Άρχισε χθες για έβδομη συνεχή χρονιά το εργαστήρι «Ταξίδια με (την) Τέχνη», που αφορά σε μια σειρά μαθημάτων εισαγωγής στην ιστορία της τέχνης όλων των εποχών για ενήλικες. Η συμμετοχή από Βολιώτες είναι μεγάλη με το πρόγραμμα να έχει αρχίσει μετά από πρωτοβουλία του Ιδρύματος Πορφυρογένη στην Αγριά σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου.
Η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου και κοινωνιολόγος της Τέχνης κ. Χρύσα Δραντάκη, η οποία είναι η υπεύθυνη του εργαστηρίου «Ταξίδια με (την) Τέχνη» του Ιδρύματος Πορφυρογένη, τόνισε ότι το πρόγραμμα άρχισε για έβδομη συνεχή χρονιά και αποτελεί μία πρωτοβουλία προ ετών του Ιδρύματος Πορφυρογένη σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Πολιτισμού.
Το πρόγραμμα μαθημάτων άρχισε με μία πολύ μικρή ομάδα ενηλίκων Βολιωτών και σήμερα έχει φτάσει να το παρακολουθεί ένας μεγάλος αριθμός ατόμων.
Κάθε Δευτέρα υπάρχουν δύο τμήματα για το εργαστήριο, ενώ είναι πιθανό να δημιουργηθεί κι ένα τμήμα κάθε Τετάρτη.
«Το σκεπτικό αυτού του προγράμματος είναι η βιωματική σχέση με την Τέχνη, όσο γίνεται πιο κοντά και μέσα στα πράγματα, που σημαίνει ότι πέρα από τη θεωρία, τη διδασκαλία και τη συμμετοχή των μαθητών μέσα από συνεχή διάλογο, είναι να παρακολουθούμε εκθέσεις και να επισκεπτόμαστε μουσεία στον Βόλο, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και οπουδήποτε βρίσκουμε κάτι ενδιαφέρον γύρω από τη σύγχρονη τέχνη, αλλά και στο εξωτερικό σε μεγάλες διοργανώσεις όπως η Μπιενάλε» σημείωσε η κ. Δραντάκη.
Το πρόγραμμα είναι πλούσιο και φέτος για πρώτη φορά εντάσσονται αποδράσεις μέσα στην πόλη με σκοπό να γνωρίσουν οι συμμετέχοντες τον Βόλο από την πλευρά της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και του πολιτισμού. «Έχουμε δρομολογήσει κυριακάτικες εκδρομές στην πόλη και στα περίχωρα με προσκεκλημένους ειδικευμένους στο αντικείμενο που θέλουμε να παρακολουθήσουμε είτε αυτό είναι ο νεολιθικός οικισμός Σέσκλου και Διμηνίου είτε ο αστικός Βόλος, η αρχιτεκτονική και η γλυπτική» τόνισε η ίδια.
Σύμφωνα με την κ. Χρύσα Δραντάκη, «σκοπός εκτός από τη μύηση και την πραγματική σχέση με την τέχνη, γιατί ήδη υπάρχουν μαθητές που στράφηκαν σε εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας, είναι η πιο βαθιά και ουσιαστική ενημέρωση».
Κάτι που έδειξε η πορεία των 7 χρόνων του εργαστηρίου είναι ότι αποτελεί ένα είδος θεραπείας. «Υπάρχει μια επικοινωνία, ένας τρόπος που μπορεί κάποιος να ξεφεύγει από τα πολλά προβλήματα του σήμερα και βλέπω πολλές φορές την ανακούφιση των ανθρώπων, τη συμμετοχικότητα που δείχνουν και την ανάγκη να μάθουν πράγματα. Είναι θέμα ηλικίας, της κρίσης, της εποχής, της ανάγκης να στραφεί κάποιος και μέσα από την αυτογνωσία σε δρόμους μόρφωσης που επιτυγχάνονται μέσα από την τέχνη;» κατέληξε η ίδια.