Πολιτισμός

Νέες κυκλοφορίες βιβλίων από διαφορετικά λογοτεχνικά είδη

Ο Βολταίρος έχει πει πως με τα βιβλία συμβαίνει ό, τι και με τους ανθρώπους: Σ’ έναν μικρό αριθμό είναι πολύ σημαντικά και τα υπόλοιπα χάνονται στο πλήθος.
Φυσικά και γι’ αυτό υπάρχουν πολλά βιβλία, ακριβώς επειδή ο καθένας μπορεί να διαλέξει αυτό που τον αντιπροσωπεύει περισσότερο.
Το 2019, λοιπόν, ας είναι η χρονιά που θα είμαστε πιο επιλεκτικοί, πιο ανεκτικοί στις αναγνωστικές προτιμήσεις των άλλων και – γιατί όχι – και πιο πολυσυλλεκτικοί, όπως η ομάδα των βιβλίων που επέλεξα για το πρώτο φύλλο της νέας χρονιάς.
Καλή αναγνωστική χρονιά.


Ανθολογία Κωστή Παλαμά, Κέδρος

Πολλές ερμηνείες δόθηκαν στην παλαμική ποίηση, ανάλογα με την καλλιέργεια, τη φαντασία και τις ιδέες κάθε κριτικού. Ανάλογες ήταν επομένως και οι απόψεις – εθνικιστικές ή διεθνιστικές, βιταλιστικές ή μεταφυσικές, σοσιαλιστικές. Απόδειξη τούτο της υψηλής πνευματικότητας του όλου έργου του Παλαμά, της πολύπλευρης και ίσως αντιφατικής ψυχής του, που περικλείει μια αλήθεια καθόλου κλειστή και καθιστά το έργο αυτό φυσικό φαινόμενο που αποκαλύπτει θησαυρούς νοημάτων και ρυθμών. Δεν είναι παράξενο που ένα τέτοιο έργο μένει ακόμα ανεξέταστο σε πολλά σημεία του, όσο κι αν προσφέρει αφορμές και ιδέες για την ανάπτυξη μελετών πάνω σε βασικά προβλήματα της τέχνης και γενικά της πνευματικής μας ζωής. Και δεν είναι επίσης παράδοξο που κινδυνεύει κανείς, όση πρωτοτυπία κι αν επιδείξει, να μην ξεφύγει από τα όρια που χάραξαν γύρω του κριτικοί και ερευνητές εδώ και έναν αιώνα.(Κώστας Χατζηαντωνίου, από τον Πρόλογο)

Εμμανουήλ-Μάριος Οικονόμου
Οικονομία, πόλεμος και θεσμοί, εκδ. Ενάλιος

Το «Οικονομία, πόλεμος και θεσμοί» έχει στραμμένη την προσοχή και στο σήμερα, ασκώντας κριτική, εντοπίζοντας προβλήματα και δυσλειτουργίες της σύγχρονης δημοκρατίας, προτείνοντας λύσεις, καθιστώντας έτσι το βιβλίο έναν χρήσιμο οδηγό πολιτικής. Το βιβλίο ολοκληρώνεται με μια πραγματικά εντυπωσιακή βιβλιογραφία.

Ράινερ Μαρία Ρίλκε,
Οι σημειώσεις του Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε, εκδόσεις Κίχλη
Μετάφραση-σημειώσεις: Αλέξανδρος Ίσαρης

Το έργο γράφτηκε το 1910 και θεωρείται το πρώτο μοντέρνο μυθιστόρημα της γερμανόφωνης και, γενικότερα, της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Θυμίζει άλλοτε χρονικό, άλλοτε εξομολόγηση, συχνά ημερολόγιο ή και ποιητική πρόζα. Παρά την αποσπασματικότητα της αφήγησης, υπάρχουν ισχυρά συνδετικά στοιχεία: η ματιά του μοναχικού περιπατητή, που έλκεται από τις σκληρές πλευρές της πόλης, και η μελαγχολία που τον έχει διαποτίσει γίνονται το έδαφος πάνω στο οποίο φύεται και θάλλει ο στοχασμός για το άλγος της συνείδησης, η αγωνία για τα ζητήματα της ύπαρξης. Εκφράζοντας το πνεύμα της εποχής του, ο Ρίλκε γίνεται ένας από τους πρώτους φορείς του μοντέρνου στη λογοτεχνία αλλά συνάμα και της νεωτερικής αίσθησης του κόσμου.


Γιώργος Αριστηνός,
Ο Δολοφόνος, Κίχλη

Τόσο από τον Δολοφόνο όσο και από το σύνολο του συγγραφικού μου έργου συνάγεται πόσο απορφανισμένο είναι αυτό από θετική αξία. Μπορώ μάλιστα να ορκιστώ χωρίς καμιά αμφιταλάντευση στην κακή πίστη του ανθρώπου. Περαιτέρω βέβαια και στη δολοφονική του φύση που, όσο κι αν προσχώνεται από τους κοινωνικούς θεσμούς και τις σωτηριολογικές θεωρίες, άλλο τόσο βρίσκει την ευκαιρία να προβάλλει το ευαγές έργο της. Ο πρωταγωνιστής του Δολοφόνου δεν σκοτώνει από υπεροπτική αλαζονεία, μνησικακία, φθόνο ή υπερβολικό συναίσθημα, αλλά από σνομπισμό, δηλαδή από απεγνωσμένο, άχρηστο πάθος». Γιώργος Αριστηνός.


Πέτρος Τατσόπουλος,
Η κυρία που λυπάται, Μεταίχμιο

Μετά από απουσία χρόνων, ο Πέτρος Τατσόπουλος επιστρέφει στα γνώριμα εδάφη του μυθιστορήματος. Στην «Κυρία που λυπάται» συνδυάζει στοιχεία από το σύγχρονο ψυχολογικό θρίλερ και την αχαλίνωτη μαύρη κωμωδία με τον αισθησιασμό και το μυστήριο ενός παραδοσιακού pulp fiction. Κλείνει το μάτι στις θεωρίες συνωμοσίας και ρίχνει ένα διεισδυτικό όσο και συμπονετικό βλέμμα σ’ έναν κόσμο που αρνείται πεισματικά ν’ αναγνωρίσει το είδωλό του στον καθρέφτη.

Επιμέλεια:
Χαριτίνη Μαλισσόβα

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το