Για τους κινδύνους που απορρέουν για την ανθρώπινη υγεία από το μελάνωμα, αλλά και τις εξελίξεις στην αντιμετώπισή του, μίλησε χθες σε εκδήλωση της ομάδας ΧΕΝ Βόλου στην Εξωραϊστική Λέσχη ο Βολιώτης παθολόγος ογκολόγος MD, MSc και αναπληρωτής διευθυντής της Α’ Ογκολογικής Κλινικής του Metropolitan Hospital κ. Απόστολος Λασκαράκης.
Η αντιπρόεδρος της ομάδας ΧΕΝ κ. Ιωάννα Αθανασάκη ανέφερε πως «η ΧΕΝ Βόλου υλοποιεί ένα πρόγραμμα για τη γυναίκα και την υγεία. Στο πλαίσιο αυτό καλέσαμε τον Βολιώτη παθολόγο ογκολόγο κ. Απόστολο Λασκαράκη για να ενημερώσει για το σημαντικό ζήτημα του μελανώματος».
Ο κ. Λασκαράκης ευχαρίστησε την ομάδα της ΧΕΝ Βόλου για την τιμητική πρόσκληση που του απηύθυνε και πρόσθεσε πως «είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα να μιλώ στην πόλη μου για ένα θέμα, το οποίο αποτελεί πρόκληση για τη δημόσια υγεία τα τελευταία χρόνια. Στην Κλινική μου είμαστε πρωτοπόροι στις θεραπευτικές εξελίξεις για τις οποίες είναι σημαντικό να ενημερωθεί ο κόσμος».
Ο Βολιώτης γιατρός με την ιδιότητα και του ειδικού γραμματέα της Εταιρείας Μελέτης Μελανώματος τόνισε πως «το μελάνωμα είναι η πιο επικίνδυνη μορφή καρκίνου του δέρματος και αποτελεί μία σημαντική απειλή για τη δημόσια υγεία, καθότι τα νέα περιστατικά αυξάνονται συνεχώς στον δυτικό κόσμο. Επίσης αποτελεί τον κακοήθη όγκο με τη μεγαλύτερη αύξηση νέων περιστατικών στους άνδρες και τον δεύτερο αντίστοιχα μετά τον καρκίνο του πνεύμονα στις γυναίκες».
Αναφερόμενος στους παράγοντες κινδύνου είπε πως «αποτελούν η εντατική, διαλείπουσα έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία Α και Β, μέσω έκθεσης στον ήλιο, είτε μέσω σαλονιών τεχνητού μαυρίσματος. Επίσης φαίνεται ότι επανειλημμένα ηλιακά εγκαύματα σε παιδική ηλικία είναι επιβαρυντικός παράγοντας. Τα ανοιχτόχρωμα άτομα με φωτότυπο Ι και ΙΙ, καθώς και αυτά με πολλαπλούς σπίλους (ελιές) δέρματος ή δυσπλαστικούς σπίλους έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου. Η κληρονομικότητα παίζει σπουδαίο ρόλο στο μελάνωμα. Ο κίνδυνος είναι μέγιστος αν ένας στενός συγγενής (μητέρα, πατέρας, αδέλφια ή παιδιά) είχε μελάνωμα, ενώ έχουν αναγνωρισθεί και συγκεκριμένα γονίδια που συνδέονται με την ανάπτυξη της νόσου. Τέλος παράγοντες κινδύνου αποτελούν η ανοσοκαταστολή και το ατομικό ιστορικό μελανώματος».
Ο παθολόγος-ογκολόγος συμπλήρωσε πως «η πρόγνωση είναι άριστη σε αρχικό στάδιο, όπου σε μελανώματα πάχους μικρότερου του 1 χιλιοστού η πενταετής επιβίωση υπερβαίνει το 90%. Για μελανώματα πάχους μεγαλύτερου του 1 χιλιοστού τα ποσοστά πενταετούς επιβίωσης κυμαίνονται μεταξύ 50%-90% ανάλογα με το πάχος του μελανώματος και την ύπαρξη εξέλκωσης, ενώ όταν υπάρχει μετάσταση σε τοπικοπεριοχικούς λεμφαδένες (στάδιο ΙΙΙ) τα ποσοστά επιβίωσης κυμαίνονται μεταξύ 20%-70% ανάλογα με το λεμφαδενικό φορτίο της νόσου. Δυστυχώς ιστορικά, σε περίπτωση μεταστατικής νόσου, τα ποσοστά πενταετούς επιβίωσης δεν ξεπερνούσαν το 15%-20%.
Η χειρουργική αντιμετώπιση είναι ο κύριος τρόπος θεραπείας του μελανώματος αρχικού σταδίου, δεν είναι όμως αρκετή στις περιπτώσεις όπου υπάρχει εξάπλωση της νόσου σε τοπικούς λεμφαδένες (στάδιο ΙΙΙ).
Σε ό,τι αφορά στη θεραπεία του μεταστατικού μελανώματος, τα τελευταία χρόνια έχουν επιτευχθεί σημαντικές εξελίξεις που έχουν αλλάξει τη φυσική πορεία της δύσκολης αυτής νόσου, δίνοντας ελπίδα στους ασθενείς».