Ελλάδα

Νιώθω θυμό που τόσα χρόνια μετά τον φόνο του Ντουζόν τίποτα δεν έχει αλλάξει

Áðü ôçí Óõíåäñßáóç ôïõ Õðïõñãéêïý Óõìâïõëßïõ óôçí Áßèïõóá Õðïõñãéêïý Óõìâïõëßïõ, óôç ÂïõëÞ, ÊõñéáêÞ 13 Ìáñôßïõ 2011.   ÁÐÅ ÌÐÅ/www.papandreou.gr/ÂÁÓÉËÇÓ ÖÉËÇÓ

«Μόλις έμαθα για τον Βαγγέλη, έζησα ξανά όλα τα συναισθήματα που είχα νιώσει όταν έμαθα για το δικό μου παιδί. Με σοκάρει το γεγονός ότι το σύστημα των μπράβων εξακολουθεί να ?ευδοκιμεί? στη Μύκονο επτά χρόνια μετά τη δολοφονία του Ντουζόν. Στέλνω μια αγκαλιά και κουράγιο στους γονείς του Βαγγέλη…».
assets_LARGE_t_420_54563124
Είναι τα λόγια του Ολιβερ Ζαμίτ, πατέρα του νεαρού Αυστραλού που έχασε τη ζωή του τον Ιούνιο του 2008 στη Μύκονο, ύστερα από άγριο ξυλοδαρμό μπράβων νυχτερινού κλαμπ.
Μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής», ο πατέρας του 20χρονου Ντουζόν δεν κρύβει τον θυμό του που μία ακόμη αθώα ζωή βρίσκεται σε κίνδυνο από σεκιουριτάδες νυχτερινών μαγαζιών στο κοσμικό νησί και απορεί που κανείς αξιωματούχος δεν έχει αναλάβει δράση για να λήξει η ασύδοτη κατάσταση.
Στο ερώτημα αν εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι ασφαλής χώρα, ο πάντα αξιοπρεπής γονιός δηλώνει: «Πιστεύω στους όμορφους ανθρώπους που αγκάλιασαν εμένα και την οικογένειά μου στην Ελλάδα. Σε αυτούς πιστεύω…».

Ηταν Δευτέρα 28 Ιουνίου του 2008 όταν Ντουζόν Ζαμίτ άφησε την τελευταία του πνοή στο νησί των ανέμων… Είχε φτάσει στην Ελλάδα για διακοπές με τον ξάδερφό του και ήθελαν μόνο να περάσουν καλά. Το μοιραίο βράδυ συναντήθηκαν με φίλους για να διασκεδάσουν.
Λίγο μετά τις 11:30, επιβιβάστηκαν σε μία «γουρούνα» με προορισμό το δωμάτιό τους, αλλά στη διαδρομή έκαναν μία στάση. Τότε ένα τζιπ με τέσσερα άτομα σταμάτησε απότομα μπροστά τους. Η συνέχεια υπήρξε δραματική για τον 20χρονο και την οικογένειά του.
Μεγαλείο ψυχής
assets_LARGE_t_420_54563125
Ο χαμός του νεαρού Αυστραλού από κλομπ μπράβου συγκλόνισε το πανελλήνιο. Οπως και το μεγαλείο ψυχής του Ντουζόν, που δώρισαν τα όργανά του σε ανθρώπους που τα είχαν ανάγκη…
Στην αρχή της περασμένης εβδομάδας, η ιστορία επαναλήφθηκε. Ενα ακόμη περιστατικό σοβαρού τραυματισμού από ξυλοδαρμό μπράβων στη Μύκονο έκανε έναν 31χρονο άνδρα να παλεύει για τη ζωή του στο Θριάσιο Νοσοκομείο…
Δίπλα του συνεχώς βρίσκονται η σύζυγος και οι γονείς του. Από την πρώτη στιγμή, ο πατέρας του δήλωσε ότι νιώθει σαν τον πατέρα του 20χρονου Ντουζόν… «Οταν άκουσα για τον Βαγγέλη ένιωσα πολύ λυπημένος και θυμωμένος. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω: λυπημένος γιατί ξαναήλθαν στην επιφάνεια όλα τα συναισθήματα της απόλυτης θλίψης για την απώλεια του όμορφου γιου μου, στενοχωρημένος για τον Βαγγέλη, μία ακόμη αθώα ζωή που καταστράφηκε ή που ποτέ δεν θα είναι ξανά η ίδια. Θλιμμένος επίσης για την οικογένεια του Βαγγέλη, που πρέπει να περάσει τον ίδιο εφιάλτη που έζησε η δική μας οικογένεια», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Ολιβερ Ζαμίτ.
assets_LARGE_t_420_54563126
«Αλλά και θυμωμένος για το γεγονός ότι τόσα χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει στο νησί και ότι ακόμη αυτή η κουλτούρα των μπράβων επιτρέπεται να ?ευδοκιμεί?. Τι χρειάζεται πια για να αλλάξει αυτό το καθεστώς;».
Οπως μας λέει ο πατέρας του 20χρονου, από την ώρα που έγινε το περιστατικό με τον ξυλοδαρμό του Βαγγέλη Πέππου, απορεί «τι επιτέλους συμβαίνει με τους σεκιουριτάδες και τους μπράβους στη Μύκονο;».
Και συνεχίζει: «Ποιος μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο σε ένα ανθρώπινο ον και να κοιμάται το βράδυ χωρίς βάρος στη συνείδησή του; Ή μήπως δεν έχουν συνείδηση; Συχνά αναρωτιέμαι, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί, πώς τους μεγάλωσαν; Τι έχει ενσταλάξει μέσα τους και γι’ αυτά τα νεαρά αγόρια αυτή η συμπεριφορά είναι αποδεκτή, νοοτροπία που εγώ καθόλου δεν μπορώ να αντιληφθώ;», αναρωτιέται.
«Είναι μια κουλτούρα προφανώς. Και σήμερα, αυτό έχει αποδειχθεί με όλα αυτά τα περιστατικά. Πόσες αθώες ζωές επηρεάζονται από αυτούς τους άνδρες του νησιού…
Είναι τόσο πολύ λυπηρό το γεγονός ότι δεν υπάρχουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι να αναλάβουν τον έλεγχο της κατάστασης. Μέχρι να εφαρμοστεί ένας νόμος που να επηρεάζει τα πορτοφόλια τους και τη ζωή τους, αυτό το καθεστώς των μπράβων θα συνεχιστεί σίγουρα», τονίζει. Τον ρωτήσαμε αν τότε, το 2008, η οικογένεια Ζαμίτ ζήτησε να ληφθούν μέτρα κατά των σεκιουριτάδων ή του συστήματος των μπράβων. Η απάντησή του ήταν αρνητική. «Είχαμε τον δικό μας αγώνα να φέρουμε εις πέρας, να επιδιώξουμε δικαιοσύνη για τον Ντουζόν και να γίνει μια δίκαιη δίκη, η οποία δεν έγινε κιόλας…», δηλώνει υπονοώντας τις ελαφρές ποινές που αποδόθηκαν στους δράστες.
«Απλώς κάποια στιγμή, έπρεπε να πάρουμε την απόφαση ότι ήταν αρκετά όσα είχαμε κάνει, πως για ‘μας τίποτα δεν θα άλλαζε και πως ο Ντουζόν μας είχε πεθάνει! Επρεπε να συνειδητοποιήσουμε το οριστικό και αμετάκλητο που μας είχε συμβεί…
Αυτό που με ξαφνιάζει είναι ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στο νησί και άλλες αθώες ζωές θα χαθούν, οι οικογένειές τους θα βυθιστούν στο πένθος στο οποίο ζήσαμε και ζούμε εμείς κάθε μέρα!», εξομολογείται.
«Δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη»
Επτά χρόνια μετά, ο δράστης του φονικού ξυλοδαρμού είναι ελεύθερος. «Ο δράστης της δολοφονίας του Ντουζόν δεν μας είπε ποτέ συγνώμη. Το έκανε μόνο στην τηλεόραση, αλλά ήταν καθαρά ένας τρόπος να κερδίσει την εύνοια… Είχαμε άπλετο χρόνο στο δικαστήριο, όπου θα μπορούσε να μας το πει κατά πρόσωπο, αλλά δεν το έκανε. Παρέμεινε στη φυλακή για έξι χρόνια και απελευθερώθηκε. Το αν τον έχω συγχωρήσει, είναι δύσκολη ερώτηση, δεν ζω με το μίσος και τον θυμό, δεν μπορώ, γιατί αυτό θα κατέστρεφε εμένα και την όμορφη οικογένειά μου», μας λέει.
«Ετσι έχω μάθει να μην αφήνω τη σκέψη των μπράβων να κυριεύσει το μυαλό μου, δεν τους σκέφτομαι καθόλου. Προτιμώ να εστιάζω στον όμορφο γιο μου, τον Ντουζόν, και την όμορφη οικογένειά μου και τα καλά που έχω».
Τον ρωτάμε, σήμερα, τόσα χρόνια αργότερα και μετά το πρόσφατο περιστατικό στη Μύκονο, τι θα έλεγε στον δράστη. «Πραγματικά δεν το ξέρω αυτό. Είναι πραγματικά δύσκολο ερώτημα για μένα, γιατί μου πήρε ό,τι πιο πολύτιμο μου έδωσε ο Θεός. Το παιδί μας…», εξηγεί.
«Στους γονείς του Βαγγέλη θα ήθελα να στείλω μια αγκαλιά και να τους πω να έχουν πίστη, να μην το βάλουν ποτέ κάτω. Με πίστη έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε όλα όσα η ζωή μας έφερε στον δρόμο μας», καταλήγει ο Ολιβερ Ζαμίτ.

Πηγή www.ethnos.gr

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το