Ελλάδα

Μια μούσα για τα παιδιά του Νεπάλ

kleio

Η 25χρονη ακτιβίστρια από την Κρήτη περιγράφει στο «Εθνος της Κυριακής» τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε από το χτύπημα των 7,8 Ρίχτερ αλλά και τις εμπειρίες που αποκόμισε διδάσκοντας αγγλικά σε 45 μικρά παιδιά

«O ι στιγμές που βοηθάς είναι πιο ιερές κι από τις στιγμές που προσεύχεσαι. Εμαθα να εκτιμώ τα όσα θεωρούσα δεδομένα, όπως καθαρό νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση. Εμαθα ότι στη ζωή πρέπει να μάχεσαι και να μη σταματάς ποτέ να χαμογελάς». Με αυτά τα λόγια η 25χρονη ακτιβίστρια Κλειώ Ρουσσομουστακάκη από την Κρήτη περιγράφει στο «Εθνος της Κυριακής» τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε από το ταξίδι της στο Νεπάλ. Ενα ταξίδι που θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη και την καρδιά της, αφού η ίδια και ο σύντροφός της είχαν εγκλωβιστεί στο Νεπάλ μετά τον ισχυρό σεισμό των 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Η Κλειώ και ο σύντροφός της κατάφεραν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, κάνοντας ενδιάμεσες στάσεις στο Αμπού Ντάμπι και το Βελιγράδι.

Για την 25χρονη το ταξίδι αυτό δεν ήταν εφιάλτης, αλλά ένα θεόσταλτο δώρο. Ενα δώρο που συνδυάζει την ανιδιοτελή προσφορά και την αγάπη στον συνάνθρωπο. Η Κλειώ είχε βρεθεί στο Νεπάλ μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της Κατερίνα και την παρέα τους για τις διακοπές του Πάσχα, αλλά όταν η παρέα τους επέστρεψε, εκείνη αποφάσισε να παραμείνει μαζί με τον Πορτογάλο σύντροφό της, Ζοάου, στην περιοχή για να προσφέρει εθελοντική εργασία ως δασκάλα αγγλικών στο ορεινό χωριό Γκαουνσαχάρ. Η Κλειώ έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της στα τουριστικά επαγγέλματα, είναι φοιτήτρια Νομικής, ενώ ο σύντροφός της είναι μάνατζερ ποδοσφαίρου στη Βαρκελώνη. Οι ιστορίες που έχει να θυμάται δεν αποτυπώνονται εύκολα σε ένα χαρτί.

«Το Νεπάλ είναι μια υπέροχη χώρα. Κυρίως όμως οι άνθρωποι είναι καταπληκτικοί», εξομολογείται η Κλειώ. «Αυτό το μέρος είναι μαγικό, γεμάτο πνευματικότητα, θετική ενέργεια, μυστικισμό, πίστη, ομορφιά και χαρά. Οι άνθρωποι είναι αγνοί και γεμάτοι καλοσύνη, πιστοί και ταυτόχρονα ελεύθεροι. Είναι πάμφτωχοι και εξαθλιωμένοι, ωστόσο τους χαρακτηρίζει μια έμφυτη αξιοπρέπεια και μια εκπληκτική ευγένεια. Παρόλο που υπάρχουν πείνα και φτώχεια, θα τους δεις πάντα χαμογελαστούς. Δεν μαλώνουν μεταξύ τους. Είναι φτωχοί, αλλά δεν είναι μίζεροι. Δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε καν τρεχούμενο πόσιμο νερό από δίκτυο ύδρευσης. Τα παιδιά τρέχουν ξυπόλητα, στερούνται πράγματα που ο δικός μας πολιτισμός τα θεωρεί κάτι περισσότερο από αυτονόητα. Εξι μέρες την εβδομάδα δίδασκα αγγλικά σε 45 παιδιά, ηλικίας 5 έως 8 ετών. Τι υπέροχη εμπειρία! Περπατούσαμε στο χωριό και όλοι μας χαιρετούσαν με ενθουσιασμό. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα ήταν όταν έβλεπα τα παιδιά αυτά να γελάνε, να τραγουδάνε, να σου λένε με τα μάτια τους ότι σε λατρεύουν».

Αναλυτικά στο www.ethnos.gr

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το