Μια πενταετία χωρίς τον Γιώργο Καφενταράκη

Του Νίκου Τσούκα

«Όλη τη νύχτα μια γυναίκα με τα μαλλιά
μπλεγμένα χόρτα τριγύριζε στο όνειρο του.
Βγήκε ο ήλιος με τρίχινα σημάδια στις ακτίνες του
αλλά δεν ξημέρωσε ποτέ.
Τον περίμενε ένα παλιό νεοκλασικό με την πόρτα σκουριασμένη
στρίγγλιζε πάντα όταν έμπαινες
και πώς στο όνειρο λαδώνεις πόρτες;
…»

Τους στοίχους αυτούς και ολόκληρο το ποίημά του με τίτλο «Όνειρο» αφιέρωσε στον φίλο και συνεργάτη του Γιώργο Καφενταράκη ο ποιητής Νίκος Βαραλής, λίγες μέρες αφότου έφυγε για πάντα από κοντά μας, την Πεντηκοστή του 2016.
Τότε που αποχαιρετήσαμε, με περισσή οδύνη από τον Άγιο Δημήτριο, κοντά στο σπίτι του, όλοι, φίλοι και γνωστοί, έναν ξεχωριστό άνθρωπο που ήξερε να τιμά και να σέβεται τις ανθρώπινες αξίες, ένα άξιο τέκνο της βολιώτικης κοινωνίας, της Τέχνης, του Πολιτισμού και της προσφοράς. Τον Γιώργο Καφενταράκη.
Πέντε χρόνια μετά, στην ψυχή και στην καρδιά όλων μας μένει χαραγμένη η μορφή του. Ο ήπιος χαρακτήρας του, η λιτότητα και η ευθύτητα του λόγου του, η πίστη στης απλές ανθρώπινες αξίες.

Γνωστό υπήρξε σε όλους το ταλέντο του στη ζωγραφική και στη λογοτεχνία. Εμείς όμως στη «Μαγνήτων Κιβωτό», γνωρίσαμε και μια άλλη πτυχή του, τη σύλληψη ιδεών που μετουσιώνονταν με μοναδική μεθοδικότητα σε δράσεις και προπάντων την υλοποίηση όλων των προτάσεών του.
Όλοι έχουμε να θυμηθούμε μόνο θετικά από την εξαιρετικά διακριτική παρουσία του στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής μας, από τις συνεχείς προσπάθειές του που είχαν σταθερό σκοπό τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος, την ενθάρρυνση νέων καλλιτεχνών και την καταγραφή στιγμών του μικρόκοσμού μας.
Δυστυχώς «έφυγε» πάνω στην πιο μεστή και αποδοτική του περίοδο, αφού είχε ακόμη να προσφέρει πολλά με την εμπειρία, την έμπνευση, τη φιλοτιμία, τη συνεχή διάθεση προσφοράς στον τόπο του, στον Πολιτισμό μας, στους φίλους του και στην περιοχή μας συνολικότερα.
Αγάπησε την πόλη μας και αγαπήθηκε από όλους γιατί υπήρξε, πάντοτε, εμπνευσμένος, εργατικός και μεθοδικός, ευθύς και αληθινός. Ειλικρινής και καθαρός. Πιστός και αφοσιωμένος φίλος. Απλός και γλυκομίλητος, κατακτώντας την εκτίμηση όλης της βολιώτικης κοινωνίας.
Πέντε χρόνια μετά, κοινή είναι η διαπίστωση ότι χωρίς τη δική του παρουσία η Τέχνη, η Κερασιά, η «Μαγνήτων Κιβωτός», ο πολιτισμός είναι φτωχότερος, όπως και η περιοχή μας. Απώλεσε τον υποδειγματικό τρόπο, την έμπνευση, τη συνέπεια και τη δημιουργία σου. Απώλεσε τον Γιώργο Καφενταράκη.
Ο Γιώργος Καφενταράκης γεννήθηκε στον Βόλο το 1945, όπου έζησε και εργάστηκε.

Ήταν ζωγράφος – εικαστικός και τα τελευταία χρόνια ήταν ιδιαίτερη η επίδοσή του και στη λογοτεχνία, με πλήθος ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην περιοχή μας, στην Ελλάδα και σε πολλές πόλεις σε όλον τον κόσμο. Έργα του υπάρχουν σε όλους σχεδόν τους δημόσιους χώρους της περιοχής μας και σε πολλές άλλες περίοπτες θέσεις στην Ελλάδα.
Για το εικαστικό του έργο τιμήθηκε το 1984 με το μετάλλιο «Νίκη της Σαμοθράκης» από την Ένωση Δημοσιογράφων Ιταλίας και την οργάνωση «Ανδρομέδα ’84».
Το 1988 έλαβε διεθνές βραβείο από το «Κέντρο Τέχνης & Κουλτούρας» του Δήμου Βracciano της Ρώμης.
Είχε αποσπάσει πλήθος ευμενών κριτικών από Έλληνες και ξένους κριτικούς Τέχνης.
Τέλος είχε φιλοτεχνήσει πολλά εξώφυλλα λογοτεχνικών βιβλίων.
Ήταν μέλος του «Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος».
Το λογοτεχνικό του έργο αρχίζει με δημοσιεύσεις διηγημάτων στα περιοδικά: «Ναυτική Ελλάς», «Ρόπτρο», «Μακρινίτσα», «Εν Βόλω», «Μαγνησία», «Βίγλα – Πλώρη» και στις εφημερίδες «Θεσσαλία» και «Ταχυδρόμος». Το 2009 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας, με τον τίτλο «Σε μια αυλή …της οδού Νικοτσάρα», το 2014 το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Οι λιμαδόροι του κομοδεσίου» και τον Νοέμβρη του 2016 από τη «Μαγνήτων Κιβωτό» με τίτλο «Αλιείς και αλιεία στη Μαγνησία». Τέλος, μετά την αναχώρησή του, εκδόθηκε από το Κ.Ι.ΠΟ. Κερασιάς το τελευταίο του, με τον προφητικό τίτλο «Προς τη Μονή Φλαμουρίου…»!
Έλαβε μέρος το 1984 και το 1988 στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας «Νίκος Καββαδίας», αποσπώντας και τις δύο φορές το δεύτερο Βραβείο Ναυτικού Διηγήματος.

Διατηρούσε εξαιρετική συλλογή δικών του ντοκιμαντέρ (ένα από αυτά προβλήθηκε στην τιμητική εκδήλωση για τον Ηλία Λεφούση), αγαπούσε τη Μαγνησία και το ραδιόφωνο.
Συλλέκτης σπάνιων δίσκων και παλαιών ραδιοφώνων, κατέγραψε την ιστορία του «Ρεμπέτικου Τραγουδιού» μέσα από σπάνια ηχητικά ντοκουμέντα.
Συνεργάστηκε αφιλοκερδώς με πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης μας (ΕΡΑ Βόλου, Ορθόδοξη Μαρτυρία, ΡΑΔΙΟ ΕΝΑ κ.λπ.), παρουσιάζοντας πολλά αφιερώματα.
Το μεγαλύτερο και αρτιότερο των οποίων ήταν η καταγραφή του Εικοστού Αιώνα, μέσα από τη Μουσική, την Ιστορία, την Πολιτική, το Θέατρο και άλλα σημαντικά γεγονότα.
Με τη σύσταση του Φορέα Πολιτισμού της Μητροπόλεώς μας, τον Ιούνιο του 2014, «Μαγνήτων Κιβωτός, για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος», αποδέχθηκε την πρόταση του σεβασμιότατου μητροπολίτη κ. Ιγνατίου και συμμετείχε με πλήθος προτάσεων και δράσεων στο Διοικητικό του Συμβούλιο.
Συμμετείχε επίσης και πολλούς άλλους πολιτιστικούς φορείς, με σημαντικότερη στο Κ.Ι.ΠΟ. Κερασιάς, ενώ αξιοσημείωτη παλαιότερα ήταν η συμμετοχή του στις δραστηριότητες των ναυτοπροσκόπων.
Κλείνοντας τη σύντομη τούτη αναφορά στον αείμνηστο φίλο και συνεργάτη Γιώργο Καφενταράκη, αναλαμβάνουμε τη δέσμευση, όταν ξεπεραστούν οι άσχημες συνθήκες που όλοι βιώνουμε, η «Μαγνήτων Κιβωτός» να καταθέσει ένα σύνολο δράσεων και εκδηλώσεων στη μνήμη του, πάντοτε με τη σύμφωνη γνώμη της οικογένειάς του.