Με λουκέτο κινδυνεύει η Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης του Δήμου Βόλου. Το προσωπικό και οι φιλοξενούμενοι κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο και σύμφωνα με τις καταγγελίες Δήμος Βόλου και Περιφέρεια δεν δίνουν καμία απάντηση.
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, «η Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο στις εγκαταστάσεις του Κέντρου Υποστήριξης Αυτιστικών Ατόμων Μαγνησίας (Κε.Σ.Α.Α.Μ.), που βρίσκονται στην περιοχή Αλιβέρι Ν. Ιωνίας. Πρόκειται για έναν καινοτόμο, πρωτοποριακό θεσμό, για ένα όραμα που έγινε πραγματικότητα, για μια νέα πρότυπη δομή που στηρίζεται στις αρχές της αποϊδρυματοποίησης και της κοινωνικής επανένταξης, αφού τα άτομα που φιλοξενούνται σ’ αυτή υποστηρίζονται για την κοινωνικοποίησή τους και την ανάπτυξη των ατομικών, κοινωνικών και επαγγελματικών τους δεξιοτήτων. Φιλοξένησε 8 άτομα με νοητική υστέρηση και άλλες αναπηρίες, οι οποίες δεν επιτρέπουν στα άτομα αυτά να διαβιώνουν αυτόνομα, χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη. Τώρα σ΄ αυτή την εφιαλτική περίοδο που διανύουμε καλούμαστε τέλη Οκτωβρίου να αφήσουμε το ΄΄σπίτι΄΄ μας και την ΄΄οικογένεια΄΄ μας, αφού μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κανένα νεότερο για την «τύχη» της δομής, για τη συνέχιση της χρηματοδότησης και καμία ενημέρωση από το Δήμο Βόλου και από την Περιφέρεια.
Τα παιδιά, που χρειάστηκε να καταβληθεί κάποιος κόπος να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον, τώρα πρέπει να προσαρμοστούν σε ένα άλλο, και μετά, αν το πρόγραμμα λειτουργήσει ξανά, και πάλι σε άλλο. Το προσωπικό θα είναι το ίδιο; Άλλο; Οι άνθρωποι-ωφελούμενοι και προσωπικό- είναι αναλώσιμοι; Τι θα πούμε στα παιδιά μας; Πως θα τα αφήσουμε να επιστρέψουν στα ιδρύματα που ήταν περιθωριοποιημένα και πολλές φορές κακοποιημένα; Πως θα επιστρέψουν πίσω σε οικογενειακά περιβάλλοντα ακατάλληλα γι αυτά από τη στιγμή που οι ίδιοι οι γονείς ή συγγενείς τους αιτήθηκαν για την ένταξη τους; Αναλογίστηκε κανείς τις ψυχολογικές συνέπειες, μέσα σε έναν χρόνο δυο μετακομίσεις; Έχουν δεθεί μεταξύ τους, μαζί μας και εμείς μαζί τους, 24 ώρες όλοι μαζί. Είμαστε για τα παιδιά οι οικογένειες τους, οι φίλοι τους. Δώσαμε τη ψυχή μας, την αγάπη μας, από το υστέρημα μας για να απολαύσουν το θέατρο, τη συναυλία, τον περίπατο, το χόμπι τους. Πήραμε ένα ψυχρό κτήριο και το μεταμορφώσαμε σε οικογενειακό σπίτι με γνώμονα την ανιδιοτέλεια μας. Ήταν τα παιδιά γυμνά και τα ντύσαμε με φροντίδα. Γνωρίζουμε τις ανάγκες τους, τις δυνατότητες τους, τη ψυχολογία τους, τις αδυναμίες τους. Έχοντας στο μυαλό μας τη σκέψη ότι μας απομένει μόνο ένας χρόνος για να βελτιώσουμε τη ζωή τους, κατάφεραν να αποκτήσουν ικανότητες, δεξιότητες και να συμμετέχουν σε προγράμματα που δεν φαντάζονταν, αλλά ρεαλιστικά για εμάς.
Η σημασία του έργου αυτού είναι ευρύτερη, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Πολιτεία μειώνει τις παροχές σ’ αυτές τις πολύ ειδικές ομάδες και περιορίζει σημαντικά την υποβοήθηση των οικογενειών τους. Συνεπώς, η συνέχιση της Στέγης είναι ζωτικής σημασίας για την πόλη του Βόλου και αναμφισβήτητα ενισχύει σημαντικά την κοινωνική ταυτότητα του Δήμου.
Απαιτούμε σεβασμό τόσο στους ωφελούμενους όσο και στο προσωπικό. Διεκδικούμε ένα σύστημα φροντίδας, αποκατάστασης και θετικών διακρίσεων, όπου χρειάζεται, για την ισότιμη συμμετοχή όλων στην κοινωνική ζωή με αυτοθέσμιση, δημοκρατία και σταθερή δημόσια χρηματοδότηση”