Μαθητές έβαψαν τους τοίχους και αναμόρφωσαν αίθουσα διδασκαλίας – Η ιδέα του εθελοντισμού και τα αγαθά της

της
Βασιλικής Μελισσουργού,
MSc (ΔΠΜ) φιλολόγου
του 3ου Γ.Ε.Λ. Βόλου

Στο πλαίσιο του μαθήματος της Έκθεσης – Έκφρασης οι μαθητές/τριες του Β4 έγραψαν τις σκέψεις τους για τον εθελοντισμό, υλοποιώντας παράλληλα την πρόθεσή τους να μεταμορφώσουν την αίθουσα διδασκαλίας του σχολείου τους. Στόχος τους είναι η αποτελεσματικότερη διδασκαλία των μαθημάτων σε έναν χώρο καθαρό, σε ένα περιβάλλον ευχάριστο και κατάλληλα διαμορφωμένο για την προώθηση της γνώσης και της πληροφορίας.
Συγκεκριμένα, η Φλάμου Ελευθερία μαθήτρια της Β΄ τάξης του 3ου ΓΕΛ Βόλου τόνισε ότι «τα τελευταία χρόνια τόσο οι καθηγητές όσο και οι μαθητές/τριες ασχοληθήκαμε με τον εθελοντισμό. Σαφέστερα, το σχολείο μάς ενθάρρυνε να λάβουμε πρωτοβουλία και να προχωρήσουμε σε μία ομαδική δράση, αυτή του βαψίματος της αίθουσάς μας. Αμέσως φάνηκε η ανθρωπιστική και κοινωνική αξία όλων μας, αφού χωρίς δεύτερη σκέψη αναλάβαμε να αναβαθμίσουμε τον χώρο που βρισκόμαστε πολλές ώρες. Έτσι, για την επίτευξη του καλύτερου αποτελέσματος συνεργαστήκαμε όλα τα παιδιά με αποτέλεσμα να ολοκληρώσουμε τον κοινό μας στόχο».
Η Σουγγάρη Ευριδίκη επισημαίνει ότι «στις μέρες που ζούμε, είναι δύσκολο για πολλούς από εμάς να αντεπεξέλθουν στις κοινωνικές απαιτήσεις. Βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, τόσο στο οικονομικό κομμάτι, όσο και στο κοινωνικό, όπου η κοινωνία πλήττεται από φαινόμενα ρατσισμού, βίας, ανεργίας και εγκληματικότητας. Όλα τα παραπάνω, θα είχαν λυγίσει την κοινωνία, αν δεν διατηρούνταν κάποια δείγματα αλληλεγγύης. Ο εθελοντισμός είναι ένας τρόπος αλληλεγγύης και έχει την έννοια της εθελούσιας προσφοράς χωρίς ανταμοιβή».
Ο Ξαφογιάννης Γεώργιος ισχυρίστηκε ότι ο άνθρωπος από μικρή ηλικία πρέπει να έρθει σε επαφή με την κοινωνική δράση και να μην έχει παθητική στάση απέναντι στα κοινά. Έτσι, η ενεργοποίηση του ατόμου ιδιαίτερα των νέων, καθώς και η ανάληψη ευθυνών αποτελούν προτεραιότητα καίριας σημασίας. Με τον εθελοντισμό οι νέοι έρχονται σε επαφή με τις ανθρωπιστικές αντιλήψεις και ενστερνίζονται βασικές αξίες όπως ο σεβασμός, η αγάπη και η αλληλεγγύη. Γενικότερα, ο εθελοντισμός αποτελεί κοινωνική δράση με την οποία επιτυγχάνεται η συνοχή μεταξύ των ατόμων μιας κοινωνίας. Η πρόθυμη συμμετοχή του ανθρώπου στα κοινά είναι έμφυτη ανάγκη που βελτιώνει την ποιότητα της ζωής. Μέσω του εθελοντισμού αναπτύσσονται αμφίδρομες σχέσεις μεταξύ της κοινωνίας και των ανθρώπων. Δηλαδή με την εθελοντική εργασία, ο εθελοντής προσφέρει στην κοινωνία και συνεπώς βοηθά έμμεσα τον ίδιο του τον εαυτό.
Η Ξένια Σπανού υποστήριξε με θέρμη ότι ο εθελοντισμός στο πλαίσιο της σχολικής κοινότητας αναδεικνύει την αξία της συμμετοχής, της αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης για την επίτευξη κοινών στόχων. Η προσφορά εθελοντικής εργασίας συνιστά μία υπεύθυνη στάση ζωής που αντίκεται στον ατομικισμό και την εγωπάθεια. Εθελοντισμός σημαίνει να νοιάζεσαι και να προσφέρεις ανιδιοτελώς τον ελεύθερο χρόνο σου ή τις γνώσεις σου προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Ο εθελοντισμός, συμπλήρωσε η Ευγενία Τζελέπη, είναι μια αληθινή κατάθεση ψυχής που εμπεριέχει αγάπη, ανθρωπιά και σίγουρα αποτελεί θεμελιώδη λίθο της ενσυναίσθησης. Έτσι, λοιπόν, ως μαθητές του Β4 αποφασίσαμε να αναλάβουμε τον καλλωπισμό του τμήματος μας εθελοντικά καθώς προσφέροντας όλοι μαζί, μέσω της αλληλοβοήθειας, επιτύχαμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο χώρο για την εκτέλεση του μαθήματος. Βέβαια, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η οικονομική υποστήριξη του σχολείου μας στην αγορά απαραίτητων εργαλείων και υλικών.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, πρόσθεσε η Ευρυδίκη Σουγγάρη, «αποφασίσαμε να κάνουμε μία δράση και να αναβαθμίσουμε υλικοτεχνικά την αίθουσα διδασκαλίας του σχολείου μας. Η πρωταρχική ιδέα ανήκει σε δύο συμμαθητές μου και όλοι εμείς την ακολουθήσαμε με μεγάλο ενθουσιασμό. Η αίθουσα βάφτηκε, τοποθετήθηκε καινούριο ηλεκτρολογικό υλικό καθώς και προμηθευτήκαμε καινούριο ηλεκτρονικό υπολογιστή και διαδραστικό πίνακα. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα το μάθημα να γίνεται με πιο ευχάριστο και λειτουργικό τρόπο. Ο καθένας από εμάς με τον τρόπο του εκδηλώνει μια μορφή αλληλεγγύης που πρέπει να κυριαρχεί στην κοινωνία στις μέρες μας».
Ο Θεόδωρος Σπηλιώπουλος συμπλήρωσε ότι «είναι αλήθεια ότι η αίθουσά μας είχε υποστεί υψηλές φθορές, γι΄ αυτόν τον λόγο εμείς οι μαθητές της Β΄ τάξης αποφασίσαμε να επαναφέρουμε την αίθουσά μας σε μια φυσιολογική κατάσταση και να μην την αφήσουμε στη μοίρα του χρόνου. Έτσι, με δικιά μας πρωτοβουλία και υπευθυνότητα τελειοποιήσαμε αισθητικά την αίθουσα βάφοντάς την και δημιουργώντας ένα κλίμα κατάλληλο για μάθημα».
Πρωτεργάτες και ένθερμοι υποστηρικτές της δράσης αποδείχθηκαν έμπρακτα ο Στέφανος Μπακίρης και ο Αθανάσιος Παγουρτζής.
Ο Στέφανος Μπακίρης υπογραμμίζει ότι «αρχικά, στόχος μας ήταν να αλλάξουμε την ατμόσφαιρα της τάξης μας, διότι μπαίνει ο χειμώνας και τα πράγματα θα γίνουν πιο μονότονα, αυτή η αλλαγή άρχισε με το βάψιμο της τάξης αφότου διορθώσαμε κάποιες υλικές ζημιές. Έπειτα, οποιαδήποτε ξύλινη κατασκευή υπήρχε (πλαίσιο πίνακα, βάθρο έδρας, κρεμάστρες) περάστηκαν βερνίκι αφού χρησιμοποιήθηκαν τριβεία πάνω τους. Τέλος, για την τελευταία «πινελιά» βάψαμε την πόρτα της αίθουσας και την έδρα με ειδικά χρώματα».
Τέλος, ο Αθανάσιος Παγουρτζής, ο πρόεδρος του τμήματος Β4 δήλωσε ότι «η αναδιαμόρφωση ήταν τόσο μια επιθυμία για έναν ανανεωμένο χώρο στον οποίο περνάμε επτά ολόκληρες ώρες κάθε μέρα, αλλά και μια αναγκαιότητα στην περίπτωση της συγκεκριμένης τάξης, η οποία είχε «στολισμένους» τους τοίχους της με σχέδια ακατάλληλα για σχολικές αίθουσες, μουντζούρες, γραψίματα κ.ά. Η ιδέα άρχισε από την αγάπη του Στέφανου και τη δικιά μου για τις εργασίες και τα εργαλεία .Έτυχε να συζητήσουμε την ιδέα μας μπροστά στον κύριο Παναγιώτη Φροξυλιά, τον μαθηματικό μας, ο οποίος υλοποίησε ουσιαστικά την ιδέα μας, μεταφέροντάς τη στη διεύθυνση, που με τη σειρά της παρείχε τους πόρους για την ολοκλήρωση του εγχειρήματος. Όλα τα παιδιά ασχολήθηκαν και βοήθησαν, με εμένα και τον Στέφανο ως συντονιστές, κυρίως λόγω της αγάπης και της εθελούσιας προσφοράς και της εμπειρίας μας. Η αναδιαμόρφωση της τάξης μας εν τέλει, πραγματοποιήθηκε με βάψιμο των τοίχων, τοποθέτηση καινούργιων πριζών και διακοπτών, τρίψιμο και εκ νέου πέρασμα με βερνίκι του βάθρου της έδρας και του πίνακα, καθώς και της κρεμάστρας. Τοποθετήθηκε, επίσης, μόνιμα στην έδρα ένας υπολογιστής με σύνδεση στο διαδίκτυο και αναμένεται να προστεθεί αισθητήρας μαζί με τον προϋπάρχοντα διαδραστικό προτζέκτορα, ώστε ο σχεδιασμός των σχημάτων και γενικότερα όλες οι διεργασίες που απαιτούνται, να γίνονται από τους καθηγητές, να διεκπεραιώνονται πιο γρήγορα, πιο εύκολα, αλλά και μακράν ακριβέστερα χάρη στην συμβολή της τεχνολογίας.
Η όλη προσπάθεια που σχεδόν έχει ολοκληρωθεί, δεν αναβαθμίζει τον χώρο μας μόνο αισθητικά αλλά και λειτουργικά, βελτιώνοντας την καθημερινή μας διδασκαλία.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά που συνέβαλαν στην υλοποίηση του εγχειρήματος μας, τον κύριο Παναγιώτη Φροξυλιά που μετέφερε και στήριξε την πρωτοβουλία μας, τον διευθυντή μας κύριο Δημήτριο Τσουλκανάκη που επέτρεψε τη δράση μας και μας εμπιστεύτηκε, τον γραμματέα του σχολείου κύριο Λεύκελη Δημήτριο που βοήθησε με τις γνώσεις και την εμπειρία του, καθώς και την καθηγήτρια της πληροφορικής κυρία Ελενη Καραντενίζη που ανέλαβε να μας τοποθετήσει τον αισθητήρα του προτζέκτορα, τον υπολογιστή, αλλά και την σύνδεση στο διαδίκτυο. Ακόμα, τις κυρίες Μαρία Πολιτοπούλου και Κατερίνα Νανοπούλου που ανέλαβαν τη διακόσμηση της τάξης με πορτρέτα ποιητών και συγγραφέων. Όλοι μαζί, καταφέραμε να φέρουμε το ελληνικό δημόσιο σχολείο στις προδιάγραφες που του αξίζουν, δημιουργώντας έναν χώρο μάθησης ευχάριστο και κυρίως τέτοιο που να υπηρετεί, κυρίως, τον σκοπό του σχολείου και τη διάχυση της γνώσης».
Το σχολείο μας, το 3ο ΓΕΛ Βόλου αναγνωρίζοντας την εθελούσια εργασία των δύο μαθητών στις 27 Οκτωβρίου με αφορμή το αφιέρωμα στην επέτειο του «Όχι» και τα σκληρά χρόνια της Κατοχής, απένειμε τιμητική πλακέτα στον Αθανάσιο Παγουρτζή και τον Στέφανο Μπακίρη για την ιδέα του εθελοντισμού και την ανιδιοτελή προσφορά τους. Η απονομή συνοδεύτηκε από ζεστά χειροκροτήματα και εγκάρδια συγχαρητήρια από όλους μας, καθηγητές και μαθητές/τριες. Πραγματικά, αποτέλεσαν λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση που καταξιώνει τον άνθρωπο και αναδεικνύει την αλληλεγγύη σαν ύψιστη αρχή απαραίτητη για την ομαλή κοινωνική συμβίωση και την πορεία της εξέλιξης και της προόδου.
Οι μαθητές/τριες λειτούργησαν συλλογικά κάνοντας πράξη την ιδέα του εθελοντισμού, βιώνοντας εμπειρίες και υιοθετώντας αξίες που θα τους/τις συντροφεύουν στον ενήλικο βίο τους. Το δημόσιο σχολείο, λοιπόν, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση ακέραιων χαρακτήρων και άρτιων πολιτών που θα αποτελέσουν μελλοντικά ενεργά μέλη μιας υγιούς κοινωνίας.