του Θεόδωρου Κανελλή*
Στις 5 Νοεμβρίου ή το αργότερο μέχρι το τέλος του χρόνου θα διεξαχθούν οι εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού στον νέο φορέα που θα δημιουργηθεί, ο οποίος θα κινείται στον χώρο ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ. Το νέο αυτό κόμμα τα ακριβή χαρακτηριστικά του οποίου ακόμα κυοφορούνται – και αυτό αποτελεί από μόνο του μια τεράστια καινοτομία – πρωτοπορία για τη χώρα μας – βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, την εκλογή του νέου του αρχηγού, ο οποίος θα οδηγήσει το νέο κόμμα τόσο στη διαμόρφωση των χαρακτηριστικών του όσο και στις εκλογές που λογικά δεν θα αργήσουν να έρθουν. Είναι άραγε κρίσιμη η εκλογή του επικεφαλής του νέου κόμματος; H απάντηση είναι προφανής και είναι θετική. Ο νέος αρχηγός θα σταθεί απέναντι στους πολίτες, θα τους κοιτάξει στα μάτια – θα τον κοιτάξουν και αυτοί στα μάτια και θα προσπαθήσει να τους πείσει ότι αυτό που εκπροσωπεί είναι το νέο, το άφθαρτο. Θα προσπαθήσει να τους πείσει ότι δεν σερβίρει ένα ξαναζεσταμένο φαγητό με τα ίδια ονόματα, τις ίδιες ιδέες και τις ίδιες πρακτικές, απλά και μόνο γαρνιρισμένο με ένα καινούριο όνομα και κάποια καινούρια στελέχη, αλλά ότι ο χώρος αυτός έχει αλλάξει, έχει μάθει από τα λάθη του και έχει αναγνωρίσει τα σωστά του.
Για τον λόγο αυτό όσοι έχουν αποφασίσει να στηρίξουν το νέο εγχείρημα αλλά και όσοι θα το αποφασίσουν μέχρι την ημέρα των εκλογών πρέπει μακριά από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις να επιλέξουν τον πιο άξιο αλλά ταυτόχρονα και αυτόν που μπορεί να συνομιλήσει με τους πολίτες και να σταθεί απέναντι τους. Να επιλέξουν αυτόν που η κοινωνία θα δεχτεί για ισότιμο συνομιλητή της. Αυτόν που προέρχεται από την κοινωνία, που έχει εργαστεί μέσα σε αυτή, που έχει πληρώσει φόρους, που έχει ζήσει μέσα στην κοινωνία και όχι μέσα σε ένα κομματικό αποστειρωμένο περιβάλλον. Η εποχή των μεγάλων ηγετών που κληρονομούσαν μια θέση από τον πατέρα τους ή την κομματική επετηρίδα ή λάμβαναν ένα δαχτυλίδι διαδοχής έχει παρέλθει προ πολλού και έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο νέος ηγέτης πρέπει να πείσει όχι γιατί είναι ο κληρονόμος μιας βουλευτικής έδρας ή γιατί από τα μαθητικά του χρόνια προετοιμαζόταν για τη θέση αυτή αλλά γιατί μέσα από την κοινωνία έχει κερδίσει το δικαίωμα αυτό.
Απέναντι σε δύο κόμματα στα οποία οι αρχηγοί τους είτε έχουν κληρονομήσει την αρχηγία λόγω ονόματος είτε ήταν αυτοσκοπός τους από τα χρόνια του δεκαπενταμελούς πρέπει να αντιπαρατάξουμε το νέο, το άφθαρτο, όχι φυσικά αυστηρά με ηλικιακά κριτήρια. Τα κόμματα παλαιολιθικού τύπου και οι αρχηγοί – βαρόνοι πρέπει να βρουν απέναντί τους έναν άνθρωπο που να μην έχει βαρίδια με το παρελθόν αλλά να προσβλέπει στο μέλλον. Που να μην έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν αλλά να θέλει να ανοίξει λογαριασμούς για το μέλλον.
Απαραίτητο φυσικά συστατικό της επιτυχίας του νέου κόμματος θα είναι και η συμμετοχή των μελών – ψηφοφόρων αυτού στις κάλπες για την ανάδειξη του αρχηγού. Με δεδομένο ότι στις τελευταίες εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ το 2014 συμμετείχαν – επίσημα τουλάχιστον – 52.000 άνθρωποι το στοίχημα για τον νέο φορέα θα είναι να απευθυνθεί σε ένα ακροατήριο νέο ηλικιακά, αλλά και σίγουρα διευρυμένο σε σχέση τις 52.000. Μια συμμετοχή του κόσμου που θα ξεπεράσει τις 100.000 ανθρώπους θα δημιουργήσει ένα νέο ρεύμα, θα δείξει ακόμα και στον πιο δύσπιστο ότι κάτι νέο γεννιέται. Για τον λόγο αυτό είναι τουλάχιστον αναγκαίο αλλά και απαραίτητο να ψηφίσει όποιος Έλληνας θέλει χωρίς η απόσταση να αποτελέσει εμπόδιο. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία σίγουρα είναι κάτι το καινοτόμο, σίγουρα είναι κάτι που προβληματίζει, ανησυχεί και φοβίζει κάποιους. Όμως το ερώτημα είναι αν θέλουμε τον ψηφοφόρο των 18 ετών να τον σηκώσουμε από τον καναπέ ή απλά να ψηφίσουν αυτοί που ψηφίζουν εδώ και 50 χρόνια. Αν πρέπει να ψηφίσουν αυτοί που έχουν ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση ή αυτοί που θέλουν να βγάλουνε τη χώρα μας από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει. Διάβασα πρόσφατα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην πόλη μας να υποστηρίζει ότι μόνο ο ενεργός ψηφοφόρος πρέπει να ψηφίσει. Διαφωνώ, η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου σε έναν νέο πολιτικό φορέα είναι η καλύτερη ευκαιρία για να δημιουργηθούν νέοι και ενεργοί ψηφοφόροι, νέα και ενεργά στελέχη. Η πρόσφατη πρόταση του Σταύρου Θεοδωράκη για την εξ αποστάσεως ψηφοφορία δίνει το δικαίωμα στα παιδιά που σπουδάζουν στο εξωτερικό, στους νέους επιστήμονες και άνεργους που έχουν αναζητήσει μια καλύτερη τύχη μακριά από την πατρίδα τους τον καιρό της κρίσης, στους πολίτες με κινητικά προβλήματα, στους κατοίκους των απομακρυσμένων περιοχών να συμμετέχουν σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία που θα διευρύνει σημαντικά την εκλογική βάση του Νέου Φορέα αλλά κυρίως θα δημιουργήσει νέους ενεργούς πολίτες. Είναι μια πρόταση που δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης. Ας μην τους στερήσουμε αυτό το δικαίωμα.
* Ο κ. Θεόδωρος Κανελλής είναι Δικηγόρος