Πολιτισμός

Μένιος Σακελλαρόπουλος: Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άραγε μέρος που να μη μας φέρει δάκρυα στα μάτια από τη «σπαρακτική ομορφιά»

Γενναιόδωρα χειμαρρώδης, με διάθεση να μας ανοίξει την ψυχή του και να μας βάλει στη ζωή του ο Μένιος Σακελλαρόπουλος με αφορμή το καινούργιο του βιβλίο από τις Εκδόσεις Ψυχογιός με τίτλο «Πορφύριος Κώδικας» μας μίλησε για όλα: Για τη συγγραφή, που τον καθορίζει, την τηλεόραση, την έρευνα, τη φύση, τα ταξίδια, τα εγγόνια που περιμένει με λαχτάρα να έρθουν! Δε λέω περισσότερα, απολαύστε τον! Ειλικρινά τον ευχαριστώ πολύ!
Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του. Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί σαράντα δύο συναπτά έτη. Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM, SPORT 24), ήταν στο Mega Channel, στο Open TV και ξανά στο Mega. Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ώς τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα. Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην… άσπρη μέρα.
Βιβλία: Είκοσι Χρόνια Ταξίδια, Λιβάνης 2003, Ολυμπιάδα, Ιστορία και Θρύλοι, Λιβάνης 2004, The Game Boy – Το Μοιραίο 10, Λιβάνης 2006, Θα Πεθάνεις, Ρε!, Λιβάνης 2007, Η Νύχτα της Λώρας, Λιβάνης 2008, Μαύρο Φιλί, Λιβάνης 2009, Φεγγάρι από Πέτρα, Λιβάνης 2010, Δυο Μαύρα Πουκάμισα, Λιβάνης 2011, Πορφυρός Κώδικας, Λιβάνης 2012, Ένοχες ζωές, Λιβάνης 2013, Η παγίδα των χρωμάτων, Λιβάνης 2014, Το σημάδι, Ψυχογιός 2015, Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι, Ψυχογιός 2016, Ο χορός των συμβόλων, Ψυχογιός 2017, Η πυραμίδα της οργής, Ψυχογιός 2018, Πικρό Γάλα, Ψυχογιός 2019, Τα δεκαέξι γράμματα, Ψυχογιός 2020, Το κορίτσι της στάχτης, Ψυχογιός 2021, Ενός λεπτού σιγή, Ψυχογιός 2022.

Συνέντευξη
Αργυρώ Μουντάκη

Σε τι φάση σας βρίσκουμε αυτή την περίοδο;
Αγκαλιά με τον πανικό μου, συνήθως άυπνος και ταλαιπωρημένος! Μόλις κυκλοφόρησε ο Πορφυρός Κώδικας από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και γέννησε μπόλικες υποχρεώσεις και ταξίδια για παρουσιάσεις, ενώ παράλληλα γράφω το επόμενο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο, οπότε πρέπει να επισπεύσω την παράδοση. Ταυτόχρονα, τρέχουν οι δύο ζωντανές εκπομπές στο Mega, Τετάρτη Τσάμπιονς Λιγκ και Κυριακή πρωτάθλημα, ζητείται ύπνος! Αλλά οκ, τώρα θα τρέξω που είμαι νεαρός για να φτιάξω το μέλλον μου!

Ποια είναι η πιο αγαπημένη σας ασχολία, που σας ηρεμεί και σας ξεκουράζει;
Στην προηγούμενη ζωή μου πρέπει να ήμουν… μηχανή τυπογραφείου! Δεν εξηγείται αλλιώς, αφού γράφω το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, ακόμα κι όταν νιώθω κατάκοπος. Είναι εθισμός! Γράφω μέχρι να κοιμηθώ, γράφω μόλις ξυπνάω, τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το αγαπώ και με ξεκουράζει. Χάρη σ’ αυτό το βίτσιο, μετράω πια είκοσι βιβλία μου. Αυτό δεν θα μπορούσα να το φανταστώ ποτέ! Αλλά όταν μιλάμε για πραγματική ξεκούραση, δεν θα άλλαζα με τίποτα το μικρό μπαλκονάκι στο χωριό, εκεί που αγναντεύοντας θάλασσα και βουνό νιώθω την ψυχή να αγαλλιάζει.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος για διακοπές; Και σε ποιο ονειρεύεστε να πάτε, πού δεν έχετε πάει;
Όπως έλεγε ο αγαπημένος μου Γιώργος Σεφέρης, «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες…». Αλλά η πατρίδα μαγεύει κιόλας. Το διαπίστωσα ταξιδεύοντας από τη Θράκη ώς το Καστελόριζο κι από τη Λευκάδα ώς τη Λέσβο. Ναι, υποκλίνομαι στον Ελύτη. Όμορφη και παράξενη πατρίδα, ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα! Πλημμυρίζει από ομορφιά η Ελλάδα, χαϊδεύει την ψυχή. Δείτε χάδι: Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές το πουκάμισο του Κενταύρου
γλιστρούσε μέσα στα φύλλα για να τυλιχτεί στο κορμί μου
καθώς ανέβαινα την ανηφόρα κι η θάλασσα μ’ ακολουθούσε
ανεβαίνοντας κι αυτή σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου
ώσπου να βρούμε τα νερά του βουνού.
Ναι, έχω μαγευτεί στο Πήλιο, στα Χανιά και στο Ρέθυμνο, στο Μόλυβο και στην Αγιάσο της Λέσβου, στη Λευκάδα, στα Γιάννενα, στο Ναύπλιο, στα Ζαγοροχώρια, στο Οίτυλο και το Λιμένι της Μάνης, στην Οία της Σαντορίνης, στο θαύμα της Πάτμου, στα υπέροχα χωριά της Τρίπολης, στα Μετέωρα που κόβουν την ανάσα. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άραγε μέρος που να μη μας φέρει δάκρυα στα μάτια από τη «σπαρακτική ομορφιά». Ονειρεύομαι έναν ακόμα κύκλο με την ταξιδιάρα ψυχή μου.

Αν δεν ζούσατε στην Ελλάδα, πού θα θέλατε να ζείτε και γιατί;
Νιώθω ευλογημένος γιατί λόγω του επαγγέλματός μου έκανα τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ώς τη Νότια Αφρική. Είδα αδιανόητες ομορφιές, πολιτισμούς, κουλτούρες, γέμισα την ψυχή μου. Αλλά δεν διανοούμαι ότι θα μείνω για καιρό μακριά από την Ελλάδα. Εγώ Γραικός γεννήθηκα!

Αν ήσασταν ζώο, ποιο ζώο θα ήσασταν και γιατί;
Μου αρέσει η περηφάνια του αλόγου, η ελευθερία του λύκου και του αετού, η πίστη του σκύλου, η υπομονή του όνου. Η συναναστροφή με τα ζώα κάνουν καλύτερο τον άνθρωπο, κανόνας από τον οποίο εξαιρούνται τα δίποδα κτήνη που ζουν ανάμεσά μας.

Ποιο είναι το τελευταίο σας βιβλίο και τι πραγματεύεται;
Είναι ο Πορφυρός Κώδικας που επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, το αγαπημένο βιβλίο μου, γιατί εκεί στα υπόγεια του μοναστηριού της Πάτμου αντάμωσα με την ιστορία, την άγγιξα! Είναι μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία αυτή του Κώδικα.
Τον άγγιξε ο Ιουστινιανός, τον προσκύνησαν αυτοκράτορες και βασιλιάδες, τον σεβάστηκε ακόμα και ο Μωάμεθ Β’ ο Πορθητής. Άντεξε χίλια πεντακόσια χρόνια. Και τώρα, κρυμμένος στην ιερή γη της Πάτμου, στο καστρομονάστηρο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, ο Πορφυρός Κώδικας – μια παμπάλαια περγαμηνή γραμμένη με φτερό αετού – αφουγκράζεται τη σιωπή του και μετράει στο σκοτάδι τη δόξα του. Προσκυνητής και συντηρητής του ο Χριστόδουλος Παυλίδης, που αφιέρωσε την ασκητική του ζωή στη φύλαξη των ιερών κειμηλίων τα οποία αναπαύονται στη σπάνια βιβλιοθήκη που κόβει την ανάσα. Με την ίδια κομμένη ανάσα αντίκρισε ο Χριστόδουλος την Ιζαμπέλα Οντιτόρε, Ιταλίδα αρχιτέκτονα που βρέθηκε στο νησί. Οι μοίρες τους έσμιξαν δραματικά. Κι αυτό το σφιχταγκάλιασμα έφτασε ώς τον Πορφυρό Κώδικα, το Χριστό Ελκόμενο του Ελ Γκρέκο και άλλα αριστουργήματα που μπήκαν ανάμεσά τους.
Χριστός και Μωάμεθ στάθηκε αδύνατο να αποτρέψουν τις συγκλονιστικές εξελίξεις που συντάραξαν την Πάτμο. Και τότε, την πιο κρίσιμη στιγμή, «επενέβη» ο Πορφυρός Κώδικας τιμωρός στα ανθρώπινα πάθη και στις αδυναμίες…
Είναι ένα βιβλίο-σταθμός για μένα, το μοναδικό που έχω στο κομοδίνο μου. Ξέρετε τι είναι να κρατάς στα χέρια σου αυτό που κρατούσε ο Ιουστινιανός; Όταν συνέβη, με έπιασε ρίγος και ένα ανεξέλεγκτο κλάμα.

Τι σας παρακίνησε να γράψετε;
Η ανάγκη μου να πω ιστορίες, να ταξιδέψω σε μέρη, να εξερευνήσω ανθρώπους, να ανοίξω κλειστές πόρτες. Όταν αποφάσισα ότι θέλω να το κάνω, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα μπω στα παπούτσια των ηρώων μου, θα τους ακολουθήσω παντού. Επί τον τύπον των ήλων, όχι επιδερμικά. Έτσι μπήκα σε φυλακές, ψυχιατρεία, χειρουργεία, ανακριτικά γραφεία, δικαστήρια, έκανα ακρότητες είναι αλήθεια!

Η χειρότερη συγγραφική στιγμή σας;
Κάθε βιβλίο είναι και μία τεράστια έρευνα. Αλλά όταν μπήκα σε φυλακές – ιδίως αυτές των ανηλίκων – για να γράψω «το σημάδι», λύγισα! Δικά μας παιδιά γαμώτο, ισοβίτες από τα 15 τους. Σπάραξε η καρδιά. Το ίδιο συνέβη και στην έρευνά μου στο ψυχιατρείο για να ολοκληρώσω το «Ενός λεπτού σιγή» που βγήκε τον περασμένο Οκτώβριο. Χαμένες ψυχές, που μέχρι πρότινος ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Για να συνέλθω μετά, έβλεπα επί εβδομάδες ντοκιμαντέρ με δελφίνια και χελώνες! Ένιωσα άβολα όταν είχα μπροστά μου τον ήρωα από το Πικρό Γάλα, τον Φώτη Ραπακούση, που σπάραζε τρεις μέρες καθώς μου περιέγραφε τα όσα έζησε στα ορφανοτροφεία της Φρειδερίκης. Σφίχτηκε η καρδιά μου όταν άκουγα την ηρωίδα από το Κορίτσι της στάχτης, τη Βίβιαν Στεφάνου, να μου περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τη θηριωδία των Γερμανών στα Καλάβρυτα, στο φρικτό ολοκαύτωμα. Γενικά η περίοδος της έρευνας και της προετοιμασίας ενός βιβλίου έχει τρομερή ένταση.

Το ανεκπλήρωτο όνειρό σας;
Όταν έκανα την έρευνα για να γράψω τα Δεκατρία Κεριά στο σκοτάδι, ένας εκ γενετής τυφλός μου είπε ότι χάνεται μόνο όποιος χάσει τα όνειρά του. Το έκανα δόγμα της ζωής μου από τότε. Ονειρεύομαι λοιπόν, μικρά και μεγάλα. Ονειρεύομαι όταν κλείσει ο εργασιακός μου κύκλος να ταξιδέψω σε μέρη όπου γράφτηκε ιστορία, όπως ας πούμε στις Πυραμίδες της Αιγύπτου, στο Σινικό Τείχος, στο Μάτσου Πίτσου των Ίνκας, και οπωσδήποτε στο μουσείο Ερμιτάζ που μου έχει ξεφύγει! Τα όνειρα δεν φορολογούνται! Οπότε δεν σταματάω να ονειρεύομαι!

Πώς θέλετε να είστε σε 10 χρόνια;
Υγιής, ακόμα δραστήριος, αθλητικός ελπίζω, σε ένα χωριό της Πελοποννήσου και σε σπίτι με τζάκι και σοφίτα, να γράφω απερίσπαστος, να περπατάω στη φύση και να χαμογελώ. Ελπίζω να έχω εγγόνια και να τους λέω ιστορίες!

Ένα πραγματικό ελάττωμά σας, που εκνευρίζει τους άλλους γύρω σας;
Οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες με τις οποίες περιγράφω μια ιστορία! Οπότε το ακροατήριο πρέπει να είναι διαφορετικό! Οι άλλοι χαίρονται πολύ, αλλά οι δικοί μου δυσφορούν! Επομένως, φροντίζω να βρίσκω άλλες ιστορίες! Κι είναι τόσες πολλές με τόσα ταξίδια! Για άλλους είναι ελάττωμα, άλλοι, όμως, νιώθουν τυχεροί που μαθαίνουν παρασκήνια!

Εσείς με μερικές λέξεις;
Επίμονος, συνεπής, τακτικός. Λάτρης της απανταχού ποιότητας, της μουσικής, του θεάτρου, του πολιτισμού γενικότερα. Ακόμα προσπαθώ να βελτιώνομαι και να γίνομαι καλύτερος.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το