Ένα μεγάλο αφιέρωμα οργανώνει το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου στη μεγάλη ντίβα Edith Piaf/ Εντίθ Πιαφ, με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων από το θάνατό της. Ένα μελωδικό ταξίδι στην εποχή του ονείρου με τα αγαπημένα και χιλιοτραγουδισμένα τραγούδια της μεγάλης ντίβας θα παρουσιάσει η γνωστή βολιώτισσα σοπράνο Σύλβια Τσιμπανάκου με τη συνοδεία πιάνου και ακορντεόν.
Η μουσική-θεατρική παράσταση με τίτλο «La vie en rose/ Η ζωή σαν τριαντάφυλλο» θα γίνει τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου και ώρα 8 το βράδυ, στο θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής Εταιρείας. Το αφιέρωμα αυτό αποτελεί φόρο τιμής στη μοναδική καλλιτέχνιδα που σφράγισε με την ανυπέρβλητη φωνή και παρουσία της το γαλλικό τραγούδι και έγινε παγκόσμιο σύμβολο. «Χρειάζεται ένας μύθος για να συντηρεί το φαινόμενο» είχε πει κάποτε η Εντίθ Πιάφ. Στην περίπτωσή της μάλλον κάτι τέτοιο είναι περιττό. Είναι η φωνή, η προσωπικότητα, η μυθιστορηματική ζωή της που δημιουργούν προϊόντα πολιτισμού. Μία ολόκληρη γενιά έκανε την Πιάφ «μύθο», έναν παγκόσμιο «θρύλο». Και σήμερα η Πιάφ εμπνέει και δίνει αφορμή για ταινίες, μιούζικαλ, βιβλία κλπ. Η ερμηνεία της στο σανσόν (γαλλική μπαλάντα) που αντικατόπτριζε τις τραγωδίες της προσωπικής της ζωής της χάρισε παγκόσμια φήμη. Μεγάλες επιτυχίες της, τα χιλιοτραγουδισμένα «La vie en rose», «Non, je ne regrette rien» και άλλα πολλά. «Είστε η ψυχή του Παρισιού» είχε πει στην Πιάφ μια θαυμάστριά της έπειτα από μια συναυλία, ενώ ο Alain Delon της έγραψε σε συναυλία της Πιάφ στο Παρίσι: Εντίθ μου,
Εάν βρίσκομαι εδώ απόψε το βράδυ, αυτό είναι για σένα, το ξέρεις καλά.
Για όλες τις χαρές και τις συγκινήσεις που μου έδωσες πέρα από την φιλία σου.
Σε ανάμνηση της τρυφερότητάς σου, για τότε που ήμουν ένας τρελός νέος. Σε ένδειξη σεβασμού στην λαμπρότητά σου. Και για αυτήν την θαυμάσια «παρεούλα» που σε κάνει να ξαναζείς, ενώ ο Ζαν Κοκτό έχει πει: «Δεν υπήρξε ποτέ άλλη Πιάφ ούτε θα ξανά υπάρξει ποτέ».
Η Πιάφ έγραψε η ίδια ορισμένα από τα τραγούδια της («La vie en rose»), ερμήνευσε όμως και τραγούδια των Ρεμόν Ασό («Mon Legionnaire»), Μισέλ Εμέρ («L’ Accordeoniste»), Ανρί Κοντέ (Padam-padam), Ζορζ Μουστακί («Mylord»), Σαρλ Ντιμόν («Non, je ne regrette rien»), Μαργκερίτ Μονό («L’ Hymne a l’ amour», «Milord» σε στίχους Ζορζ Μουστακί), Λεό Φερέ («Les amants de Paris») κ. ά.