Μία ακόμα ημέρα στην πρώτη γραμμή της μάχης

Η 12η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα του νοσηλευτή και της νοσηλεύτριας… Ακόμα μια εθιμοτυπία από αυτές που σημαδεύουν τα ημερολόγια. Τι άραγε διαφορετικό έκαναν χθες οι νοσηλευτές και νοσηλεύτριες; Τίποτα. Ήταν ακόμα μία ημέρα στη δουλειά, μία ακόμα ημέρα στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της Covid. Μια μάχη που δίνεται με εντατικούς ρυθμούς, από ένα προσωπικό κουρασμένο, χωρίς άδεια και ρεπό.
Η πανδημία, πέρα από την ανάδειξη των «ηρώων», όπως υποκριτικά τους αποκαλούν όλοι όσοι τους άφησαν «γυμνούς» στην κρίση, έφερε στο προσκήνιο τα σοβαρά διαχρονικά προβλήματα, που αντιμετωπίζουν, τα οποία χθες τα επανέλαβαν έξω από το Νοσοκομείο, αλλά δεν τους άκουσε κανείς, γι΄ αυτό και δεν φάνηκε να ενδιαφέρονται νοσηλευτές και νοσηλεύτριες για τις κοινότοπες δηλώσεις των διαφόρων θεσμικών παραγόντων. Αυτό που τους «καίει», είναι να συνεχίσουν να μειώνονται ελαφρώς οι εισαγωγές, γιατί το τρίτο κύμα της πανδημίας έχει χτυπήσει ανελέητα τον Βόλο.
ΚΑΤ. ΤΑΣ