Μύθοι και πραγματικότητα

Αλατάς, Σωρός, Νηές, τώρα και Πεδίον Άρεως. Πεντάστερα ξενοδοχεία, μαρίνες, γκολφ, θεματικά πάρκα, το αεροδρόμιο που θα απογειωθεί. Και μετά έρχεται η ανώμαλη προσγείωση. Λουκέτα στην αγορά, βιομηχανική περιοχή που θυμίζει βιομηχανικό μουσείο, ανεργία που τραβάει την ανηφόρα, κρουαζιέρα που μας κουνάει μαντήλι, αεροδρόμιο που βλέπει τα αεροπλάνα να περνούν. Και εμείς εξακολουθούμε να ζούμε με μύθους, που μεμιάς θα μας βγάλουν από τον βάλτο της τοπικής μας παρακμής, χωρίς να κουραστούμε και πολύ. Μακάρι να σπάσει το ρόδι και να προχωρήσει και κάποια από τις μεγάλες αυτές επενδύσεις, θα είναι μεγάλη βοήθεια σε μια περίοδο επενδυτικής άπνοιας. Το Πεδίον Άρεως, που από χθες ξαναήλθε στο προσκήνιο, είναι μια σχετικά ώριμη επένδυση, αλλά και με πολλά προβλήματα που πρέπει να ξεπεραστούν. Υπάρχουν μελέτες από τη δημαρχία Μήτρου ακόμη, συνεχίστηκαν οι προσπάθειες για ΣΔΙΤ επί δημαρχίας Βούλγαρη χωρίς να φανεί ενδιαφέρον, ακολούθησε ο Διεθνής Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός για το Μουσείο της Αργούς επί δημαρχίας Σκοτινιώτη. Ά, και να μην το ξεχάσουμε: Οι επιχειρηματίες επενδύουν όπου υπάρχει προοπτική να κερδίσουν. Στους φίλους τους το πολύ-πολύ να πηγαίνουν κανένα δωράκι στη γιορτή τους, ιδιαίτερα όταν δεν έχουν καμία ιδιότητα και καμία δυνατότητα να τους βοηθήσουν. Πολύ περισσότερο που οι επενδύσεις σε δημοτικές εκτάσεις γίνονται με δημόσιο διαγωνισμό, περνούν από “σαράντα κύματα” κλπ κλπ.