Παραπολιτικά

Με δυνατή φωνή απέναντι στα «τέρατα» που δεν εκπολιτίστηκαν ποτέ

Της Κατερίνας Τασσοπούλου

Αύριο ξημερώνει 8 Μάρτη. Μια ημέρα που αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους κατάφεραν να γράψουν ιστορία. Μια ημέρα αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια που σήκωσαν το ανάστημά τους και διεκδίκησαν το δικαίωμά τους στη μόρφωση, στις γυναίκες που κακοποιήθηκαν και βρήκαν τη δύναμη να ξεφύγουν, μια ημέρα αφιερωμένη στις γυναίκες όλου του κόσμου, που έμαθαν τα παιδιά τους να σέβονται τον εαυτό τους και να αγωνίζονται για τις αρχές τους. Είναι μια ημέρα που μας υπενθυμίζει ότι απέναντι σε κάθε μορφή βίας εναντίον των γυναικών, η μόνη απάντηση είναι η μηδενική ανοχή.
Η φετινή επέτειος βρίσκει τις γυναίκες, να έχουν επηρεαστεί δυσανάλογα από την πανδημία του κορωνοϊού.

Αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων στην υγεία και σε άλλες θέσεις εργασίας της πρώτης γραμμής, χάνουν με συνοπτικές διαδικασίες την εργασία τους και αντιμετωπίζουν την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας. Γυναίκες αθέατες στο σπίτι, χιλιάδες γυναίκες μετανάστριες χωρίς μέλλον. Όταν εμφανίστηκε στις ζωές μας ο COVID-19, προστέθηκε μια ακόμη παράμετρος στη δύσκολη καθημερινότητα των γυναικών. Καταστάσεις που ήταν δύσκολες, έγιναν σε πολλές περιπτώσεις ανυπόφορες ή και επικίνδυνες. Γυναίκες δεν μπορούν να μείνουν ασφαλείς μέσα στο σπίτι από τους κακοποιητές τους, ενώ στην εργασία τους αντιμετωπίζουν υπονόμευση, λεκτική βία, απειλές, απολύσεις. Τα όποια επιτεύγματα των περασμένων ετών, που έγιναν με κόπο, έχουν αντιστραφεί και η πρόοδος για τα δικαιώματα των γυναικών κερδήθηκε δύσκολα, αλλά χάθηκε εύκολα.

Η γνώση των μέχρι σήμερα προβλημάτων καταδεικνύει ότι όταν παραβιάζονται δικαιώματα, όπως συμβαίνει στη σκληρή περίοδο της πανδημίας, οι γυναίκες είναι αυτές που υποφέρουν περισσότερο. Όπου υπάρχει καταπίεση και διακρίσεις οι γυναίκες είναι περισσότερο καταπιεσμένες.
Η πανδημία ωστόσο δεν μπορεί να είναι μόνο μία καταστροφική δύναμη. Είναι και ένα μήνυμα αφύπνισης. Μέσα σε αυτή την πανδημία γεννήθηκε στη χώρα το me too και άνοιξε ένας μεγάλος δρόμος, για να βγουν στο φως οι πράξεις κάθε βιαστή, καταχραστή και κακοποιητή. Το νομικό πλαίσιο επαρκεί για να τους οδηγήσει στη δικαστική οδό και την ανυποληψία, όπου δηλαδή ανήκουν ακριβώς. Αυτό που λείπει, είναι η φωνή για να βγουν από τα λαγούμια τους στο φως της μέρας τα «τέρατα» που δεν εκπολιτίστηκαν ποτέ.

 

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το