Μικρομεσαίοι και επιστρεπτέες προκαταβολές – Επιτυχείς μεν, αλλά όχι οριζόντιες

Του Νίκου Βισβίκη*

Το υπουργείο Οικονομικών στις τρεις πρώτες Επιστρεπτέες Προκαταβολές, επιχορηγεί το 30% της «προκαταβολής» – (δανείου), εφόσον, κατά το έτος 2021 επέλθει μείωση του τζίρου κατά 70% σε σχέση με το προηγούμενο – δηλαδή το 2020, χρονιά της πανδημίας!
Ωστόσο, το υπουργείο Οικονομικών παραγνωρίζει ότι:
1. Ήδη το 2020 λόγω της πανδημίας, όλες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν υποστεί 70% – 90% μείωση έναντι μιας σχετικά καλής χρονιάς (το 2019). Επί της ίδιας χρονιάς (2020) ως βάση, πρέπει να μειωθεί ο τζίρος τουλάχιστον 70% κατά την επόμενη χρονιά (2021). Άρα για να επιχορηγηθούν οι αποδέκτες των 3 Επιστρεπτέων το 30% και να αποδώσουν το 70% της Επιστρεπτέας, πρέπει στο τέλος του 2021 να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους λόγω αναδουλειάς! Σοκ! Δηλαδή, τους ζητείται επί δύο συνεχή έτη να υποστούν ετησίως διαδοχικές μειώσεις 70 % και άνω. Προφανώς, με το 70% του δανείου ως «επιστρεπτέο», το Κράτος ουδόλως θα το εισπράξει λόγω αντικειμενικών συνθηκών – μάλλον κλειστές οι προβληματικές επιχειρήσεις! Δηλαδή, όποια επιχείρηση έχει μικρότερη μείωση – π.χ. μείωση τζίρου 50%, το 2021, θα πρέπει να αποδώσει όλη την «προκαταβολή» που έλαβε!

2. Δεν είναι τυχαίο ότι στις 3 πρώτες «Επιστρεπτέες» συνολικά, με αυστηρή προϋπόθεση το -70% του τζίρου, υπήρξαν από νομικά πρόσωπα και ατομικές επιχειρήσεις 95.000 αιτήσεις και μόνον στην 4η με το 50% μη επιστρεπτέο, υπήρξαν τουλάχιστον 490.000 αιτήσεις!
Εδώ προκύπτει ηθικό και νομικό ζήτημα! Οι αιτούντες των 3 πρώτων «Επιστρεπτέων» δεν γνώριζαν αν θα ακολουθήσουν και άλλες «Επιστρεπτέες», πλέον ευνοϊκές και υπέβαλαν, πήραν χρήματα και εγκλωβίστηκαν με δυσμενή όρο αποπληρωμής της μάλλον 100%. Δεν είχαν την ευχέρεια της επιλογής! Ηθικό, αλλά και νομικό ζήτημα, αφού μια – η ίδια και για τους ίδιους λόγους – κρατική παροχή πρέπει να είναι οριζοντίως ίδια με όλες τις υπόλοιπες! Επιπλέον: Οι μικρομεσαίοι – στο 100% σχεδόν – αποκλεισθήκαν από τα τραπεζικά προϊόντα – παροχές (;) όπως το Ταμείο Εγγυοδοσίας και ΤΕΠΙΧ II. Οι τραπεζικές δεσμεύσεις αποτέλεσαν κριτήρια αποδεκτά μόνον από τους «έχοντες και κατέχοντες»: Υποθήκες, ενημερότητες, Τειρεσίας κ.λπ. Απόδειξη; Σε άνω των 100.000 αιτήσεων για κάθε ένα προϊόν (σαφώς όχι «παροχή») ικανοποιήθηκαν μόνο το 10 – 12%! Δηλαδή, αυτοί οι οποίοι μάλλον μπορούσαν και να μη δανεισθούν! Το υπουργείο πρέπει να εξομοιώσει τους αποδέκτες των 3 πρώτων «Επιστρεπτέων» με αυτούς των προκαταβολών των 4, 5 και 6, ώστε να μπορέσουν όλοι να κάνουν «μόχλευση» από το σύνολο των «Επιστρεπτέων», που θα έχουν λάβει. Σίγουρα, με το 50% χορηγία από όλες τις «Επιστρεπτέες», θα επιστραφεί αμελλητί, οπωσδήποτε και εκ του ασφαλούς το υπόλοιπο 50%! Δηλαδή, αν κάποιος λάβει π.χ. 40.000 € – 50.000 € συνολικά, μπορεί στοιχειωδώς να επιβιώσει με το 50% και να διασφαλίζει το υπόλοιπο 50% ως άμεσα «επιστρεπτέο»! Έτσι, θα λειτουργούν δυο «μοχλεύσεις»: Το 50% της Επιχορήγησης θα πάει στην Αγορά και σε εξοφλήσεις προς το Δημόσιο και το άλλο 50% ως Επιστρεπτέο θα επιστραφεί εκ του ασφαλούς στο Δημόσιο και ίσως σε μικρότερο χρόνο.

*Ο Νίκος Βισβίκης είναι οικονομολόγος (Msc SUNY,N.Y) – ταξιδιωτικός πράκτορας