Mε τη διαδικτυακή ομάδα ’80s, ’90s, ’00s συνεχίζουμε τη διαδρομή στην καλοκαιρινή νυχτερινή διασκέδαση της Μαγνησίας. Σήμερα περνάμε από μια ντισκοτέκ, που άφησε εποχή στον Άγιο Ιωάννη Πηλίου, τη «Νεράιδα» (αρχικό όνομα και μετά «Memories»). Ήταν η ντίσκο του Τόνυ Βαβάτσικου, του τραγουδιστή που πήρε το πρώτο βραβείο το 1978 στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και το 1979 το δεύτερο.
Ήταν μια ντισκοτέκ κυριολεκτικά μέσα στην άμμο, με τραπέζια φτιαγμένα από κορμούς δέντρων, ξύλινη πίστα τετράγωνη. Όλα αυτά 3-4 μέτρα από τη θάλασσα, στην άκρη της παραλίας του Άη-Γιάννη. Χρέη ντισκ τζόκεϋ έκανε, ποιος άλλος, ο μοναδικός ΠΑΠΕΟ. Σαν να τον βλέπω στο παραθυράκι, να κοιτάζει, αν γεμίζει η πίστα από κόσμο, για να ξεκινήσει το ανάλογο πρόγραμμα. Άνοιξε το ’79 και μέχρι το ’88 – ’89 πέρασε όλος ο Βόλος και όχι μόνο. Τα Σαββατοκύριακα άρχιζε να γεμίζει κατά τις 11 από τους Βολιώτες, που κλείνανε δωμάτια, από τους μόνιμους καλοκαιρινούς κατοίκους, όπως και από αυτούς τους πολλούς, που στήνανε σκηνή στην όμορφη παραλία Πλάκα. Τρελός χορός και ξεφάντωμα μέχρι το πρωί. Κάποιες φορές έπαιρνε το μικρόφωνο ο αείμνηστος Τόνυ Βαβάτσικος και τραγουδούσε τις επιτυχίες του. Όλοι μαζί μια παρέα, μια ανάμνηση!
ΦΙΛ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ