Ο Νίκος Βουγάς την τελευταία διετία κατέχει τη θέση του προέδρου στον σύλλογο χειμερινών κολυμβητών Βόλου «Ο Νηρέας». Ο 74χρονος Θεσσαλονικιός, ο οποίος μένει στον Βόλο πολλά χρόνια τώρα, δεν κρύβει την αγάπη του για το υγρό στοιχείο, αλλά και τη χειμερινή κολύμβηση. Οι βουτιές στη θάλασσα, ακόμη και τώρα που ο υδράργυρος αρχίζει να πέφτει, είναι τρόπος ζωής για εκείνον, ο οποίος παραμένει στις επάλξεις. Πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος του «Νηρέα» κυκλοφόρησε το ημερολόγιο της νέας χρονιάς, στο οποίο μάλιστα «ξεδίπλωσε» το ταλέντο του στη στιχουργική. Η έκδοση είναι διανθισμένη με αρκετά ποιήματα που έγραψε και συμπληρώνουν τα κείμενα του αείμνηστου Θανάση Ρέτσου και της Βούλας Γκουντέλια – Κοκιοπούλου.
Ο «Νηρέας» αριθμεί εκατοντάδες μέλη που όλες τις εποχές του χρόνου δίνουν ραντεβού στις Πλάκες, όπως και αρκετοί ακόμη Βολιώτες που αγαπούν τη χειμερινή κολύμβηση και επισκέπτονται τις ακρογιαλιές που υπάρχουν στις πρώτες στροφές της Γορίτσας. Μάλιστα, το περασμένο Σάββατο 23 Οκτωβρίου έγινε η επίσημη έναρξη της χειμερινής σεζόν, με 25 περίπου θαρραλέους κολυμβητές να δίνουν το «παρών» στην πρώτη σύναξη και να βουτάνε στα παγωμένα νερά του Παγασητικού. Η ιστορία δε του συλλόγου μετράει πολλές δεκαετίες. Αν και το σωματείο αναγνωρίστηκε επίσημα το 2009, στο ημερολόγιο που κυκλοφόρησε πρόσφατα μπορεί κάποιος να διαβάσει ότι η ανεπίσημη ίδρυση του «Νηρέα» χρονολογείται από τη δεκαετία του 1920. «Κολυμπάω χειμώνα – καλοκαίρι πολλά χρόνια τώρα. Από την εποχή που ζούσα στη Θεσσαλονίκη, αλλά ακόμη και όταν βρέθηκα στην Αυστραλία ασχολούμουν με την κολύμβηση. Η επαφή μου με τη θάλασσα είναι τρόπος ζωής», εξομολογήθηκε ο κ. Βουγάς, ο οποίος αποκάλυψε πως δεν μπορεί να φανταστεί την καθημερινότητά του δίχως μια βουτιά στις Πλάκες.
Όσον αφορά στο ημερολόγιο του 2022, που περιλαμβάνει συνολικά δέκα ποιήματα του Νίκου Βουγά, ο πρόεδρος του «Νηρέα» δείχνει να βαδίζει στο ίδιο μονοπάτι με τον δίδυμο αδελφό του, Παντελή (Λάκη), ο οποίος μένει μόνιμα στην Αυστραλία και έχει γράψει αρκετά μυθιστορήματα, αν και ο ίδιος δηλώνει λάτρης της… ποιητικής φόρμας. «Από την ημέρα που παρουσιάστηκα στρατιώτης το 1968 άρχισα να σκαρώνω ποιήματα. Ακόμη θυμάμαι το δίστιχο που έγραψα, όταν ντυθήκαμε στα χακί με τον αδελφό μου, με τον οποίον εκείνη την εποχή μοιάζαμε σαν δύο σταγόνες νερό: «Δύο αδερφάκια είμαστε σαν δύο σταγόνες αίμα, μα της πατρίδας η ζωή μας έχει χωρισμένα». Εκείνος είχε παρουσιαστεί στο Χαϊδάρι και μετά πήγε στο Κιλκίς και στον Έβρο, ενώ εγώ μετά την κατάταξή μου στη Θήβα, πήρα μετάθεση για την Κατερίνη. Ο Λάκης, ο οποίος μένει στην Αυστραλία κοντά στον μισό αιώνα, έχει γράψει μια ντουζίνα βιβλία. Έχει τιμηθεί μάλιστα από την ομογένεια για τα κείμενά του», θυμήθηκε ο κ. Βουγάς και κατάληξε λέγοντας: «Το γράψιμο για μένα αποτελεί διέξοδο. Όσον αφορά στα ποιήματα, θα ‘λεγα πως τα χαρακτηρίζει μία σκωπτική διάθεση. Κυρίως, πάντως, σατιρίζω τον εαυτό μου. Τα ποιήματα τα αναρτώ και στον πίνακα ανακοινώσεων που έχουμε στην παραλία του «Νηρέα» στις Πλάκες. Τώρα τελευταία, μάλιστα, έχει αρχίσει να αναρτά δικά της ποιήματα και η κ. Βαρβάρα Τσακουρίδου, οπότε όλο αυτό έχει αρχίσει να αποκτάει μεγαλύτερο ενδιαφέρον».