«Με γαρίφαλο στο πέτο» τιτλοφορείται το αφιέρωμα στον Ν. Γκάτσο που θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 2 Αυγούστου, στις 9 μ.μ., στο Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Βόλου Μελίνα Μερκούρη, από την Ορχήστρα Ρυθμός με τη συμμετοχή πληθώρας Βολιωτών μουσικών. Με αφορμή τη συναυλία αφιέρωμα στον ποιητή μιλά σήμερα στη «Θ» ο μαέστρος της Ορχήστρας και του Φωνητικού Συνόλου Ρυθμός, καθώς και της Χορωδίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Νίκος Χιώτογλου.
Συνέντευξη
Νίκου Μπαρπάκη
Καλησπέρα Νίκο. Καταρχάς για όσους δε σε γνωρίζουν κάνε μια σύσταση. Ποιος είσαι, πώς ξεκίνησες, ποια ήταν τα σημαντικά γεγονότα της πορείας σου.
Ονομάζομαι Νίκος Χιώτογλου, είμαι συνθέτης και μαέστρος της Ορχήστρας και του Φωνητικού Συνόλου Ρυθμός, καθώς και της Χορωδίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Δύο από τα σημαντικότερα γεγονότα της μουσικής μου πορείας είναι η φοίτησή μου πλάι στον μαέστρο και δάσκαλο Γιάννη Καρκάλα, καθώς και η σύνθεση του τελευταίου αμελοποίητου ποιητικού κύκλου του Νίκου Γκάτσου, η «Παγωμένη Θεατρίνα».
Πώς σου ήρθε η έμπνευση για το ρεπερτόριο του Ν. Γκάτσου;
Ήταν μια σκέψη που είχα χρόνια πριν. Προσπαθήσαμε και στο παρελθόν να την πραγματοποιήσουμε, δυστυχώς ανεπιτυχώς. Επειδή όμως όλα τα πράγματα θέλουν τον χρόνο τους, να που ήρθε η ώρα αυτή η σκέψη να πάρει σάρκα και οστά και να γίνει πραγματικότητα.
Τι θεωρείς ότι χαρακτηρίζει τον δημιουργό αυτό, τι αισθήματα δημιουργεί και τι σε κέντρισε να ασχοληθείς;
Αν εννοείς τη μουσική δημιουργία, δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο συστατικό, πέρα από ερεθίσματα από την καθημερινότητα και αρκετή φαντασία.
Έχεις αγαπημένο στίχο ή κομμάτι από όσα θα ακούσουμε;
«Δίχως τη δική σου αγάπη είναι ο κόσμος πιο μικρός» και τον αφιερώνω στις κόρες μου, τη Στελίνα και τη Μάγδα.
Θα είναι σε αυθεντικές μελοποιήσεις ή θα έχετε «επέμβει» καλλιτεχνικά;
Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιο «χρώμα» από τη δική μας αισθητική (με την ορχήστρα), πάντα όμως με συνέπεια και σεβασμό στον πρωτότυπο ήχο.
Σχετικά με την ιδέα της συναυλίας στις 2 Αυγούστου;
Βλέπουμε καταρχάς τη συμμετοχή πολλών Βολιωτών. Μάλιστα κάποιοι μετά από καιρό θα εμφανιστούν στη σκηνή!
Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Ανυπομονώ να συνυπάρξουμε επί σκηνής με αυτά τα σπουδαία παιδιά και θα χαρώ διπλά αν αυτό που ξεκινάει φέτος γίνει θεσμός.
Πώς τους διάλεξες, ποιοι είναι οι λόγοι που απηύθυνες κάλεσμα σε τόσους τραγουδιστές και μουσικούς (το ατού του καθένα και γιατί είναι σημαντική η συμβολή του επί σκηνής).
Στόχος είναι να πω το δυνατόν περισσότερους. Σίγουρα δεν κατάφερα να το επικοινωνήσω σε όλους, αλλά προσπάθησα. Μακάρι σε επόμενες τέτοιες συλλογικές δράσεις να ανταμώσουμε και με όσους λείψουν από τη συγκεκριμένη αφιερωματική συναυλία.
Ποια ήταν η ανταπόκριση από τους καλλιτέχνες στο κάλεσμά σου/σας;
Όλοι πρόθυμοι και χαρούμενοι που θα τα καταφέρουμε μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας.
Υπάρχει ένα κοινό στο οποίο απευθύνεται (μόνο) η συναυλία; Ποιους θα ήθελες εσύ να δεις;
Δε νομίζω να υπάρχει συγκεκριμένο κοινό. Μακάρι να γεμίσει το θέατρο από κόσμο που θα σεγοντάρει μαζί μας όλα τα γνωστά τραγούδια του Γκάτσου. Θέλουμε πολύ να μοιραστούμε τη συγκεκριμένη βραδιά με τον κόσμο.
Τι σημαίνει για εσένα η συνεργασία, η δημιουργική συμπόρευση και συνδημιουργία;
Αυτό είναι το μότο ζωής μου. Πάντα προσπαθούσα με συνεργασία και ομαδική προσπάθεια να πορευτώ στη ζωή. Και κατάφερα να έχω αγαπημένα πρόσωπα συνεργάτες και να επιδιώκω να κάνω και νέους.
Είναι εύκολο να εργάζεσαι με τη μουσική / να συνεργάζεσαι με μουσικούς (τοπικά);
Ό,τι έχει να κάνει με μουσική πρέπει να είναι εύκολο κι ευχάριστο. Όσες δυσκολίες και αν προκύψουν στην πορεία. Παίζουμε μουσική… Παίζουμε… Αυτό το ρήμα χρησιμοποιούμε… Ας το χαρούμε λοιπόν.
Ποιος είναι ο απώτερος στόχος της προσπάθειας που κάνετε με την Ορχήστρα Ρυθμός;
Να επικοινωνήσουμε το δυνατόν περισσότερο δικό μας υλικό, να συνυπάρξουμε επί σκηνής με καλλιτέχνες που θαυμάζαμε από μικροί και να κάνουμε νέους μουσικούς συνταξιδιώτες σε αυτή μας την πορεία.
Πού βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;
Ελπίζω ψυχικά αναλλοίωτο. Σωματικά κάπως πιο αδύνατο θα ήθελα…
Αν ήταν να πεις έναν λόγο για να έρθει κάποιος στο θέατρο την Παρασκευή το βράδυ, ποιος θα ήταν αυτός;
Ο πρώτος λόγος που σκέφτομαι, η πρώτη εικόνα που φέρνω στο μυαλό μου, είναι οι γονείς μου και οι παρέες τους που μαζεύονταν όταν ήμασταν μικροί κι έπαιζαν με μια κιθάρα τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια. Κι εμείς κάπου εκεί ανάμεσα στα παιχνίδια, σταματούσαμε να τους παρατηρήσουμε και μαθαίναμε λόγια από ό,τι ακούγαμε.
Τους γονείς μου κάνω εικόνα και αυτό θέλω να βλέπω από τη σκηνή… Συνταξιδιώτες μουσικούς, θεατές και ακροατές.
Ένα τελευταίο μήνυμα για όσους μας διαβάζουν.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, με υγεία και αγάπη!