Εκείνο που συζητούν µήνες τώρα αρκετοί οικονοµολόγοι και αναλυτές, κινδυνεύοντας να χαρακτηριστούν πεσιµιστές, αν όχι κινδυνολόγοι, παίρνει σταδιακά σάρκα και οστά. Τα αριθµητικά δεδοµένα και οι ενδείξεις πληθαίνουν δείχνοντας επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονοµίας και αυξηµένους κινδύνους, όπως προειδοποίησε την Πέµπτη και ο Μάριο Ντράγκι, υπονοώντας πως θα αναθεωρηθούν σύντοµα προς τα κάτω οι προβλέψεις για την αναπτυξιακή δυναµική της ευρωπαϊκής οικονοµίας.
Λίγο το άτσαλο Brexit, λίγο η ισχυρή άνοδος του ευρωσκεπτικισµού εν αναµονή των πιο δύσκολων ευρωεκλογών στα χρόνια της Ενωσης, λίγο ο αλλόκοτος Ντόναλντ Τραµπ µε τον εµπορικό πόλεµο αλλά και την επιβράδυνση της κινεζικής οικονοµίας συνθέτουν «περιβάλλον µεταβαλλόµενων κινδύνων σε µια κατάσταση αυξηµένης αβεβαιότητας».
Η ανάπτυξη έχει εξασθενήσει καιρό τώρα σε µεγάλες οικονοµίες, όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία, ενώ εσχάτως εντείνονται τα ανησυχητικά σηµάδια και για τη γερµανική και την αµερικανική οικονοµία. Από το σηµείο που είµαστε µέχρι την εκδήλωση µιας νέας παγκόσµιας ύφεσης η απόσταση θα µπορούσε να είναι µικρή ή/και µεγάλη. Οι απόψεις διίστανται, αν και οι περισσότεροι οικονοµολόγοι ευελπιστούν αισιοδοξώντας πως θα έχουµε τελικά φέτος µια περίοδο βραδύτερης ανάπτυξης και όχι µια νέα ύφεση.
Για να επαληθευθούν όµως τα σενάρια αυτά, είναι δεδοµένο πως απαιτούνται πράξεις. Πολιτικές πράξεις. ∆εν είναι τυχαία η παραίνεση του προέδρου της ΕΚΤ προς τις κυβερνήσεις να σηκώσουν και αυτές το γάντι και να αναλάβουν το δικό τους µερίδιο ευθύνης. Η νοµισµατική πολιτική και τα εργαλεία στήριξης των οικονοµιών που αυτή µπορεί να προσφέρει πρέπει να συνδυαστούν και µε την κατάλληλη πολιτική από την πλευρά των κυβερνήσεων.
Τι σηµαίνει αυτό πρακτικά; Μεταρρυθµίσεις, αυτήν τη φορά εκεί που πονάει, δηλαδή στον πυρήνα της Ευρωζώνης, προς την κατεύθυνση της τραπεζικής ένωσης και της ουσιαστικής και βαθύτερης οικονοµικής ενοποίησης, αλλά και µια σειρά λογικών αποφάσεων στις ΗΠΑ, µε στόχο, µεταξύ άλλων, την αποκλιµάκωση των πιέσεων και την εξοµάλυνση των εµπορικών σχέσεων µε το Πεκίνο. Πόσο εύκολα είναι όλα αυτά µε τους σηµερινούς πολιτικούς συσχετισµούς ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού; ∆ύσκολο να πει κανείς. Οπότε προσδενόµαστε εν αναµονή αναταράξεων…
Πηγή: Έθνος