Η δωδεκάχρονη Ηλιάνα, έχει …300 Λαρισαίους νονούς!
Πολλοί μάλιστα από αυτούς είναι συνομήλικοί της, που αποφάσισαν να της προσφέρουν στήριξη, μέσω της συμμετοχής τους σε ένα πρόγραμμα αναδοχής.
Η Ηλιάνα ζει σε ένα από τα χωριά «SOS” της χώρας μας, μαζί με δεκάδες άλλα παιδιά, που είχαν την τύχη να βρεθούν σε ένα φιλόξενο μέρος και να μεγαλώνουν, αν και χωρίς τους γονείς τους, με αγάπη και φροντίδα.
Μπορεί να μην ξέρει όλους τους νονούς της προσωπικά και ξεχωριστά τον καθένα, αλλά ξέρει ότι χάρη σε αυτούς θα έχει μια λαμπάδα το Πάσχα στην εκκλησία, που θα πάει μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά που ζουν μαζί της και τις «μητέρες SOS», που τους μεγαλώνουν.
Ξέρει ότι στη Λάρισα, μαθητές του 1ου Δημοτικού Σχολείου νοιάζονται γι’ αυτή και αυτό το χρόνο της εξασφάλισαν κάποιες από τις βασικές παροχές, αν και δεν την γνωρίζουν προσωπικά παρά μόνο ίσως από μια φωτογραφία, που έστειλε το «χωριό SOS», για να τους ευχαριστήσει για την προσφορά.
Όλα ξεκίνησαν στο πλαίσιο του παιδαγωγικού ρόλου που καλείται να έχει το σχολείο τους, πέραν του διδακτικού στόχου του.
Ο διευθυντής κ. Γιάννης Στρατής, μαζί με τον Σύλλογο Διδασκόντων του σχολείου, πήραν την πρωτοβουλία να προτείνουν στους μαθητές τους να γίνουν ανάδοχοι σε ένα παιδί του “χωριού SOS», στη Βάρη Αττικής, ενημερώνοντας τους γονείς τους και ζητώντας την οικονομική συνδρομή τους, εξηγώντας παράλληλα ποιες ήταν οι υποχρεώσεις. Επίσης ενημέρωσαν για τη λειτουργία των “χωριών SOS», προκειμένου να γνωρίζουν την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο και ειδικότερα στα παιδιά που μένουν μόνα στη ζωή.
Στην ουσία αυτό που ήθελαν να διδάξουν στα παιδιά μέσα από αυτή τη δράση, είναι η προσφορά στον συνάνθρωπο και μάλιστα σε μια ευαίσθητη ομάδα παιδιών. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και ο στόχος επιτεύχθηκε, με το ένα ευρώ που έδωσε ο κάθε μαθητής. Αποτέλεσμα η Ηλιάνα να αποκτήσει φέτος τους 300 νονούς, μαθητές του δημοτικού σχολείου, της Λάρισας.
Να σημειωθεί ότι το “παιδικό χωριό SOS», στη Βάρη Αττικής είναι το πρώτο που δημιουργήθηκε στη χώρα μας, σε μία έκταση 23 στρεμμάτων, που παραχωρήθηκε από το Υπουργείο Γεωργίας.
Τον Μάιο του 1979 και ενώ οι οικοδομικές εργασίες στο «Παιδικό Χωριό SOS» ήταν σε εξέλιξη, ξεκινά η λειτουργία της πρώτης οικογένειας “SOS” με τρία αδέλφια, τη «μητέρα SOS» και τη «θεία» σε ένα νοικιασμένο σπίτι στην Αμφιθέα. Λίγο αργότερα μια δεύτερη οικογένεια SOS δημιουργείται στο Π. Φάληρο στο διαμέρισμα που παραχωρεί γι΄ αυτό το σκοπό η ιδρύτρια και επίτιμη πρόεδρος του Σωματείου κυρία Κλ. Κατσαρά. Τον Σεπτέμβριο του 1982 παραδίδονται τα πρώτα σπίτια και οι οικογένειες “SOS” μετακομίζουν εκεί, όπως και ο διευθυντής του χωριού με τη δική του οικογένεια. Στις 18 Μαΐου του 1984 γίνονται τα επίσημα εγκαίνια της λειτουργίας του “Παιδικού Χωριού SOS” Βάρης με την παρουσία του ιδρυτή των” Παιδικών Χωριών SOS” Dr. Hermann Gmeiner.
ΑΝΑΔΟΧΟΙ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΣΤΑ “ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ SOS”
Ο θεσμός των «αναδόχων» υλοποιείται χρόνια τώρα και αναλυτικά ισχύουν τα εξής: «Ο «Ανάδοχος» με τη δωρεά του συμμετέχει στα έξοδα ανατροφής ενός συγκεκριμένου παιδιού, του οποίου το όνομα γνωρίζει.
Αναλαμβάνει την ηθική δέσμευση να καταβάλει ετησίως, σε Τραπεζικό λογαριασμό του Σωματείου, το ποσό των 300 ευρώ, για όσο διάστημα το παιδί προστατεύεται από τα “Παιδικά Χωριά SOS”.
Ο «Ανάδοχος» έχει τη δυνατότητα να επιλέξει το φύλο και την ηλικία του παιδιού καθώς και το “Παιδικό Χωριό SOS” στο οποίο διαμένει.
Ενημερώνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα για την πρόοδο και την εξέλιξη του παιδιού. Μπορεί να το επισκέπτεται 1 ή 2 φορές το χρόνο, έπειτα από συνεννόηση με τον διευθυντή του “Χωριού” και τη «Μητέρα SOS».
Η αναδοχή δεν δίνει το δικαίωμα στον «Ανάδοχο» να συνοδεύει το παιδί εκτός χωριού ή να το φιλοξενεί στο σπίτι του και δεν σημαίνει υιοθεσία ή βάπτιση».
Πηγή www.eleftheria.gr