Η ζωή του Νίκου Παπακυργιάκη πήρε άλλη τροπή μετά την 15η Νοέμβρη 2010, αφού το τροχαίο ατύχημα που είχε εκείνη την ημέρα, κόστισε τον ακρωτηριασμό του αριστερού ποδιού του. Ήταν μόλις 20 ετών, όταν είδε πολλά πράγματα να αλλάζουν δραματικά, ελάχιστες εβδομάδες αφότου είχε ολοκληρώσει την στρατιωτική του θητεία. Κι όμως αυτό το νέο παιδί δεν το έβαλε κάτω, παρά τον πόνο στη ψυχή και το σώμα. Δεν λύγισε μπροστά στην αναπηρία που απέκτησε στα κάτω άκρα, αλλά επικέντρωσε τις προσπάθειες του στο να σταθεί «όρθιος». Και η ιστορία που έχει να διηγηθεί, μαρτυρά πως τα καταφέρνει εξαιρετικά.
Ο 27χρονος Βολιώτης είναι μέλος της πρώτης ομάδας ποδοσφαίρου ακρωτηριασμένων της χώρας μας που συστάθηκε τον Μάρτιο του 2016. Λειτουργεί υπό την αιγίδα του σωματείου ατόμων με αναπηρία «Καστελλάνοι» από την Αθήνα. Η νεοσύστατη ομάδα λειτουργεί και ως αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και μάλιστα τον προσεχή Οκτώβριο θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ακρωτηριασμένων που θα διεξαχθεί στη γειτονική Τουρκία.
Άλλωστε, οι αγωνιστικοί χώροι δεν είναι άγνωστοι στον Νίκο Παπακυργιάκη. Πριν από το τροχαίο ατύχημα είχε προλάβει να φορέσει τη φανέλα του Πανιώνιου, μίας τοπικής ερασιτεχνικής ομάδας που έχει έδρα τη Νέα Ιωνία, ενώ παιδί είχε διδαχθεί τα… μυστικά της στρογγυλής θεάς στο Κολέγιο της Νίκης Βόλου. Τον τελευταίο χρόνο φόρεσε και πάλι ποδοσφαιρική στολή, διαλέγοντας μάλιστα το «3» στη φανέλα, που είναι ο αγαπημένος του αριθμός. Και μαζί με τους συμπαίκτες του απέδειξαν με τρόπο κατηγορηματικό ότι κάποιος μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο ακόμη και με ένα πόδι, πετυχαίνοντας τα ωραιότερα γκολ της ζωής τους!
Πριν από λίγες ημέρες ο 27χρονος Νίκος βρέθηκε στο στούντιο ενός ραδιοφωνικού σταθμού της πόλης και μίλησε για την εθνική ομάδα ακρωτηριασμένων. Τα λόγια του προκάλεσαν το άμεσο ενδιαφέρον των ανθρώπων της Νίκης Βόλου. Με πρωτοβουλία του υπεύθυνου των ακαδημιών Γιώργου Κουτσούμπα, οι «κυανόλευκοι» ήρθαν σε επαφή με τον πρόεδρο των Καστελλάνων, Παναγιώτη Καδδά και συμφώνησαν να διοργανώσουν φιλικό για την ενίσχυση του εθνικού μας συγκροτήματος, που παλεύει να εξασφαλίσει τα χρήματα για το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη.
«Οι άνθρωποι της Νίκης ευαισθητοποιήθηκαν μόλις άκουσαν την εκπομπή. Πήραν μία αξιέπαινη πρωτοβουλία και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, αφού τα έσοδα θα δοθούν για την ενίσχυση της εθνικής που θα πάει Τουρκία στις αρχές Οκτωβρίου», εξομολογήθηκε ο Νίκος Παπακυργιάκης, ο οποίος στη συνέχεια μίλησε για την απόφασή του να ασχοληθεί και πάλι με το αγαπημένο του άθλημα: «Πριν από ένα χρόνο ξεκίνησε η προσπάθεια. Η ομάδα στελεχώνεται από 13 ποδοσφαιριστές, όχι μόνο από την Αθήνα, αλλά και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Μία φορά την εβδομάδα γίνεται προπόνηση στην Αθήνα. Όποτε έχω χρόνο πηγαίνω και προπονούμαι. Εδώ με βοηθάει πολύ ο κ. Σπύρος Φώτου, ο τεχνικός του Πανιωνίου. Είτε κάνουμε ατομική προπόνηση, είτε με παίρνει με την υπόλοιπη ομάδα. Τον είχα προπονητή και πριν το ατύχημα. Τότε πρόλαβα να παίξω κοντά στα δύο χρόνια στο τοπικό πρωτάθλημα. Όταν βρέθηκα ξανά σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, ένιωσα όμορφα. Βέβαια δεν είχα στο μυαλό μου την σκέψη να ξαναπαίξω, αλλά αξίζει τον κόπο. Στην αρχή είχαμε δυσκολίες, π.χ. πώς να τρέξεις ή πώς να κάνεις τον βηματισμό με την πατερίτσα. Στην πορεία «δέσαμε» ως ομάδα».
Στα τέλη Ιουνίου το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα βρεθεί στην Πολωνία, όπου θα λάβει μέρος σε διεθνές τουρνουά, με τον Νίκο Παπακυργιάκη να σημειώνει: «Το τετραήμερο 23-26/6 θα πάμε Πολωνία, για να λάβουμε μέρος στο τουρνουά με την επωνυμία «Football Cup». Μας έστειλαν πρόσκληση οι Πολωνοί, ενώ θα συμμετάσχουν επίσης οι εθνικές ακρωτηριασμένων της Γαλλίας, της Ιρλανδίας, της Αγγλίας και της Ιαπωνίας. Στην ουσία θα αποτελέσει πρόβα για εμάς πριν από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που είναι προγραμματισμένο να διεξαχθεί στην Τουρκία».
Ο Βολιώτης ποδοσφαιριστής μίλησε για το «ραντεβού» της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη από 1-10 Οκτώβρη: «Πέρα από τους οικοδεσπότες Τούρκους, θα λάβουν μέρος άλλες 12 χώρες: Ελλάδα, Πολωνία, Γαλλία, Αγγλία, Ιρλανδία, Γεωργία, Ρωσία, Γερμανία, Ολλανδία, Ρουμανία, Ιταλία και Ισπανία. Εκτός από τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης, οι οκτώ πρώτοι θα εξασφαλίσουν και την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ακρωτηριασμένων που θα γίνει στο Μεξικό το 2018. Η πρόκριση στο Μουντιάλ δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί είμαστε νεοσύστατη ομάδα, αλλά θα το παλέψουμε».
Ο Νίκος Παπακυργιάκης ξέχωρα από την παρουσία του στην εθνική ομάδα ακρωτηριασμένων, έχει να επιδείξει διακρίσεις και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδηλασίας για αθλητές με αναπηρία. Μάλιστα το ποδήλατο δείχνει να είναι το άθλημα που του ταιριάζει περισσότερο, με τον ίδιον να λέει: «Σχεδόν οκτώ μήνες μετά τον ακρωτηριασμό, ξεκίνησα από μόνος μου κολύμπι. Δεν σκέφτηκα στιγμή να μείνω καθηλωμένος. Έψαχνα να βρω τι μου ταιριάζει. Όσο για το πώς βρέθηκα σε έναν αθηναϊκό σύλλογο; Είχα έναν γνωστό μου εκεί, που ασχολήθηκε με την ποδηλασία. Πριν βέβαια ανέβω στο ποδήλατο, με το οποίο υπήρξε έρωτας από την πρώτη στιγμή -δεν το κρύβω αυτό-, ασχολήθηκα με την κολύμβηση και το τρέξιμο. Πέρυσι πήγα κι έτρεξα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και πήρα δύο χρυσά μετάλλια στα 800 και 1.500 μέτρα».
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ταξίδεψε στην Κρήτη, όπου συμμετείχε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Ο απολογισμός του; Κατέκτησε δύο μετάλλια στην κατηγορία C4 (η κατάταξη των αθλητών γίνεται με βάση τον βαθμό αναπηρίας που έχουν), τόσο στην ατομική χρονομέτρηση, όσο και στο πουρσουίτ, καταρρίπτοντας μάλιστα τα πανελλήνια ρεκόρ. Το ίδιο έπραξε και στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν «έσπασε» το πανελλήνιο ρεκόρ στο πανελλήνιο πίστας ΑμεΑ.
«Στην Αθήνα είχα την τύχη να προπονηθώ δέκα ημέρες μαζί με τον Σωτήρη Μπρέτα, τον Βολιώτη διεθνή ποδηλάτη, δίπλα στον οποίον έμαθα πάρα πολλά για την ποδηλασία πίστας που μου ταιριάζει και περισσότερο», είπε ο Νίκος Παπακυργιάκης, ενώ στη συνέχεια μίλησε για τους στόχους που θέτει για το μέλλον: «Τον Ιούνιο ξεκινάει η νέα χρονιά στην ποδηλασία. Κάτι ακούστηκε ότι τον Μάρτιο του 2018 θα γίνει το Παγκόσμιο στο ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ. Φέτος πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, στο Λος Άντζελες για την ακρίβεια. Θέλω να πιάσω τα όρια, ώστε αρχικά να μπω στην εθνική ομάδα. Το ποδήλατο πλέον για εμένα έγινε τρόπος ζωής. Απώτερος στόχος μου είναι η συμμετοχή μου στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Θα κυνηγήσω το Τόκιο και μέχρι το 2020 ελπίζω να έχω ανέβει επίπεδο. Δεν είναι εύκολο, αλλά συνδυάζοντας προπόνηση και σκληρή δουλειά, όλα μπορούν να γίνουν. Αυτό είναι άλλωστε και το μυστικό: Να μην το βάζουμε κάτω».