Η Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών «Ίωνες» ενημερώνει ότι εκδόθηκε το νέο βιβλίο του πρώην γενικού γραμματέα της Εστίας Δημήτρη Κωνσταντάρα-Σταθαρά. Την έκδοσή του χρηματοδότησε η Περιφέρεια Θεσσαλίας, την οποία και ευχαριστούμε και ιδιαίτερα την αντιπεριφερειάρχη κ. Δωροθέα Κολυνδρίνη που στηρίζει κάθε προσπάθειά μας.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο «εν Ξηροκάμπω προσφυγικός συνοικισμός, που «επωνομάσθη Νέα Ιωνία», κατά τη θεμελίωσή του, στις 15 Αυγούστου 1923 και κατοικήθηκε στα πρώτα προσφυγικά σπίτια (τα Τετράγωνα) μέσα στο 1924, και στη συνέχεια μεγάλωσε με το κτίσιμο και άλλων προσφυγικών σπιτιών (Τσιμεντένια, Τζαμαλιώτικα, Γερμανικά, Πέτρινα κ.ά.), ήταν μέχρι το 1947 ένα «κατοικημένο χωράφι», κατά την προσφυή έκφραση του αείμνηστου δημάρχου Νέας Ιωνίας Γεωργίου Μπαλή.
Είχε μόνον έναν δρόμο με κράσπεδα και άσφαλτο (της εποχής εκείνης). Ήταν η οδός Χαλκηδόνος (το «Φαρδύ») που έγινε χάρη στον στρατώνα, που οδηγούσε από τον Βόλο (την οδό 2ας Νοεμβρίου 1881) κατευθείαν στο στρατόπεδο.
Είχε μόνο μία μικρή εκκλησία (την Ευαγγελίστρια), που την έκτισε η Δημοτική Αρχή του Δήμου Παγασών (Βόλου) το 1926 (δήμαρχος ο Σπύρος Σπυρίδης) στο δυτικό μέρος της κεντρικής πλατείας.
Είχε μόνο ένα σχολικό κτίριο για τα παιδιά του δημοτικού, πράγματι ωραίο και μεγάλο, που είναι «εν λειτουργία» μέχρι σήμερα.
Είχε μόνο ένα γήπεδο για ποδόσφαιρο (αυτό της Νίκης) και πολλές αλάνες.
Είχε μόνο 30 κοινόχρηστες βρύσες στους δρόμους από δυο υδραγωγεία με το νερό να έρχεται πρωί-μεσημέρι-βράδυ, μία ώρα.
Παρέμεναν ακόμα στα πρώτα προσφυγικά (στα 10 Τετράγωνα) τα κοινόχρηστα αποχωρητήρια, εστίες μόλυνσης και δυσωδίας.
Και είχε 13.706 κατοίκους, που κατοικούσαν σε μια έκταση που οριζόταν από τη σιδηροδρομική γραμμή Βόλου-Λαρίσης, τον Κραυσίδωνα, την οδό Αναπαύσεως και την οδό Μαιάνδρου. Από την Αναπαύσεως και ανατολικά ήταν περιβόλια (μπαξέδες) και από τη Μαιάνδρου και βόρεια (εκτός από τρεις δρόμους που κτίστηκαν τα Καρταλέικα), ήταν αραιά σπίτια και περιβόλια.
Αυτή τη Νέα Ιωνία παρέλαβε η πρώτη δημοτική αρχή με πρώτο δήμαρχο τον Ευάγγελο Καραμπατζάκη, διορισμένο από την κυβέρνηση Μαξίμου και υπουργό Εσωτερικών τον Γεώργιο Παπανδρέου-στις 29 Μαΐου 1947.
Από τότε η Νέα Ιωνία – από το 1947 – έγινε ένα απέραντο εργοτάξιο. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, όλοι οι δήμαρχοι με τα δημοτικά του συμβούλια (21 δήμαρχοι σε 63 χρόνια, από το 1947 έως το 2010, που καταργήθηκε ο Δήμος Νέας Ιωνίας και έγινε Δημοτική Ενότητα Δήμου Βόλου), εργάστηκαν φιλότιμα και παραγωγικά και έτσι η Νέα Ιωνία έγινε μια σύγχρονη πόλη με αξιοζήλευτες υποδομές σε όλα τα επίπεδα. Πού ήμασταν τότε – το 1947 – και πού και πώς φθάσαμε στο 2010! Για την ιστορία τα ονόματα όλων των δημάρχων: 1ος Ευάγγελος Καραμπατζάκης, 2ος Απόστολος Βολίδης, 3ος Ευάγγελος Τσούμας, 4ος Γεώργιος Μπαλής, 5ος Μιχαήλ Τίκογλου, 6ος Γεώργιος Δοξόπουλος, 7ος Αλέξανδρος Δημόπουλος, 8ος Απόστολος Βολίδης, 9ος Γεώργιος Μπαλής, 10ος Κωνσταντίνος Σουγιουλτζόγλου, 11ος Σπυρίδων Ζαχογιώργος, 12ος Γεώργιος Σκούρας, 13ος Γεώργιος Μπαλής, 14ος, 15ος, 16ος Ανδρέας Βαλαχής, 17ος, 18ος Στέφανος Φούσκης, 19ος Παύλος Μαβίδης, 20ός Στέφανος Φούσκης και 21ος Παύλος Μαβίδης (τελευταίος).
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου (έκδοση Ιούνιος 2020) – σελίδα προς σελίδα -αναπτύσσονται – με λεπτομέρειες και αριθμούς αποφάσεων – τα έργα που επιτέλεσε κάθε δημοτική αρχή για να φανεί και η ραγδαία εξέλιξή της ως σύγχρονης πόλης και η πολιτιστική της ταυτότητα σε έργα πολιτισμού, αθλητισμού, θρησκευτικής ευλάβειας και παιδείας, δράσεις που ήταν συνυφασμένες με τον πολιτισμό, που έφεραν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες – οι πρόγονοί μας – από τις αλησμόνητες πατρίδες τους.
Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι ένας ακαταπόνητος ερευνητής και μελετητής της ιστορίας της Νέας Ιωνίας και όχι μόνο, συγκέντρωσε και δούλεψε το υλικό του με πολύ μεράκι, μεθοδικότητα και επιμονή για να μας παρουσιάσει την ιστορική διαδρομή του νέου Δήμου. Είναι μια πολύτιμη προσφορά του Δημήτρη Κωνσταντάρα-Σταθαρά και πρέπει ανάλογα να εκτιμηθεί και να αξιοποιηθεί για τη μελλοντική έρευνα και μελέτη όχι μόνο της Νέας Ιωνίας ως πόλης, αλλά και των ανθρώπων της, των ιδεών και των οραμάτων τους.
Πιστεύουμε οι «Ίωνες» με την έκδοση αυτή ότι καταθέτουμε ένα μνημόσυνο, αλλά και μια πολύτιμη παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές για την ιστορία της πόλης μας. Τον συγχαίρουμε για το πόνημά του αυτό και του ευχόμαστε να έχει υγεία, πνευματική διαύγεια και να παραμένει ενεργητικός και δημιουργικός.