Μεγάλες κηλίδες πλαγκτού, που είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού έχουν κάνει την εμφάνισή τους τις τελευταίες ημέρες σε ακτές και θαλάσσιες περιοχές κοντά στο λιμάνι του Βόλου, όπως στον Άναυρο και το Ξενία.
Δείγματα του πλαγκτού έλαβε χθες η αρμόδια υπηρεσία της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας, προκειμένου να εξεταστούν, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες αιτία της δημιουργίας του και της αυξημένης παρουσίας του είναι από τη μια οι φετινές καιρικές συνθήκες με τις πολλές βροχές και από την άλλη η αυξημένη παρουσία αμμωνίας, που σύμφωνα με τα στοιχεία, παρουσίαζε υπέρβαση 1.633%…
Όπως είχε τονιστεί πρόσφατα και σε ειδική συνεδρίαση της Αντιπροσωπείας αλλά και της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ Μαγνησίας από τον πρόεδρος της Αντιπροσωπείας χημικό κ. Αλ. Γούναρη, η αμμωνία είναι τοξικός παράγοντας κινδύνου. Είναι τοξική και το οικοσύστημα δεχόταν από 600 κιλά μέχρι ένα τόνο ημερησίως από τον βιολογικό. Θα έπρεπε να δέχεται το περισσότερο 30 κιλά. Το οικοσύστημα δεχόταν 10.000 φιάλες τοξικής αμμωνίας των 500 ml.
Όπως είχε επισημάνει ο κ. Γούναρης, το οικοσύστημα εκτρέπεται με απρόβλεπτες συνέπειες και το φυτοπλαγκτόν υπάρχει κίνδυνος να αυξηθεί ανεξέλεγκτα, όπως και έγινε.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στην αδυναμία, του συστήματος, να ελέγξει τη νιτροποίηση – απονιτροποίηση του οργανικού αζώτου των λυμάτων, με αποτέλεσμα να απελευθερώνονται καθημερινά στον Παγασητικό Κόλπο, ποσότητες αμμωνίας, τουλάχιστον 600 έως 1.000 Kg περισσότερες των προβλεπόμενων (που είναι έως και 30 Kg).
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αμμωνία αποτελεί έναν εξαιρετικά τοξικό παράγοντα για το περιβάλλον, με δυνητικά υψηλό και μη στοχαστικό (προβλέψιμο) κίνδυνο για την ισορροπία της τροφικής αλυσίδας και της παραγωγικότητας του Κόλπου.
Ο κ. Γούναρης είχε σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς, λόγω μεταβολής των περιβαλλοντικών συνθηκών, όπως η θερμοκρασία και η ηλιοφάνεια, το υδάτινο οικοσύστημα του Παγασητικού Κόλπου μπορεί να οδηγηθεί σε πολύ δυσμενείς, ενδεχομένως και μη αντιστρεπτές καταστάσεις για το περιβάλλον και την οικονομία.
Γενικότερες επιστημονικές εκτιμήσεις αναφέρουν ότι το φαινόμενο δεν αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και οι αρνητικές επιδράσεις αφορούν στην αισθητική και σε προβλήματα στις αλιευτικές δραστηριότητες.
Το φαινόμενο το ευνοεί και ο καιρός. Τα γρι γρι δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα. Οι παράκτιοι αλιείς επηρεάζονται κυρίως. Κάθε χρόνο παρουσιάζεται, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, ανάλογα με τις βροχές που έριξε τον χειμώνα και τα νερά που κατέβηκαν στη θάλασσα από τα ποτάμια.
Το πλαγκτόν είναι μικροσκοπικοί οργανισμοί, που επιπλέουν ελεύθερα σε θάλασσες και σε άλλα υδατικά συστήματα. Όταν αποτελείται από μικροσκοπικά φυτά, ονομάζεται φυτοπλαγκτόν και από μικροσκοπικά ζώα ζωοπλαγκτόν. Η λέξη προέρχεται από την ελληνική λέξη «πλανκτός», που σημαίνει «παρασύρονται».
Το φυτοπλαγκτόν είναι μικροσκοπικοί σαν φυτά οργανισμοί, που ζουν στον ωκεανό. Υπάρχουν πολλά είδη του φυτοπλαγκτού, το καθένα από τα οποία έχει ένα χαρακτηριστικό σχήμα. Φυτοπλαγκτόν αυξάνονται άφθονα στους ωκεανούς σε όλο τον κόσμο και είναι το θεμέλιο της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας. Μικρά ψάρια, και ορισμένα είδη φαλαινών το τρώνε. Το φυτοπλαγκτόν εξαρτάται από ορισμένες προϋποθέσεις για την ανάπτυξή του. Είναι ένας καλός δείκτης της αλλαγής στο περιβάλλον. Όπως και τα φυτά στην ξηρά, το φυτοπλαγκτόν απαιτεί ηλιακό φως, νερό και θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξή του. Επειδή το φως του ήλιου είναι πιο άφθονο κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, το φυτοπλαγκτόν παραμένει κι αυτό κοντά στην επιφάνεια. Επίσης, όπως και τα χερσαία φυτά, το φυτοπλαγκτόν περιέχει χλωροφύλλη, η οποία δίνει το πρασινωπό χρώμα. Η χλωροφύλλη χρησιμοποιείται από τα φυτά για τη φωτοσύνθεση, στην οποία το ηλιακό φως χρησιμοποιείται ως πηγή ενέργειας.
Το φυτοπλαγκτόν απαιτεί και άλλα θρεπτικά συστατικά, όπως ο σίδηρος, για να επιβιώσει. Όταν επιφανειακά νερά είναι κρύα, η στήλη του νερού είναι ασταθής, και το νερό από τα χαμηλότερα βάθη μπορεί και ανεβαίνει στην επιφάνεια. Το νερό αυτό φέρει απαραίτητα θρεπτικά συστατικά προς την επιφάνεια, όπου το φυτοπλαγκτόν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει. Ωστόσο, όταν τα επιφανειακά ύδατα είναι θερμά, η στήλη του νερού είναι πιο δύσκολο να φθάσει στην επιφάνεια. Το φυτοπλαγκτόν ζει για περίπου μία ή δύο ημέρες και όταν πεθάνει, βουλιάζει στον βυθό.