Toυ Διονύση Λεϊμονή
Κάθε χρόνο, στο ξεκίνημα του έτους δεν έχουμε παρά να ελπίζουμε για το καλύτερο. Ευχές δίνουμε και παίρνουμε άλλοτε εντελώς τυπικά άλλοτε από καρδιάς σκορπώντας γύρω μας την αισιοδοξία πως όλα τα κακά θα ατονήσουν κι η νέα χρονιά θα μας φέρει όσα δεν μας έφεραν όλες οι υπόλοιπες. Πολύ τον φορτώνουμε τον νέο χρόνο, βάζουμε στις πλάτες του όλες μας τις ελπίδες, την αγωνία, ίσως για αυτό σε 365 μέρες να κυρτώνει ο δόλιος αφήνοντάς μας με τις ίδιες ελπίδες στον επόμενο συνταξιδιώτη στον χρόνο… Μα εμείς εξακολουθούμε να θέλουμε, κάποιες φορές να επαιτούμε ή να απαιτούμε λες κι ένας θαυματοποιός χρόνος θα είναι αυτός που θα άρει τα αδιέξοδά μας!!! Είναι εντελώς ανθρώπινο να ελπίζουμε και να προσδοκούμε. Άλλωστε κάθε αρχή είναι μια ευκαιρία να αναπτερωθεί το ηθικό μας, να πιστέψουμε σε μια νέα αρχή, μια αφετηρία που θα μας φέρει σε έναν εντυπωσιακό τερματισμό κόβοντας την κορδέλα της επίτευξης πολλών στόχων επαγγελματικών, οικογενειακών, προσωπικών…
Για αυτό κάθε Πρωτοχρονιά χαμογελάμε. Κι ακόμα κι αν μας έχει τσακίσει ο προηγούμενος χρόνος, βρίσκουμε τη δύναμη να κοιτάζουμε με αισιοδοξία την έλευση της νέας χρονιάς. Αυτό που θα πρότεινα είναι το αρχαιότατο «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Συχνά επαναπαυόμαστε πως ένα μαγικό χέρι θα μας τραβήξει μπροστά. Ένας «Άγιος Βασίλης» θα μας γεμίσει τα χέρια δώρα, ένας χρόνος νιούτσικος θα μας ελεήσει προσφέροντάς μας όλα τα αγαθά που ποθούμε. Εκεί μπορεί να οκνούμε. Με την ψευδαίσθηση αυτή ίσως αφηνόμαστε στο λίκνισμα της μοίρας, υποχείρια μιας δύναμης απροσδιόριστης, ασώματης, άυλης -και δεν εννοώ κάποιον θεό- αλλά μια ανώτερη Δύναμη που με τη έλευσή της στην καθημερινότητά μας θα μας απογειώσει λυτρώνοντάς μας στη ζωή, επουλώνοντας τις πληγές μας, επιβεβαιώνοντας την πίστη μας ότι αποτελούμε νευρόσπαστα κινούμενα από ένα αόρατο χέρι στον κόσμο.
Κάθε ξημέρωμα ας είναι χαρούμενο. Κάθε αρχή χαμογελαστή, κάθε έναρξη ας οδηγεί στην ελπίδα μιας καλύτερης κατάληξης. Σ’ αυτό οφείλουμε να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Ας επιστρατεύσουμε τα «μπορώ» μας, ας επιχειρήσουμε κυνηγώντας το καλό, το καλύτερο, το άριστο να γίνουμε πρώτα εμείς καλοί, καλύτεροι, άριστοι και με τη συνδρομή κι άλλων γύρω μας καλών, καλύτερων άριστων ας δημιουργήσουμε τις καλές, καλύτερες άριστες συνθήκες μέσα στις οποίες θα υπάρχουμε, θα ενεργούμε και θα απολαμβάνουμε τον καλύτερο κόσμο που δικαιούται κάθε άνθρωπος και κάθε πλάσμα του κόσμου μας. Θα είναι αυτή η ζωή που λαχταράμε έχοντας βάλει τα σημάδια μας, καταβάλλοντας κόπους κι αξιώνοντας την «αμοιβή» μας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως στο επόμενο ξεκίνημα δεν θα έχουμε καινούριους στόχους, επιδιώξεις και ελπίδες… αυτό είναι και το νόημα της ζωής, η κινητικότητα και ποτέ η στατικότητα και ένα τέλμα… Η ζωή θέλει αγώνες, απαιτεί σύμπραξη και ενέχει εξέλιξη κι έναν δρόμο που όλοι καλούμαστε να διαβούμε, να τρέξουμε και να τερματίσουμε κάθιδροι μεν μα δικαιωμένοι… Φέτος ας βγούμε λέφτεροι απ’ την καραντίνα ξεκινώντας το 2012 πιο ώριμοι, πιο λογικοί, πιο προσεκτικοί, μα σίγουρα πιο κερδισμένοι, αφού και μέσα απ’ τις δυσκολίες και τη φυλακή μας μπορούμε να κάνουμε νέα βήματα αναπτερωμένοι.
Καλή χρονιά σε όλους με πολλά όνειρα και ελπίδες…