Το φετινό Πάσχα είναι βέβαιο πως είναι το πιο περίεργο από τα προηγούμενα.
Υπό την απειλή της πανδημίας και κάτω από τα μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας το «μαζί» και το «φιλί της αγάπης» παίρνουν άλλες διαστάσεις. Γιατί το μαζί μπαίνει σε απόσταση και η αγάπη αποδεικνύεται έμπρακτα – μέχρι να φύγει το κακό – με την απόσταση.
Μια λέξη που δεν συνάδει με τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα στοιχεία δείχνουν πως στην πατρίδα μας έχουμε κερδίσει μεγάλο δρόμο στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Η ζωή θα κερδίσει τον θάνατο. Στην παρούσα συνθήκη η απόσταση είναι σωτήρια, ώστε του χρόνου να ζήσουμε το Πάσχα παρέα με όλους τους αγαπημένους μας.
Δώδεκα Βολιώτες λογοτέχνες δίνουν τις δικές τους ευχές και γράφουν τις σκέψεις τους.
Επιμέλεια Χαριτίνη Μαλισσόβα
Λένα Διβάνη
Εύχομαι τη μέρα που θα μπούμε επιτέλους στη θάλασσα να κολυμπήσουμε ώρες πολλές μέχρι να μουλιάσει το πετσί μας και να βγει. Από μόνο του να βγει χωρίς βία, ούτε πόνο. Να βγει γιατί ήρθε η ώρα του. Εύχομαι να το αφήσουμε να πλέει στα κύματα σαν πουκάμισο φιδιού και μεις να ξαναβγούμε στην ακτή αθώοι. Να αστράφτει το γέλιο μας σαν του μωρού που είδε το χαμόγελο της μάνας του. Και το μυαλό μας δροσερό να γίνει σαν ρυάκι. Κι όλες οι μαύρες σκέψεις στο ρυάκι να κυλάνε και να φεύγουν. Κι όσοι πέθαναν να αναστηθούν μέσα μας και να ’ρθουν να μας συναντήσουν στην όχθη. Να βάλουμε κρασί στα ποτήρια και να τα σηκώσουμε στον ήλιο ένα-δύο-τρία, όλοι μαζί: Καλή Ανάσταση αδέρφια!
Κώστας Ακρίβος
Ο παπα-Διανέλος εσηκώθη στενάζων, εισήλθεν εις τον ναόν, και προσεκύνησεν εις τας βαθμίδας του ιερού Βήματος. Ευθύς κατόπιν του έτρεξαν η γρια-Μαθηνώ και η θειά το Σειραϊνώ, η σημαιοφόρος των πανηγύρεων. Αι δύο γυναίκες ήρχισαν να αναζωπυρώσι τα φιτίλια, να ρίπτωσιν έλαιον εις τας κανδήλας και να κάμνωσιν εγκαρδίους σταυρούς. Ησθάνοντο ανέκφραστον χαράν και γλύκαν εις τα σωθικά των. Ήτο Ανάστασις, Ανάστασις!
Από τον «Λαμπριάτικο Ψάλτη» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, για ένα νέο καλό Πάσχα σε όλους.
Γιώτα Κούγιαλη
Ένας αόρατος εχθρός μπαίνει ακροπατώντας στις πόλεις και τα χωριά, τρυπώνει στις ανθρώπινες μαζώξεις, καλύπτει τις επιφάνειες με το είναι του κι επειδή δεν χαμπαρίζει από σύνορα, πηδάει φράκτες και ωκεανούς και μεταδίδεται αστραπιαία στην οικουμένη. Τα συστήματα υγείας καταρρέουν, ο νους σαστίζει. Οι τραυματικές εικόνες των άδειων πόλεων συμπληρώνουν τον ορισμό μίας βίαιης ανατροπής στην αφήγηση της ζωής. Η κυρίαρχη φύση ξεπερνάει στα σενάρια τη φαντασία των ανθρώπων.
Καλούμαστε να γίνουμε οι ήρωες της ιστορίας που ζούμε. Τηρώντας ευλαβικά τους κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης, υπηρετούμε το «εγώ» και το «εμείς». Τις ημέρες τούτες, τις γιορτινές, τις δύσκολες, ας γίνουμε μία νοητή αγκαλιά που θα προσφέρει αγάπη και συμπαράσταση σε όποιον έχει ανάγκη.
Εύχομαι να κερδίσουμε πάλι την καθημερινότητά μας, να αναστηθούν οι ελπίδες και οι δράσεις μας για ένα φωτεινό σήμερα και ένα φωτεινότερο αύριο. Χρόνια πολλά σε όλες και όλους, Χρόνια πολλά στην ανθρωπότητα!
Διονύσης Λεϊμονής
Εύχομαι καλή «έξοδο», με νου και σύνεση στους αγαπημένους μας και γενικά στους ανθρώπους δίπλα μας. Ας είναι αυτά τα «πάθη» μας η ευκαιρία να αναγεννηθούμε και να αναστηθούμε αποδεικνύοντας πως κρύβουμε μέσα μας μεγάλες δυνάμεις και αποθέματα αντοχής και καρτερίας. Το φετινό Πάσχα, θα είναι διαφορετικό, θα απουσιάζουν υλικά αγαθά, ίσως και το ψητό στη σούβλα αρνί, ίσως κι άλλα πράματα, εύχομαι κυρίως υλικά αγαθά, γλέντια και χαρές με πολύ κόσμο. Ας εκμεταλλευτούμε τούτη τη δύσκολη κατάσταση προς όφελος της ψυχής μας, ας αφιερωθούμε στον στενό κύκλο της οικογένειάς μας παίρνοντας και δίνοντας αντί φιλιά και χειραψίες, μεγάλα χαμόγελα. Ας ανταλλάξουμε ζεστές ματιές, αναζητώντας τη δική μας λύτρωση ανάβοντας μια λαμπάδα ελπίδας που θα φωτίσει από εδώ και για πάντα με ένα άλλο φως τον δρόμο μας, κυρίως όταν πια θα μας επιτρέπεται η έξοδος στον κόσμο… στη ζωή!!!
Καλή Ανάσταση σε όλες και όλους.
Μαγδαληνή Θωμά
Μη κανονικό, πράγματι, το Πάσχα αυτό. Ούτε στην εκκλησία, ούτε στο γλέντι. Δεν έχουμε την ευκαιρία να στριμωχτούμε με ευλαβικό φόβο μη τυχόν κι αρπάξει απ’ το κερί του διπλανού μας το μαλλί, μετανιώνοντας για το αεροδυναμικό μας χτένισμα τη νύχτα της Λαμπρής, ούτε να φοβηθούμε μην αρπάξει το αρνάκι, τις βασανιστικές ώρες που το γυρίζουμε στη σούβλα, ενώ μας κουδουνίζει στ’ αυτί το μέλος από το μεγάφωνο του γείτονα, σέρνοντας τα μέλη μας σε αναγκαστικό χορό. Καμιά ευκαιρία ακόμα για ταξίδι στο εξωτερικό, στρίμωγμα τη χαραυγή στα αεροδρόμια, λαχανιασμένο πρωινό στο ξενοδοχείο και στήσιμο στις ουρές των μουσείων με τα πλήθη. Καταβροχθίζοντας το έργο τέχνης με εγκυκλοπαιδική βουλιμία. Ας παρηγορηθούμε: Μας υποσχέθηκαν ότι όλες αυτές τις ευκαιρίες θα τις έχουμε του χρόνου με την επιστροφή στην κανονικότητα. Που δικαιούται και να είναι ακανόνιστη. Καλό Πάσχα! (η φωτογραφία χρονολογεί ένα παλιό Πάσχα στο Μαρόκο).
Μαίρη Γαβαλά
Πάσχα στο σπίτι!
Για πολλούς, όπως εγώ, και μόνοι… Η πραγματικότητα που ζούμε είναι
πρωτόγνωρη και σκληρή. Υπάρχουν περιθώρια για παράπονα; Υπάρχουν όμως περιθώρια για αναπολήσεις και όνειρα…
Υπάρχουν περιθώρια για περισυλλογή.
Τα χρόνια του γλεντιού, του οβελία, του Πασχαλιάτικου ξεφαντώματος,
σκεφτήκαμε πότε πόσο ευτυχισμένοι ήμασταν; Δοξάσαμε τον Θεό;
Μήπως τελικά το φετινό Πάσχα στο σπίτι… μας πει κάτι; Πόσο «μικροί» είμαστε… Πώς το «εγώ» χωρίς το «εμείς» είναι άοπλο, αδύναμο… Πως πρέπει να βάλουμε άλλες προτεραιότητες στη ζωή μας…
Χριστός Ανέστη! Ας το εννοήσουμε, ας το αναλύσουμε, ας το κρατήσουμε στην καρδιά μας για όλο τον χρόνο.
Χριστός Ανέστη! Για τον Άνθρωπο!
Για μας… Θα περάσει κι αυτό!
Να παρακαλάμε η επόμενη μέρα να μας βρει όλους μαζί στο μέτρημα να μην υπάρχουν απόντες.
The day after
Την επόμενη μέρα φοβάμαι.
Σίγουρα θα ζήσουμε σ’ έναν άλλο
κόσμο…
Χριστός Ανέστη!
Η Γιορτή της Αγάπης
Η αγάπη μας για τον Θεό
τη φετινή Πασχαλιά
ας πάει όλη στον
Συνάνθρωπό μας…
Ηλίας Καλλές
Παρεπόμενα «κορωνοϊού» και Πάσχα.
Ένας μικροσκοπικός «κορωνοϊός» γονάτισε τον οιηματία άνθρωπο και τον έκανε να αναθεωρήσει γενικά τη συμπεριφορά του. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Όταν ο καθένας μας αδυνατεί να συνειδητοποιήσει τη σπουδαιότητα κάποιων καταστάσεων, τότε επεμβαίνει η πολιτεία περιοριστικά, όσο και αν αυτό φαντάζει ως «εξαναγκασμός». Καιρός να έρθουν σε φως έννοιες, όπως: Υπευθυνότητα, συνύπαρξη, αυτοπειθαρχία, που ήταν ξεχασμένες, και να αυτοπροσδιοριστούμε. Βιώνουμε κάτι το διαφορετικό. Θα περάσει και θα μείνει ως ανάμνηση. Οι εξωτερικές εκδηλώσεις δεν προσδιορίζουν τον εσωτερικό μας κόσμο, την ψυχή μας, την πίστη μας στα πάθη του Χριστού και την Ανάσταση. Η εκκλησία του Χριστού είναι αγάπη. Ας προσευχηθούμε από το σπίτι μας. «Μένουμε σπίτι». Την πίστη μας δεν την ενισχύει ο τόπος, αλλά η έννοια της εκκλησίας ως λόγος του Χριστού. Συμμετέχουμε στα δραματικά δρώμενα με το πνεύμα, την ψυχή, την αγάπη, την αυτοσυγκέντρωση και τον εσωτερικό διαλογισμό.
Αυτοσυγκράτηση και αυτοπειθαρχία, με πίστη στο Θεό, αγάπη και υγεία.
Νένα Ζήση
Είναι ένα Πάσχα αλλιώτικο. Μένουμε σπίτι γιατί πρέπει να γίνει αυτό το Πάσχα αλλιώτικο. Οι ευχές αυτή τη φορά για «χρόνια πολλά» θα φύγουν από τα στενά δεσμά των ειωθότων και της εθιμοτυπίας. Δάκρυ για της γης τους δοκιμαζόμενους να γίνουν κι αγκαλιές θερμές για τους πονεμένους. Προσευχές που στον Ουρανό να ανηφορίσουν, να απλωθούν στο Σύμπαν, να το εξωθήσουν να ξημερώσει μέρα γαλανή, χωρίς πόνο, χωρίς θάνατο, χωρίς πανικό.
Να γεννήσει την Ελπίδα, να γυρίσει τη μαύρη τη σελίδα, να επιστρέψει πάλι το χαμόγελο που από τα πρόσωπα των ανθρώπων έχει κλέψει η Απελπισία και το έχει κάνει βλέμμα σκοτεινό και θολό. Πραγματική Ανάσταση.
Ελένη Μαρκάκη
Σήμερα ξημέρωσε το Πάσχα του 2020, διαφορετικό εδώ και πολλά χρόνια. Μόλις τελείωσε η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Χριστού. Μία εβδομάδα παθών που για κάποιους συνανθρώπους μας ακόμη συνεχίζεται.
Χθες κάναμε Ανάσταση στα σπίτια μας μόνοι. Και κάποιοι ακόμη πιο μόνοι να παλεύουν για τη ζωή τους. Όσοι έψαλαν το Χριστός Ανέστη με τους αγαπημένους τους, πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς. Όσοι έχουν την υγεία τους και τα απολύτως χρειαζούμενα για να ζήσουν πρέπει να νιώθουν ευγνώμονες. Οι δυσκολίες των καιρών μας έκαναν ταπεινόφρονες και ολιγαρκείς.
Κι όμως οι λαμπάδες της Αναστάσεως έκαιγαν. Οι Εκκλησίες βρίσκονται εντός μας, φωτίτσες που τρεμοσβήνουν οι ψυχές και καντηλέρια οι καρδιές που ξαγρυπνούν γι’ αυτούς που υποφέρουν.
Φέρνω εικόνες στο μυαλό μου χαρωπές, με τραπέζια γιορτινά, αλλά δεν μεμψιμοιρώ. Νοσταλγώ, αλλά δεν παραπονιέμαι. Θα έρθουν χρονιές καλύτερες, φτάνει να μας βρουν όρθιους, και τότε το Πάσχα θα γίνει ξανά λαμπερό.
Από το Σπίτι μου Καλό Πάσχα για όλους!
Αργυρώ Μουντάκη
Εύχομαι ολόψυχα η Ανάσταση του Κυρίου να φέρει ζωή και υγεία σε όσους κινδυνεύουν αυτές τις ημέρες στα νοσοκομεία όλου του κόσμου. Είθε να σταματήσει η εξάπλωση του ιού και να επιστρέψουμε γρήγορα και με ασφάλεια πίσω στην κανονικότητά μας και στην πρότερη ζωή μας, πιο σοφοί και με στόχο να δίνουμε περισσότερο αληθινό, βαθύ νόημα στη ζωή μας και στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας! Καλή Ανάσταση φίλοι μου!!!
Λίνα Φυτιλή
Φέτος το Πάσχα μένουμε σπίτι. Οι μέρες μοιάζουν μεταξύ τους. Οι λέξεις των βιβλίων δεν αρκούν. Ούτε τα αυγά που θα βαφτούν κόκκινα. Αλλά υπάρχει μια ελπίδα που καραδοκεί. Την ανασαίνω όποτε βγαίνω στο μπαλκόνι. Κάτι σαν Άνοιξη, σαν ζωή σ’ εκκρεμότητα.
Πάσχα θα πει πέρασμα. Κι αν αυτή η Άνοιξη, που δε μοιάζει με τις άλλες, είναι
η ευκαιρία για μια ζωή πιο εσωτερική, που θα μας ξαναφέρει σ’ επαφή με τον βαθύτερο εαυτό μας;
Όσο δύσκολο κι αν μοιάζει το παρόν, θα ’ρθει η στιγμή που θα ξεχυθούμε πάλι
στους δρόμους, θα συναντήσουμε, θα αγκαλιάσουμε ανθρώπους, θα τους πούμε
πως γίναμε λίγο πιο σοφοί κι ότι μας έλειψαν πολύ. Θα τους πούμε πόσο τους
αγαπάμε κι ότι η πανδημία υπήρξε η αφορμή κι όχι η αιτία – για να το καταλάβουμε – πως αυτή η σκληρή εμπειρία ήταν ευτυχώς, η γενική δοκιμή κι όχι το τετελεσμένο.
Καλή Ανάσταση σε όλους!
Μαρία Αλμπανίδου
Αγαπημένοι, αγαπημένες! Αυτό το Πάσχα θέλω δύο πράγματα να σκεφτούμε: Πρώτον, ποιο είναι το μάθημα που έχουμε να πάρουμε απ’ όλο αυτό που μας συμβαίνει; Για να το ανακαλύψουμε ας δούμε τι μας δυσκολεύει περισσότερο αυτή την περίοδο. Και το δεύτερο, πώς θέλουμε να θυμόμαστε αυτό το διάστημα; Είναι καιρός να κοιτάξουμε μέσα μας, βαθιά, όμως, μέσα μας, και να δούμε στο φως της πραγματικής αλήθειας τις αξίες μας, τα θέλω μας, τα πιστεύω μας και το πού εστιάζουμε ως άνθρωποι. Είναι καιρός να ξαναγράψουμε ιστορία. Σας εύχομαι ένα Καλό, Αφυπνιστικό Πάσχα!