Ένα έθιμο αγαπημένο και βαθιά ριζωμένο στην ελληνική παράδοση, «αναπνέει» ακόμη μέσα από τις σελίδες ενός παιδικού βιβλίου που έγραψαν με πολύ μεράκι τρεις εκπαιδευτικοί. Ο λόγος για τον «Μάρτη», το βραχιόλι που φτιάχνεται από κόκκινη και άσπρη κλωστή. Φοριέται τον πρώτο μήνα της άνοιξης και η παράδοση θέλει έπειτα τα χελιδόνια να το χρησιμοποιούν για να χτίσουν τις φωλιές τους.
Ετούτη η ξεχωριστή ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων ενέπνευσε τρεις εκπαιδευτικούς της πόλης. Η νηπιαγωγός Μαρία Τζουβάρα, η οποία εργάζεται στο 12ο νηπιαγωγείο Βόλου και οι δάσκαλοι Αυγή Τσαγκαροπούλου και Ηρακλής Καραγιάννης που διδάσκουν στο δημοτικό σχολείο Πορταριάς, ένωσαν τις δυνάμεις τους και πριν από λίγες ημέρες είδαν να κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο που έγραψαν από κοινού. Το παραμύθι που απευθύνεται κατά κύριο λόγο σε παιδιά νηπιακής ηλικίας έως 10 ετών, έχει τίτλο «Παραμυθένιες κόκκινες κλωστές» και κυκλοφόρησε από την Ήρα Εκδοτική που έχει έδρα τον Βόλο. Την εικονογράφηση έκανε η Μαρία Παναγιώτου, ζωγράφος-εικαστικός από τη Λάρισα, η οποία υπηρετεί επίσης στην Πορταριά.
Ο Ηρακλής Καραγιάννης με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου, που έγινε σε λιγότερο από μισό χρόνο μετά από την πρώτη δουλειά της συγγραφικής ομάδας με «Τα δώρα των Ονείρων» που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2017, μίλησε για τις «Παραμυθένιες κόκκινες κλωστές»: «Θελήσαμε να συνδυάσουμε πολλά πράγματα. Αγγίξαμε το ζήτημα της λαϊκής παράδοσης και τον «Μάρτη» που βάζουμε στα παιδιά αυτή την περίοδο, ένα από τα λίγα παραδοσιακά στοιχεία που έχουν μείνει στον καιρό μας. Γράψαμε και για τα χελιδόνια μέσα στις πόλεις, τα οποία ζουν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, ανάμεσα σε πολυκατοικίες, δίχως πολλές ευκαιρίες να φτιάξουν τις φωλιές τους. Κάποτε οι πόλεις ήταν διαφορετικά οργανωμένες, έβρισκαν άφθονο χώρο στα σπίτια με τις σκεπές. Το δεύτερο σημείο που μας ενδιαφέρει, είναι η συλλογικότητα που διακρίνει την κοινότητα των χελιδονιών. Η υπέρβαση που κάναμε στη μυθοπλασία είναι ότι τα παρουσιάζουμε να χτίζουν όλα μαζί τις φωλιές τους, για να τονίσουμε τη συλλογικότητα που πρέπει να απορρέει και στη σημερινή κοινωνία. Υπάρχουν επίσης αναφορές που μπορούν να ενταχθούν και στη διαπολιτισμικότητα, γιατί το έθιμο των «Μάρτηδων» συναντάται σε όλο τον βαλκανικό χώρο. Παραθέτουμε μέσα από την κουβέντα των χελιδονιών τα αντίστοιχα ονόματα που συναντούμε σχεδόν σε όλα τα Βαλκάνια Στο τέλος η Ίριδα, το κοριτσάκι που έχουμε πρωταγωνίστρια, αφήνει το βραχιόλι σ’ ένα θάμνο, σαν να λέει «είμαστε ζεστοί να φιλοξενούμε ανθρώπους», ώστε να περάσουμε το μήνυμα για το φιλόξενο πνεύμα, που πρέπει να διαχέει την εποχή μας».
Ο δάσκαλος μίλησε για τη σύμπραξη με τις δύο συναδέλφους του, που απέφερε το δεύτερο συλλογικό έργο τους: «Μας δίνεται η ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τον χρόνο μας με τα παιδιά, να τα αφουγκραστούμε, να ακούσουμε τις ανησυχίες τους. Μέσα από τη συγγραφή προτείνουμε λύσεις, ώστε τα παιδιά να καταλάβουν ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος στη ζωή, στον οποίον μπορούν να συμβούν πολύ όμορφα πράγματα.
Όλοι μας έχουμε μία συλλογική άποψη για αρκετά θέματα, συζητάμε πολύ, ενώ εξίσου βασικό είναι ότι έχουμε στα χέρια μας πολύτιμο υλικό από μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους. Διαθέτουμε χειρόγραφα από ανθρώπους, οι οποίοι δεν βρίσκονται πια στη ζωή και όταν τα διαβάζουμε, βλέπουμε να έχουν καταγράψει τη ζωή και τον κόσμο τους τόσο γλαφυρά που μας ενθουσιάζει. Έχουμε βάλει σκοπό να ενσωματώνουμε μες στις αφηγήσεις μας και να αναδεικνύουμε σημαντικά πράγματα της προφορικής παράδοσης, που δεν έχουν καταγραφεί και κινδυνεύουν να χαθούν».