Τοπικά

Μοναδικά έργα από τη Ρηγίνα Μπουνταλά επηρεασμένα από την παράδοση, την ιστορία και την τέχνη

Την ιστορία, τη λαϊκή παράδοση και την τέχνη έχει καταφέρει να συνδυάσει με τα έργα της η Ρηγίνα Μπουνταλά από τη Σκόπελο, η οποία έχει μεγάλη παράδοση στη ναυπηγική και υπήρχαν πολλοί ταρσανάδες στο λιμάνι. Η οικογένειά της έχει παράδοση στη ναυπηγική και ο προπάππους της ταξίδεψε στην Αμερική και στη Ρουμανία για τη δουλειά του. Ο Παππούς της είναι ο αείμνηστος καραβομαραγκός Τριαντάφυλλος Μπουνταλάς και πατέρας της ο μικροναυπηγός Γιάννης Μπουνταλάς. Έργο του έχει φτάσει, ως δώρο από εφοπλιστή, μέχρι και στον πατέρα του Τζορτζ Μπους.

Αυτές οι επιρροές, αλλά και η παράδοση της οικογένειάς της αποτέλεσαν το έναυσμα για τη Ρηγίνα προκειμένου να ασχοληθεί με την τέχνη και τον πολιτισμό. Από μικρή πήγαινε στο εργαστήριο του μπαμπά της και παίζοντας με τα ξύλα προσπαθούσε να φτιάξει κούκλες. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της, αγάπη της ήταν η ζωγραφική. «Έλεγα ότι θα γίνω ζωγράφος όταν μεγαλώσω» ανέφερε η ίδια. Στα 18 της ήθελε να δώσει εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά στη Σκόπελο δεν μπορούσε να κάνει σχέδιο. Έδωσε όμως πανελλήνιες και πέρασε στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας: «Μαγεύτηκα από την αρχαιολογία. Επηρεάστηκα πολύ καλλιτεχνικά από την επιστήμη και όλη την αρχαία ελληνική γλυπτική και ξεκίνησα με μαθήματα μέσω ίντερνετ να πειραματίζομαι και να μαθαίνω».

Η Σχολή της αποτέλεσε ένα βήμα για να εξελίξει, ακόμη περισσότερο, αυτό που αγαπούσε από παιδί. «Όσα έγιναν ήταν καθοριστικά και συνδέονται μεταξύ τους» επισήμανε. Το 2016 τελείωσε τις σπουδές μετά και την πρακτική της όπου έκανε ανασκαφή και ειδικεύτηκε στη σχεδίαση των οστράκων. Όπως ανέφερε, μπορείς να βοηθήσεις την επιστήμη αξιοποιώντας τα ταλέντα σου. Επιστρέφοντας στο νησί, γνώρισε μία καθηγήτρια ζωγραφικής από τον Καναδά, που βρέθηκε στη Σκόπελο για να δει τη δουλειά του μπαμπά της. Η γυναίκα αυτή τη βοήθησε πολύ και μαζί της η Ρηγίνα έμαθε τις βασικές αρχές της ζωγραφικής και τεχνικές. Έδωσε στην Καλών Τεχνών, αλλά δεν πέρασε. Ωστόσο αυτό της έδωσε ώθηση να συνεχίσει.

Διαβάζοντας βιβλία προσωπικής ανάπτυξης άρχισε να αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον ρόλο της τέχνης στη ζωή της. «Δεν θα ήθελα η τέχνη να είναι σε καλούπι και να κάνω πράγματα τυποποιημένα. Θέλω η ζωγραφική να αποτελεί ένα μέσο αυτογνωσίας και έκφρασης του εαυτού του» τόνισε. Αυτό αποτυπώνεται και από την πορεία των έργων της. Τότε άρχισε να πειραματίζεται και με άλλους δημιουργικούς τρόπους όπως ζωγραφίζοντας με πυρογράφο σε ξύλο, με διάφορα είδη χρωμάτων, ακόμη και με καφέ.


Έμπνευση αποτελούσε για τη Ρηγίνα η λαϊκή παράδοση και η ιστορία του τόπου της. Συνδυάζοντας τη ζωγραφική με την ιστορία, από το 2018 ασχολείται και με την εικονογράφηση των λαϊκών μύθων. Ακολούθησε η ενασχόλησή της με τις κούκλες, κατασκευάζοντάς τες με τα υλικά που έβρισκε στο εργαστήριο του πατέρα της, όπως βαμβάκι και σύρμα. Επηρεασμένη από τη ναυπηγική κατασκευάζει μικρά βαρκάκια και μικρά αγαλματίδια, τα ακρόπρωρα, δηλαδή τις γοργόνες του πλοίου.
Έργα της Ρηγίνας έχουν φιλοξενηθεί σε τιμητική έκθεση για τον πατέρα της ενώ το 2019 συμμετείχε με δύο πυρογραφίες και ένα ζωγραφικό έργο στην έκθεση «Τα καΐκια που πληγώναμε».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το