Μουσικός φόρος τιμής στη μνήμη της καταστροφής Αγίου Βλασίου

Η συμμετοχή του Αγίου Βλασίου Πηλίου στα γεγονότα της Κατοχής ήταν έντονη και δραματική, με αποκορύφωμα το κάψιμο του χωριού από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής το Σάββατο 13 Μαΐου 1944. Ο φόρος αίματος των κατοίκων του χωριού ήταν βαρύς. Σκοτώθηκαν συνολικά 57 άτομα, ενώ και οι υλικές καταστροφές ήταν ανυπολόγιστες. Το γεγονός αυτό έγινε πριν λίγες μέρες τραγούδι, σε μουσική Ζαφείρη Κουκουσέλη, στίχους Γιώργου Τουφεξή και ερμηνεία Θάνου Ματζίλη. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα μοναδικό και μπορεί να ακούσει κάποιος στο youtube https://youtu.be/7rHhwv0x1qw. Το τραγούδι υποστηρίζεται και από ένα υπέροχο βίντεο που «δένει» απόλυτα με τους στίχους του τραγουδιού, καθώς δείχνει τα σημεία που πραγματοποιήθηκαν γεγονότα της εποχής και έχουν μείνει ανέπαφα συνδέοντας το σήμερα με το τότε.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΑΡΤΕΜΗΣ ΧΑΛΑΤΣΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΧΑΛΑΤΣΗ

Μιλήσαμε με τον κ. Ζαφείρη Κουκουσέλη, που επιμελήθηκε τη μουσική του τραγουδιού, και αρχικά μας ανέφερε ότι του έγινε πρόταση να γράψει τη μουσική για κείμενο που αναφερόταν στα γεγονότα του ολοκαυτώματος του Αγίου Βλασίου το 1944. Το τραγούδι έγινε για να αφυπνίσει τις μνήμες, αλλά και να υποστηρίξει το πάγιο αίτημα των κατοίκων να αναγνωριστεί και από την επίσημη ελληνική πολιτεία ο Άγιος Βλάσης ως μαρτυρικό χωριό. Τον Μάιο του 2016 ο Δήμος Βόλου, με ομόφωνη απόφασή του, αναγνώρισε τον Άγιο Βλάσιο ως «μαρτυρικό χωριό», ενώ εκκρεμεί η ίδια απόφαση και από την επίσημη ελληνική πολιτεία.
Τι έγινε όμως εκείνη τη χρονική περίοδο στον Άγιο Βλάσιο; Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν: Κάηκαν άνθρωποι ή εκτελέστηκαν μέσα στα σπίτια τους. Βασανίστηκαν οι περισσότεροι κάτοικοι, άλλοι επί τόπου, άλλοι στα Άνω Λεχώνια, όπου μεταφέρθηκαν βίαια και άλλοι στο κολαστήριο της Κίτρινης Αποθήκης του Βόλου. Ακολούθησε ο φρικτός θάνατος μερικών στη θέση Ορμάν Μαγούλα (Δασόλοφος Φαρσάλων). Άλλοι μεταφέρθηκαν όμηροι σε Στρατόπεδα Συγκέντρωσης της Γερμανίας. Κάηκε το 70-80% των δημόσιων κτηρίων και κατοικιών. Λεηλατήθηκαν τρόφιμα, ζώα, ακόμη και ολόκληρα κοπάδια, και περιουσίες. Συνέπεια όλων αυτών ήταν η υποβάθμιση του χωριού – δημογραφική, οικονομική, και πολιτιστική.
Για το συγκεκριμένο τραγούδι έπαιξαν οι μουσικοί: Άγγελος Τσιριγωτάκης (τύμπανα), Βαγγέλης Κουκουσέλης (μπάσο), Αντώνης Βαγενάς (κρουστά), Δημήτρης Νάσσιος (κιθάρα), Στέφανος Γεωργίου (βιολί), Κώστας Γεδίκης (λάφτα), Ζαφείρης Κουκουσέλης (πιάνο – ακορντεόν), Σταύρος Κουσκουρίδας (κλαρίνο – Καβάλ). Ενορχήστρωση: Ζαφείρης Κουκουσέλης, ηχοληψία: Νίκος Σίμος, μίξη – mastering: Απόστολος Μόσιος, Video editing Νίκος Σίμος, παραχώρηση φωτογραφικού και αρχειακού υλικού Κώστας Κλειτσογιάννης, Ηλίας Σακελλάρης, Σωτήρης Χαλκιάς. Ιστορικές πληροφορίες Blog: «Το Πήλιο στο πέρασμα του χρόνου» Κολιού Ν., 1985. Άγνωστες πτυχές Κατοχής και Αντίστασης, 1941-1944, ιστορική έρευνα για τον Νομό Μαγνησίας. Βόλος. Ιστορικά στοιχεία – Έρευνα: Γιώργος Τουφεξής. Επιμέλεια – συντονισμός: Αντιγόνη Ιωάννου.
Στίχοι:
Στον Άγιο Βλάση κάποτε / Χρόνια ιστορικά / Μεγάλη κι άδικη / Μας βρήκε συμφορά
Τον Μάιο στις δεκατρείς / Σάββατο ήταν μέρα / Που οι Γερμανοί / το κάψανε
Με πάθος πέρα ώς πέρα / Μες απ’ τα σπίτια βγάλανε /Μ’ όλη τους τη μανία
Άντρες γυναίκες και παιδιά/ Με όπλα και με βία / Γρήγορα τους συγκέντρωσαν /
Στο κάτω το σχολείο / Που από χώρος μάθησης / Έγινε κολαστήριο
Έμεινε όρθια η εκκλησία / Μέσα στ’ αποκαΐδια / Για να σημαίνει πάντοτε
Πένθος βαρύ κι ελπίδα
Κάψανε όλο το χωριό / Φλόγες καπνούς και στάχτες / Κι όσοι στα σπίτια γύρισαν/
Φρίκη και πόνο αντίκρισαν.
Έμεινε όρθια η εκκλησία / Μέσα στ’ αποκαΐδια / Για να σημαίνει πάντοτε / Πένθος βαρύ κι ελπίδα.