Του Σταύρου Τσακυράκη
Δεν υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο χώρας που επί δεκαετίες να λειτουργούν παράνομα όλοι οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί. Στη χώρα μας από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 όλοι οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί εκπέμπουν είτε χωρίς άδειες λειτουργίας είτε με προσωρινές άδειες λειτουργίας των οποίων η ισχύς έχει λήξει ή παράνομα παραταθεί επ’ αόριστον. Επί εικοσαετία μετατίθεται χρονικά η διαγωνιστική διαδικασία αδειοδότησης και επινοήθηκε η έννοια των «νομίμως λειτουργούντων τηλεοπτικών σταθμών» για να καλύψει την εξόφθαλμη παρανομία. Η ανομία στη χρήση των ραδιοσυχνοτήτων έχει εξετασθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας, που έχει κρίνει ότι η συνέχιση λειτουργίας των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών δεν είναι συνταγματικά ανεκτή (ΣτΕ (Ολ.) 3578/2010, 237/2012, 1901/2014 κ.ά.).
Το φάσμα των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων αποτελεί φυσικό μονοπώλιο και συνιστά σπάνιο φυσικό πόρο. Άρα η διαχείρισή του πρέπει να τελεί υπό την εποπτεία τού κράτους, το οποίο θα διασφαλίζει τη βέλτιστη αξιοποίησή του. Προς τούτο, το κράτος οφείλει να παραχωρεί άδειες χρήσης των ραδιοσυχνοτήτων στη βάση κριτηρίων οικονομικών αλλά ταυτόχρονα και κοινωνικών και πολιτιστικών, οι οποίες θα ισχύουν για περιορισμένο χρόνο και θα ανανεώνονται κατόπιν αξιολόγησης των δικαιούχων. Η ίδρυση και λειτουργία ραδιοτηλεοπτικών σταθμών δεν είναι δικαίωμα, είναι προνόμιο.
Ολόκληρο το άρθρο στο Liberal Sociability