Με δυσλεξία και διάσπαση προσοχής ένα στα δέκα παιδιά – Στον Βόλο μίλησε χθες βραβευμένος καθηγητής Γ. Παυλίδης

Με ενθαρρυντικά μηνύματα που θα επιβραβεύουν τις προσπάθειές τους θα πρέπει να συμπεριφέρονται οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί στα παιδιά που έχουν δυσλεξία και άλλες μορφές μαθησιακών δυσκολιών που στον γενικό πληθυσμό των μαθητών ανέρχονται σε διεθνές επίπεδο ακόμη και στο 10%.
Για τα πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα της δυσλεξίας και της διάσπασης προσοχής (ΔΕΠΥ) μίλησε χθες στον κατάμεστο από κόσμο Πνευματικό Κέντρο της Μητρόπολης ο βραβευμένος καθηγητής και εφευρέτης, fellow της «Διεθνούς Ακαδημίας Ερευνών Μαθησιακών Δυσκολιών» κ. Γεώργιος Θ. Παυλίδης.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Δήμο Βόλου που θα υπογράψει πρωτόκολλα συνεργασίας με το παράρτημα του επιστημονικού κέντρου του κ. Παυλίδη που λειτουργεί στον Βόλο. Μάλιστα, όπως ανέφερε η αντιδήμαρχος κοινωνικής προστασίας κ. Αναστασία Μορφογιάννη «ήδη παιδιά ωφελούμενων οικογενειών έχουν αποταθεί και βοηθηθεί από το κέντρο του κ. Παυλίδη».
Ο κ. Παυλίδης είναι ο εφευρέτης του τεστ οφθαλμοκίνησης (διεθνώς γνωστό ως Pavlidis test) το οποίο επιτρέπει, από την προσχολική ακόμα ηλικία, την ακριβή πρόγνωση-διάγνωση της δυσλεξίας και της διάσπασης προσοχής (ΔΕΠΥ).

Ο ίδιος τόνισε πως «ένα στα δέκα παιδιά έχει μια μορφή διάσπασης προσοχής και δυσλεξίας. Η ΔΕΠΥ είναι πρόβλημα συμπεριφοράς, οργάνωσης, αυτοσυγκέντρωσης, παρορμητικότητας και υπερκινητικότητας, ενώ η δυσλεξία είναι μια μορφή μαθησιακής δυσκολίας. Ο δυσλεκτικός διαβάζει αργά και με λάθη σε όλη του τη ζωή, είναι ανορθόγραφος, αλλά είναι και έξυπνος, εφευρετικός. Η επιστήμη έχει κάνει μεγάλη πρόοδο στην αντιμετώπιση της δυσλεξίας».

Σχετικά με τη διαχείριση των περιστατικών δυσλεξίας είπε πως «οι εκπαιδευτικοί ενδιαφέρονται να μάθουν πώς θα αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις. Οι γονείς και εκπαιδευτικοί θα πρέπει να δίνουν ενθαρρυντικά μηνύματα και να επαινούν την προσπάθεια του παιδιού. Ακόμη οι γονείς να έχουν κοινή γραμμή, ώστε το παιδί με ΔΕΠΥ να μην ξεπερνά τα όρια, ενώ δεν θα πρέπει να κάνουν συγκρίσεις με άλλα παιδιά, γιατί χαμηλώνουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού».