Την εκτίμηση ότι δεν θα υπάρξουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που θα καταψηφίσουν τη συμφωνία εκφράζει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος, Νίκος Φίλης. Στη συνέντευξή του στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, εμμένει στη θέση του περί δημοψηφίσματος. «Εάν επικρατούσαν τα γεράκια και ζητούσαν η κυβέρνηση να υποταχθεί, ξεχνώντας τη λαϊκή εντολή του Ιανουαρίου, τότε η προσφυγή στο λαό είναι επιβεβλημένη δημοκρατική εξέλιξη», τονίζει ο κ. Φίλης.
-Κύριε εκπρόσωπε, πριν από λίγα εικοσιτετράωρα δηλώσατε ότι χρήματα για να πληρωθεί η δόση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στις 5 Ιουνίου δεν υπάρχουν. Εάν τελικά η Αθήνα δεν προχωρήσει στην πληρωμή, σας ανησυχεί το ενδεχόμενο η χώρα να οδηγηθεί σε χρεοκοπία;
Είπα το προφανές: Oυκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. Ολοι γνωρίζουν πότε εξαντλείται η ασθενική ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας μετά το στραγγαλισμό που της έχει επιβληθεί από τους δανειστές μας. Σε εκείνο το οριακό σημείο, στις 5 Ιουνίου, αν δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία, προτεραιότητα θα έχουν οι εσωτερικές ανάγκες της χώρας και η πληρωμή μισθών και συντάξεων. Σε ό, ι αφορά στην ανησυχία, πρέπει να σας πω ότι αυτή υφίσταται, αλλά δεν είναι μόνο δικό μας «προνόμιο». Ολο το ευρωπαϊκό σύστημα -και όχι μόνο- ανησυχεί και κλονίζεται. Είδατε, ίσως, την πρόσφατη ανάλυση του έγκυρου ινστιτούτου Bruegel, που υπολογίζει σε πάνω από 160 δισ. την έκθεση (δηλαδή τις δυνητικές επισφάλειες) της Γερμανίας και της Γαλλίας στην Ελλάδα και σημειώνει ότι τυχόν Grexit θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα για το σύνολο της ευρωζώνης. Υπό αυτό το πρίσμα, της γενικευμένης ανησυχίας, πρέπει να δούμε την ξεχωριστή θέση που είχε το ελληνικό ζήτημα στη Σύνοδο Κορυφής της Ρίγας αλλά και την ιδιαίτερα σημαντική πρωτοβουλία του Ευρωκοινοβουλίου να καλέσει την προσεχή εβδομάδα σε διαβούλευση τον Ελληνα πρωθυπουργό και την ηγεσία της Ευρώπης ώστε να αναζητηθεί διέξοδος.
-Το «βρισκόμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία» το έχουμε ακούσει πολλές φορές μέσα σε αυτούς τους τέσσερις μήνες. Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτή τη φορά θα ισχύσει; Προλαβαίνουμε να καταλήξουμε σε μια συμφωνία «μια κι έξω» πριν στεγνώσουν τα δημόσια ταμεία και τι θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει αυτή;
Στις συνομιλίες με τους λεγόμενους θεσμούς υπάρχουν σημεία στα οποία έχει καταγραφεί πρόοδος και άλλα στα οποία υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις. Σε όλη τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων μηνών βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις εσωτερικές αντιφάσεις και διαιρέσεις στο στρατόπεδο των δανειστών και στη διαπάλη ανάμεσα στην πιο μετριοπαθή πτέρυγα και τους ιέρακες της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας. Με τους ακραίους κύκλους των δανειστών συντάσσεται, για τους δικούς της λόγους, η «τρόικα εσωτερικού» με αιχμή τα συμφέροντα της μεγαλοδιαφθοράς και τα κανάλια της διαπλοκής. Για τους λόγους αυτούς, η διαπραγμάτευση έμοιαζε με κινούμενη άμμο. Επιδίωξη της ελληνικής πλευράς είναι μια εφ’ όλης της ύλης συμφωνία, που θα δημιουργεί προϋποθέσεις ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Αυτή, όμως, δεν μπορεί να είναι μια συμφωνία «όπως όπως».
-Μια μέτρια συμφωνία με τους θεσμούς πιστεύετε πως είναι καλύτερη από τη ρήξη;
Το δίλημμα είναι ψευδές. Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα με τους εταίρους, γνωρίζουμε ότι η συμφωνία που επιδιώκουμε θα επιτευχθεί στη μέση του δρόμου με εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Ηδη, η ελληνική πλευρά έχει επιδείξει την απαραίτητη ευλυγισία. Τέσσερις μήνες τώρα αγωνιζόμαστε, παρά τις προκλήσεις των πιο επιθετικών κύκλων του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου, να αποφύγουμε το σενάριο της μετωπικής σύγκρουσης. Τέσσερις μήνες τώρα πληρώνουμε κανονικά τις υποχρεώσεις της χώρας (πάνω από 7,5 δισ.) προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τους ιδιώτες ομολογιούχους κατευθείαν από τον Προϋπολογισμό χωρίς να έχουμε πάρει δεκάρα τσακιστή από τους εταίρους μας. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, είναι κάτι που καμιά οικονομία του κόσμου δεν μπορεί να αντέξει. Κάπου εδώ οι εταίροι πρέπει να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα και να επαναξιολογήσουν τη στάση τους, ειδικά στο ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους, που πλέον τίθεται με επιτακτικό τρόπο από την πλευρά μας. Αλλιώς, η ρήξη μπορεί να επέλθει και μάλιστα όχι ως επιλογή, αλλά ως το φυσικό επακόλουθο της οικονομικής ασφυξίας που μας έχουν επιβάλει.
-Συγκαταλέγεστε μεταξύ των στελεχών που έχουν μιλήσει για δημοψήφισμα. Δεν σας κινεί την περιέργεια το γεγονός ότι οι κύριοι Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ δεν ήταν αρνητικοί μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Σε ποια περίπτωση θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε το δημοψήφισμα, εάν τελικά το χρησιμοποιήσετε;
Επιδιώκουμε συμφωνία. Δεν δεχόμαστε όμως εκβιασμούς και τελεσίγραφα. Αν επικρατούσαν τα γεράκια και ζητούσαν η κυβέρνηση να υποταχθεί, ξεχνώντας τη λαϊκή εντολή του Ιανουαρίου, τότε η προσφυγή στο λαό είναι επιβεβλημένη δημοκρατική εξέλιξη. Οταν μάλιστα οι Βρετανοί οδηγούνται σε δημοψήφισμα με θέμα την έξοδό τους από την Ε.Ε., δεν είναι εύκολο στον Σόιμπλε να αρνηθεί επί της αρχής το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος στην Ελλάδα.
-Θεωρείτε πως υπάρχει ζωή και χωρίς το ευρώ, όπως υποστηρίζουν στελέχη της Κουμουνδούρου που προβάλλουν τη ρήξη με τους θεσμούς;
Το χρήμα, δυστυχώς, συνδέεται με τη ζωή και το θάνατο. Ιστορικά, έχει αποδειχθεί ότι υπήρξαν χώρες που οδηγήθηκαν στη χρεοκοπία παρότι διέθεταν δικό τους νόμισμα (ισχύει, βεβαίως, και το αντίθετο). Συνεπώς, δεν υπάρχει ένας και μοναδικός κανόνας ούτε έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει κάποιο είδος σοσιαλιστικής μετάβασης με μόνο όχημα το εθνικό νόμισμα. Ομως, η εκάστοτε νομισματική επιλογή πέρα από οικονομικό ζήτημα συνιστά για οποιαδήποτε χώρα μια πολιτική επιλογή βαρύνουσας σημασίας. Η χώρα μας, πέρα από την οικονομική διάσταση, έχει αποφασίσει για λόγους ιστορικούς, γεωπολιτικούς και πολιτισμικούς να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ευρωπαϊκής οικογένειας. Σε μια περίοδο που η επικράτηση του νεοφιλελεύθερου σχεδίου για την Ευρώπη πλήττει τη δημοκρατία και αποσαθρώνει το ευρωπαϊκό κεκτημένο, προκαλώντας ευρείες κοινωνικές αντιδράσεις που, δυστυχώς, σε άλλες χώρες καρπώνεται ο ακροδεξιός ξενοφοβικός λαϊκισμός, είναι οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς και ο ΣΥΡΙΖΑ που αγωνίζονται για την αναβίωση των καλύτερων παραδόσεων του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού μοντέλου της δημοκρατίας. Είναι αναγκαία η επαναθεμελίωση της Ευρώπης, αλλά αυτό, με δεδομένη την αλληλεξάρτηση των ευρωπαϊκών οικονομιών, δεν περνά μέσα από τη διάλυση της ευρωζώνης και την επιστροφή στον ανταγωνισμό των εθνικών νομισμάτων.
-Εάν δεν υποστηριχθεί στη Βουλή η όποια συμφωνία από το σύνολο των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, τότε το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι οι εκλογές; Υπάρχει ενδεχόμενο να συζητήσετε τη δημιουργία νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, όπως το έχουν θέσει οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης;
Δεν συζητούμε σενάρια μνημονιακών πόθων και πολιτικής αποσταθεροποίησης. Η λαϊκή εντολή προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αλλοιωθεί. Ολοι οι βουλευτές θα υποστηρίξουμε όποια συμφωνία φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση, αφού μάλιστα θα είναι προϊόν συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας. Δεν θα υπερβούμε λοιπόν τη δική μας συλλογική «κόκκινη γραμμή», που είναι η ακύρωση των σχεδίων της «τρόικας» να γίνει η διακυβέρνηση της χώρας από την Αριστερά μια σύντομη παρένθεση. Αλλωστε, και η διάλυση της αντιπολίτευσης δεν επιτρέπει στην ταχεία διαμόρφωση μνημονιακής εναλλακτικής διακυβέρνησης. Η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας σηματοδοτεί μια νέα περίοδο στις πολιτικές εξελίξεις.
-Εάν υπάρξουν βουλευτές που θα καταψηφίσουν τη συμφωνία, θεωρείτε πως θα πρέπει να οδηγηθούν εκτός ΣΥΡΙΖΑ και να παραδώσουν τις έδρες τους, σύμφωνα και με τον κώδικα δεοντολογίας;
Τέτοιοι βουλευτές δεν υπάρχουν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημά σας θα είναι πιο εύστοχο αν απευθυνθεί στην ευρισκόμενη σε απόλυτη σύγχυση και αποδιοργάνωση Κ.Ο. της Ν.Δ., στην οποία με πρόσχημα τη συμφωνία έχουν ξεσπαθώσει από τη μια μεριά τα εξαπτέρυγα της νυν ηγεσίας και από την άλλη οι πάσης αποχρώσεως δελφίνοι.
Με προοπτική τετραετίας η υλοποίηση των προεκλογικών εξαγγελιών
-Με βάση όσα έχει αναφέρει ο πρωθυπουργός και όσα έχει υποστηρίξει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, η αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ ή ακόμα και η επαναφορά της έκτακτης εισφοράς τι σχέση έχουν με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ;
Στο βαθμό που εστιάζουμε -και ορθώς- στην κατάρτιση μιας οικονομικής συμφωνίας που θα κινείται σε αντιυφεσιακή τροχιά και θα εγγυάται αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης με χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, καμιά προεκλογική εξαγγελία δεν μπορεί να θεωρείται «τελειωμένη», υποτάσσεται όμως στη βάσανο της πραγματικότητας. Η λαϊκή εντολή είναι να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας με ορίζοντα τετραετίας. Ο απεγκλωβισμός από το καθεστώς του Μνημονίου και η επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη δεν είναι στόχοι τριών μηνών. Για τον ΦΠΑ δεν γνωρίζουμε τις οριστικές αποφάσεις, επιδιώκουμε όμως όλα τα τρόφιμα και τα φάρμακα να μεταταγούν στο χαμηλότερο συντελεστή. Ο ΕΝΦΙΑ όπως τον γνωρίζαμε θα καταργηθεί, θα μειωθούν φέτος οι αντικειμενικές αξίες και η επιβάρυνση των φορολογουμένων. Από την πρώτη μέρα, η κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και τη ρύθμιση των χρεών των επιχειρήσεων. Υπάρχουν επείγοντα θέματα, στα οποία θα προχωρήσουμε μετά τη συμφωνία, ανεξάρτητα αν τα θεωρεί μονομερείς ενέργειες η «τρόικα εσωτερικού».
πηγή www.e-typos.com