Ελλάδα

«Μου είπαν ότι δεν επιτρεπόταν να πάρω και το μικρό παιδί μαζί μου… Η καρδιά μου ράγισε»

Σε δύο κομμάτια έχει «σπάσει» η καρδιά της 40χρονης Souhila από την Συρία, η οποία ξημεροβραδιάζεται έξω από την Μονάδα Εντατικής Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου.

Πριν από μία εβδομάδα ο 6χρονος γιος της Nouredin τραυματίστηκε βαρύτατα από διερχόμενο αυτοκίνητο στην Λέρο. Ήταν τόσο βαριά η κατάσταση του παιδιού που χρειάστηκε να γίνει αεροδιακομιδή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Μέσα στον πανικό, η Souhila αναγκάστηκε να αφήσει πίσω στο καμπ τον μικρότερο γιο της, τον δίχρονο Kosai. «Μου είπαν ότι δεν επιτρεπόταν να πάρω  και το μικρό παιδί μαζί μου κατά την αεροδιακομιδή. Ή έπρεπε να ακολουθήσω εκείνο που χαροπάλευε ή θα έμενα στην Λέρο με τον μικρό. Η καρδιά μου “ράγισε”».

Όπως λέει στο Έθνος, στο καμπ της Λέρου δεν έχει κάποιον συγγενή. Ο άνδρας της, ο Saleh, παραμένει αγνοούμενος στο Χαλέπι, στην πόλη όπου ζούσαν. «Θέλω το παιδί μου. Ξέρω ότι το έχει αναλάβει μία πολυμελής οικογένεια στο καμπ, όμως είναι μωρό, χρειάζεται την μητέρα του και εγώ το παιδί μου».

Η κατάσταση του 6χρονου είναι κρίσιμη αλλά σταθερή. Το αγόρι έχει υποστεί βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.

Οι γιατροί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να σώσουν τη ζωή του. Και αυτό το εισπράττει η μητέρα και εκφράζει την ευγνωμοσύνη της. Τις ημέρες αυτές φιλοξενείται στον ξενώνα του νοσοκομείου και συμπατριώτες της που ζουν μόνιμα στο Ηράκλειο προσπαθούν να της συμπαρασταθούν αλλά και να την ενημερώνουν για την εξέλιξη της υγείας του Nouredin, μια και η ίδια δεν γνωρίζει αγγλικά.
Με τον άνδρα της αγνοούμενο, η 40χρονη μητέρα πήρε τα δύο αγόρια αγκαλιά και ξεκίνησαν για το μακρύ ταξίδι του ξεριζωμού. Η διαδρομή γνωστή: ατελείωτες ώρες περπάτημα κάτω από αντίξοες συνθήκες, έφθασαν στην Τουρκία και έπειτα σε βάρκα για τα Ελληνικά νησιά. «Ήθελα απλώς μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά μου. Πίσω στο Χαλέπι καθημερινά σκοτώνονται άνθρωποι, γείτονες, φίλοι, συγγενείς. Δεν έχω κανένα στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης. Δεν έχω κάποιο προορισμό. Το μόνο που ζητώ είναι να είναι τα παιδιά μου καλά. Απευθύνω έκκληση να μου φέρουν το μωρό μου. Εγώ δεν μπορώ να φύγω από το νοσοκομείο και ούτε ξέρω πως θα εξελιχθεί η κατάσταση του Nouredin. Προσεύχομαι και για τα δύο. Τις νύχτες δεν κοιμάμαι πλέον από την αγωνία μου» μας λέει βουρκωμένη.

Πηγή: Έθνος

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το