Της Χαριτίνης Μαλισσόβα*
«Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ’ρθεις».
Αυτή ήταν η έκφραση που συχνά μου έλεγε η συνονόματη γιαγιά μου, η οποία έφυγε πλήρης ημερών στα 97 της, όποτε με έβλεπε – ενδεχομένως – να την κοιτάζω σαν γριά ή όποτε την έβλεπα στις λιγοστές φωτογραφίες της νεότητάς της να ποζάρει με τα καταγάλανα μάτια και τα πλούσια ξανθά μαλλιά της να κλέβουν το βλέμμα.
Μου έκανε εντύπωση, κορίτσι 12-13 ετών εγώ τότε, που δεν μεμψιμοιρούσε για τα νιάτα και την ομορφιά που της έκλεψε αδυσώπητα ο χρόνος.
Έχοντας, ωστόσο, μπει από νωρίς στον αγώνα της επιβίωσης κι έχοντας «δει πολλά» όπως έλεγε, της ήταν υπεραρκετό που ζούσε με την οικογένειά της, που είδε εγγόνια και δισέγγονα, που ήταν αυτόνομη οικονομικά και, κυρίως, που είχε καλή υγεία και αγάπη γύρω της.
Μεγαλώνοντας έβλεπα τον κοινωνικό περίγυρο να επηρεάζεται από τα εισαγόμενα κι εγχώρια «πρότυπα» που επέβαλλαν σταδιακά την ευκολία με την οποία γυναίκες (και άνδρες, σε πολύ μικρότερο ποσοστό) προσπαθούσαν να επιστρέψουν με φυσικά και τεχνητά μέσα στη χαμένη νεότητα και σφριγηλότητα, ενίοτε με τραγικά αισθητικά αποτελέσματα.
Η κραιπάλη σε κάθε επίπεδο στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και μέχρι το τέλος του 2000 οδήγησαν στο τρίπτυχο: Xρήμα, σεξ, δύναμη.
Όπου χρήμα, συχνά δανεικό, όπου σεξ συχνά εμπορεύσιμο, όπου δύναμη ταυτισμένη με τη συνοδεία των δυο προηγούμενων και μιας τέλεια εμφανισιακά γυναίκας.
Φυσικά, για τον άνδρα, δεν πείραζε αν ήταν ηλικιωμένος, πλαδαρός ή και κακής εμφάνισης.
Η γυναίκα-τρόπαιο έπρεπε να πληροί τις προδιαγραφές της νέας, κούκλας και οπωσδήποτε με αψεγάδιαστο σώμα.
Πόσες και πόσες φορές δεν θυσιάστηκαν οι γηραιότερες σύζυγοι και σύντροφοι από τους συζύγους τους για νεότερες γυναίκες στον βωμό των πιο πάνω προτύπων!
Το παράδοξο είναι πως στο τριπάκι μπαίνουν οι ίδιες οι γυναίκες χλευάζοντας τις μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες ως τελειωμένες (και οι μεγαλύτερες ως χαμηλού επιπέδου).
Το πρόβλημα ξεκινά, συνεχίζει και γιγαντώνεται όσο οι ίδιες πέφτουν θύματα της ίδιας τους της ανασφάλειας.
Βλέπουμε όλο και πιο συχνά όλο και νεότερες γυναίκες να επισκέπτονται ειδικούς για να μην αφήσουν την παραμικρή γραμμή να χαράξει το νεανικό πρόσωπό τους και κανένα κιλό να αλλάξει το αψεγάδιαστο κορμί τους ώστε να είναι ανταγωνίσιμες.
Ή, ακόμα χειρότερα, βλέπουμε κορίτσια με περιττά κιλά να παλεύουν διαρκώς με το σώμα τους, καταφέρνοντας να αποκτήσουν ακόμα περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα.
Το κυνήγι για την τελειότητα είναι η μεγαλύτερη ματαιότητα και ουτοπία.
Η φύση μάς έχει προορίσει να είμαστε μοναδικοί και, δυστυχώς, όχι αψεγάδιαστοι.
Ας διδάξουμε οι γονείς στα παιδιά μας να τρέφονται σωστά, να αθλούνται, να τα φροντίζουμε και να τα αγαπάμε γι’ αυτό που είναι, εκπαιδεύοντάς τα να έχουν υγιή πρότυπα, να σέβονται και να μη χλευάζουν τους άλλους για τα κιλά, την εμφάνιση, την ηλικία.
Το άρθρο, όπως ίσως έχει ήδη γίνει αντιληπτό, συντάσσεται με αφορμή τον χλευασμό που υπέστη η γνωστή Ελληνίδα τραγουδίστρια για την παρουσία της στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού, 15 χρόνια μετά τη νίκη της, εξαιτίας της αλλαγής του σωματότυπού της.
Προφανώς ξεχνούν ότι η ομορφιά έρχεται και παρέρχεται για όλους, ανεξαιρέτως.
Άλλοι καλομεγαλώνουν, άλλοι γερνάνε πιο γρήγορα. Η φθορά κάνει διακρίσεις μεν, έρχεται, δε.Μπορεί να καθυστερεί, αλλά δεν προσπερνά αδιάφορα κανέναν.
Ου γαρ έρχεται μόνον!
Είτε οφείλεται σε γονιδιακό είτε σε ορμονικό ζήτημα είτε είναι επιλογή του καθενός να μεγαλώνει με τις ρυτίδες του και να απολαμβάνει το φαγητό του, η δική μας αντίδραση, απόρροια της παιδείας μας, θα πρέπει να προσανατολιστεί στο να μη χλευάζουμε τους άλλους, ακριβώς επειδή κανείς δεν είναι τέλειος!
Αρκετά με τα ειρωνικά σχόλια των κατά τα άλλα τέλειων, εναντίον των ατελών, αρκετά με τον κοινωνικό και ηλικιακό ρατσισμό.
Χαίρομαι, πάντως, που βλέπω γυναίκες να μεγαλώνουν φροντίζοντας τον εαυτό τους επειδή το επιθυμούν οι ίδιες κι επειδή στηρίζονται από ώριμους συντρόφους που γνωρίζουν πως κι οι ίδιοι γερνούν μαζί τους.
Ο στόχος είναι να μεγαλώσουμε τόσο, ώστε να αγγίξουμε αυτό που λέμε «πλήρεις ημερών» έχοντας ζήσει μια ζωή με υγεία, έχοντας εκπληρώσει στόχους κι έχοντας αγαπηθεί γι’ αυτό που είμαστε.
Ώς το τέλος.
*Η Χαριτίνη Μαλισσόβα είναι εκπαιδευτικός ΠΕ70, συγγραφέας, αρθρογράφος.