Του Πάνου Σκοτινιώτη
Μετά την αρχική αμηχανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση έδειξε καλά αντανακλαστικά. Η υγειονομική και δημοσιονομική αλληλεγγύη και το Ταμείο Ανάκαμψης ήταν σημαντικές επιλογές, κόντρα στους εθνικούς εγωισμούς. Στη διαχείριση, όμως, του προβλήματος των εμβολίων, μέχρι τώρα τα έχει κάνει μαντάρα.
Ο Τζόνας Έντουρντ Σολκ ήταν ο ερευνητής, στον οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανέθεσε το 1948 την έρευνα εμβολίου για την αντιμετώπιση της πολιομυελίτιδας, που αποτελούσε, τότε, φοβερή υγειονομική απειλή. Μετά από πρωτοφανή στα ιατρικά χρονικά έρευνα επτά ετών, τα κατάφερε. Σε μια συνέντευξη τύπου, όπως γράφει στο σημερινό «Βήμα» ο διευθυντής του Αντώνης Καρακούσης, ρωτήθηκε ποιος έχει την πατέντα του εμβολίου. Κι εκείνος απάντησε, πως «δεν υπάρχει πατέντα», για να συμπληρώσει: «Μπορείς να πατεντάρεις τον Ήλιο;». Άλλοι καιροί, άλλα ήθη; Είναι σίγουρα και αυτό. Πρωτίστως όμως, το πρόβλημα είναι πολιτικό, βαθύτατα πολιτικό. Η αδυναμία της Ε.Ε. να επιβάλει στις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες τα αυτονόητα, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Επείγει, και τις όποιες ιδεοληψίες να παραμερίσει, αφού δεν μπορεί να έχουν θέση ειδικά σε συνθήκες «πολέμου», και τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τους νομικισμούς τάχιστα να παρακάμψει. Κάθε μέρα που χάνεται, χάνονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, αλλά και η οικονομία γονατίζει.
Η κριτική προς την Ε.Ε. ασκείται, βέβαια, από δύο διαμετρικά αντίθετες οπτικές. Είναι αυτοί που θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν για λιγότερη Ευρώπη (επανεθνικοποίηση πολιτικών), και είμαστε και όσοι θεωρούμε πως αποδείχθηκε ότι χρειάζεται περισσότερη Ευρώπη (ομοσπονδιοποίηση). Ας αποτελέσει, τουλάχιστον, ο εφιάλτης που ζούμε, την αφετηρία για ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος, στην κατεύθυνση μιας Ευρώπης με ενισχυμένα τα ομοσπονδιακά της χαρακτηριστικά.