Ο άνθρωπος σαν μεγαλώνει, δεν φοβάται πλέον τον θάνατο, αλλά το γεγονός πως γερνά. Γνώρισμα της εποχής μας, ίσως, αφού πολλοί μοιάζουν απόλυτα συμφιλιωμένοι με το αναπόφευκτο του φυσιολογικού τέλους της ζωής, μα τρομάζουν με την ανημποριά που μπορεί να φέρει το γήρας. Και κάπως έτσι μέσα από τη δαιμονοποίηση της τρίτης ηλικίας, το άγχος των ανθρώπων γίνεται δυσβάσταχτο. Στη χθεσινή ανοικτή συζήτηση με θέμα «Μεγαλώνω… Δεν γερνάω» που είχε ομιλήτρια την κ. Δάφνη Φιλίππου, έγινε εκτενής αναφορά στη στάση που πρέπει να τηρεί ο καθένας μας μακριά από ανησυχίες και στρες ώστε να γίνεται ομαλά η μετάβαση στην ώριμη φάση της ζωής.
«Tα γηρατειά και ο θάνατος είναι κάτι που δεν ξεφεύγει κανείς. Οπότε, το να μπορούμε να μεγαλώνουμε και να διατηρούμε τη ζωντάνια και την υγεία μας είναι πολύ σημαντικό», τόνισε η κ. Φιλίππου, κοινωνική λειτουργός και ψυχολόγος, η οποία αναφέρθηκε σ’ έναν κανόνα που αξίζει να τον θυμόμαστε άπαντες: Η ζωή είναι γλυκιά και το πιο εύκολο είναι να τη χαιρόμαστε όλοι μας μέχρι την τελευταία στιγμή.
Άλλωστε και η ίδια έχει φροντίσει από χρόνια να εφαρμόσει στην πράξη όλα όσα συμβουλεύει. Πριν από αρκετά χρόνια εγκατέλειψε το κλεινόν άστυ και μετακόμισε στον Βόλο, όπου ζει μόνιμα από το 2005, με σκοπό να βελτιώσει την ποιότητα ζωής της έπειτα από τη συνταξιοδότησή της. «Έζησα όλα τα χρόνια μου στην Αθήνα και τη Γαλλία. Την επαγγελματική καριέρα μου την έκανα και στις δύο χώρες. Στον Βόλο ήρθα από επιλογή, αμέσως μόλις πήρα σύνταξη από το τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Αθήνας που δίδασκα ως καθηγήτρια», εξομολογήθηκε, δηλώνοντας ωστόσο πλήρως δικαιωμένη για την επιλογή της: «Ερωτεύθηκα μεμιάς την πόλη κι ας μην διατηρούσα καμία σχέση με την περιοχή. Δύο φίλους είχα όλους κι όλους. Όμως, δεκατρία χρόνια αργότερα κι αυτό το λέω με μεγάλη χαρά, δεν μετάνιωσα στιγμή για την απόφασή μου. Τον πρώτο καιρό όλοι με ρωτούσαν γιατί έφυγα, ενώ είχα όλη τη ζωή μου στην Αθήνα, το σπίτι μου, τη δουλειά μου, τις παρέες μου… Πολύ απλά, θέλησα να διπλασιάσω τα χρόνια που μου μένουν. Η ποιότητα ζωής στον Βόλο δεν έχει καμία σχέση με την Αθήνα και εδώ ο χρόνος σου πολλαπλασιάζεται».
Το θέμα που ανέπτυξε η κ. Δάφνη Φιλίππου στο καφέ «Τέσσερις εποχές» προσέλκυσε πλήθος κόσμου. Ο χώρος που φιλοξένησε τη χθεσινή εκδήλωση ήταν ασφυκτικά γεμάτος από Βολιώτες κάθε ηλικίας. Έσπευσαν να ακούσουν διά ζώσης την παρουσιάστρια της εβδομαδιαίας ραδιοφωνικής εκπομπής «Καλοί γονείς γινόμαστε, δεν γεννιόμαστε», που μεταδίδεται κάθε Πέμπτη από τις 10-11 το πρωί στην ΕΡΤ Βόλου, αλλά και να συζητήσουν μαζί της για το ζήτημα των γηρατειών.
Μία σημαντική παράμετρος που έθιξε η πολυπράγμων επιστήμονας, η οποία έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή βιβλίων, είναι ότι παρότι αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής, οι άνθρωποι φοβούνται το γήρας. «Σήμερα παρότι ζούμε κατά μέσο όρο 80 χρόνια, αρκετοί θέλουν να ζήσουν λιγότερο. Πολύς κόσμος δεν φοβάται τον θάνατο, αλλά τα γεράματα, που γεννούν φθορά και εξάρτηση και παύουμε να είμαστε ανεξάρτητοι. Τρομάζουν με την ταλαιπωρία, τη μοναξιά ή και την απομόνωση που φέρνουν τα γηρατειά. Πολλοί λένε «Πότε θα πεθάνω, δεν αντέχω τα γεράματα». Ευτυχώς, όμως, υπάρχει και κόσμος που πιστεύει το αντίθετο: «Είμαι τυχερός που γερνάω», αφού προσδοκούν καλά πράγματα όσο γεράζουν».
Κλείνοντας δε, επανέλαβε την ανάγκη προσαρμογής με τις απαιτήσεις κάθε ηλικίας: «Πρέπει να προσαρμοζόμαστε, για να ζούμε καλά. Είναι καλό να βρούμε τα δώρα των γηρατειών κι έτσι δεν θα γεράζουμε».