Πολιτισμός

Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη: Η πηγή έμπνευσής μου είναι η ζωή και η αναζήτηση του νοήματός της

Συνέντευξη: Αργυρώ Μουντάκη

Κυρία Δουρίδα-Μηταράκη με τη λογοτεχνία πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε;
Πάντα μου άρεσε το γράψιμο, αλλά όταν γεννήθηκε η κόρη μου άρχισα να γράφω ιστορίες πιο συστηματικά και αποφάσισα να παρακολουθήσω σεμινάρια δημιουργικής γραφής και παιδικού παραμυθιού με στόχο να μάθω τις τεχνικές της συγγραφής και τις αρχές που διέπουν τη δημιουργία του παιδικού παραμυθιού. Το παιδικό παραμύθι δίνει το πλεονέκτημα της απλότητας του λόγου, με συνέπεια να μη χρειάζεται να διστάζεις να εκφράσεις αυτό που νιώθεις, το οποίο είναι χρήσιμο όταν θέλεις να γράψεις από την ψυχή σου, χωρίς να φιλτράρεις. Αποτελεί λοιπόν μια ωραία πλατφόρμα για αποτύπωση συναισθημάτων και βιωμάτων που απελευθερώνει και ηρεμεί.

Μιλήστε μας για τον εκδοτικό σας οίκο. Πώς ξεκίνησε αυτή η δραστηριότητα;
Ο εκδοτικός μου οίκος ονομάζεται Once Upon a Book (Μια Φορά και ένα Βιβλίο) και ξεκίνησε όταν η ιστορία της «Μπουμπούς» αναπτύχθηκε σε «εκδόσιμη» μορφή και αποφάσισα πως θα ήθελα να γίνει βιβλίο και να υπάρχει εκεί έξω για όποιον θα ήθελε να διαβάσει για την ιστορία της πασχαλίτσας που βρέθηκε σε πρόκληση, όπως είχα βρεθεί κι εγώ σε προκλήσεις στη ζωή μου, και αποφάσισε πως θα συνεχίσει να αναζητά την αισιοδοξία και τη χαρά.

Μιλήστε μας για τα δύο βιβλία που έχετε εκδώσει.
Στο πρώτο μου βιβλίο, η ηρωίδα η Μπουμπού, είναι μια πασχαλίτσα που αγαπάει τη μουσική και βρίσκεται στην Αφρική για πρώτη φορά, μακριά από τους δικούς της. Το περιβάλλον είναι άγνωστο και οι συνθήκες δύσκολες για εκείνη. Κάνει φίλη της μια στρουθοκάμηλο, γνωρίζει τις αντιλόπες, τις κουκουβάγιες και γεύεται τις νοστιμιές του τόπου. Όταν ο κίνδυνος θα έρθει πολύ κοντά, η μουσική θα τη σώσει! Είναι μια ιστορία για την επιβίωση σε νέες συνθήκες ζωής και νέες εμπειρίες, με μια αλληλουχία συναισθημάτων συνυφασμένα με τη μουσική. Το δεύτερο βιβλίο που κυκλοφόρησε φέτος μιλάει για τον Ρόκο, ένα κόκκινο ελάφι που ξεκίνησε για το παζάρι με στόχο να βρει το ονειροκούμπι. Είναι το ταξίδι προς την ωρίμανση, το πέρασμα από τα στάδια της ενηλικίωσης, η αλλαγή. Θα βρει στήριξη από τον Μάγο του Δάσους. Η φύση κάνει το θαύμα της και συνωμοτεί στη θεϊκή πορεία της ζωής. Είναι μια ιστορία για την ωρίμανση, την κατάκτηση στόχων, την ομορφιά της ζωής, αλλά και τη μαγική παρέμβαση της φύσης, όταν η θέληση για τον στόχο είναι μεγάλη.

Ποια θέματα σας εμπνέουν;
Η πηγή έμπνευσής μου είναι η ζωή και η αναζήτηση του νοήματός της. Είμαι υποστηρικτής του ότι άσχετα με τις αντιξοότητες, η οπτική μας στη ζωή καθορίζει το πώς θα τη ζήσουμε τελικά. Επηρεασμένη από ένα πρόγραμμα σπουδών που παρακολούθησα τελευταία σε σχέση με την «Επιστήμη της Ευτυχίας», τείνω να υιοθετήσω την άποψη πως η ευτυχία σχετίζεται με ηθελημένα επιλεγμένες δραστηριότητες που δεν γίνονται βίωμά μας αυτόματα, αλλά με εξάσκηση. Και αυτό προσπαθώ να εφαρμόσω σαν στάση ζωής. Όσο μπορώ.

Έχετε μία κόρη. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε στον γονεϊκό σας ρόλο;
Το να μεγαλώνεις ένα παιδί στη σημερινή κοινωνία είναι πολυδιάστατα δύσκολο. Οι ρυθμοί, τα ερεθίσματα, οι προσδοκίες, τα κοινωνικά πρότυπα το καθιστούν απαιτητική δουλειά. Βρίσκω πως η κοινωνική πίεση για τα μέσα τεχνολογίας και επικοινωνίας είναι τόσο έντονη που είναι δύσκολη η πρακτική της οριοθέτησης σε αυτή την ηλικία πριν την εφηβεία. Μου λένε πως το μετά είναι ακόμα πιο δύσκολο!

Ο γονεϊκός σας ρόλος πόσο σας άλλαξε τη ζωή;
Πάρα πολύ. Άλλαξα εστίαση. Αποφάσισα να αφήσω για λίγο την καριέρα μου στον τομέα της υγείας και να ασχοληθώ με την ανατροφή της κόρης μας. Αυτό απαιτεί επίγνωση της επιλογής και συνειδητότητα για το τι θα «μείνει πίσω» έστω για λίγο. Επίσης για όσους λειτουργούν με πλάνο, ο γονεϊκός ρόλος απαιτεί την απόκτηση της δεξιότητας της ευελιξίας για να μπορέσουν να χωρέσουν τα στοιχεία «εκτός προγράμματος και σχεδιασμού», τα οποία είναι από τα κατεξοχήν χαρακτηριστικά στο μεγάλωμα ενός παιδιού.

Τι βρίσκετε πιο συναρπαστικό στα παιδιά;
Η συναναστροφή με τα παιδιά στις παρουσιάσεις των βιβλίων είναι αναζωογονητική! Τα παιδιά δεν έχουν χάσει την οπτική της ζωής που φέρνει ευτυχία και χαρά. Η φρέσκια και αισιόδοξη ματιά των παιδιών είναι ευλογία! Αυτή η ενέργεια με παρασύρει πάντα και με γεμίζει αισιοδοξία, όσα θέματα κι αν έχω στο μυαλό μου πριν μπω σε μια παρουσίαση ή σε συναναστροφή με παιδιά. Επίσης με ενθουσιάζει πολύ όταν αλλάζουν την ιστορία και την οδηγούν με δικό τους σενάριο. Και όταν μου δίνουν ιδέες για νέες ιστορίες και ήρωες.

Ποιο βιβλίο (δικό σας ή όχι) μας προτείνετε να διαβάσουμε και γιατί;
Το βιβλίο «Το γιγάντιο πραγματάκι» της Beatrice Alemagna μιλάει με έναν πολύ όμορφο τρόπο για όλες τις αποχρώσεις που μπορεί να έχει η ευτυχία. Διαβάστε και τα δικά μου όμως!

Ποια βιβλία καθόρισαν την παιδική σας ηλικία;
Μεγάλωσα με τα βιβλία της Άλκης Ζέη, της Ζωρζ Σαρρή και της Πηνελόπης Δέλτα. Αλλά και τα βιβλία περιπέτειας της Enid Blyton. Επίσης με διασκέδαζαν και με ταξίδευαν πολύ τα κόμικς Calvin and Hobbs!

Ποια είναι η πιο γλυκιά παιδική σας ανάμνηση που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Καλοκαίρια στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς με τα ξαδέρφια! Στο χωριό, στο βουνό, με αναρριχήσεις, εκδρομές, παγωτά, ροδάκινα και ανεμελιά!

Προτείνετέ μας μια δημιουργική δραστηριότητα, ή ένα link, κάτι που πρέπει να κάνουμε οπωσδήποτε κατά τη γνώμη σας.
Με την κόρη μου λόγω της καραντίνας έχουμε συνηθίσει να περπατάμε κάθε απόγευμα. Αυτό μας προσφέρει ευκαιρία για άσκηση, επαφή με τη φύση που μας ηρεμεί, χρόνο για συζήτηση, χαλάρωση και ποιοτική επαφή. Είναι μια διέξοδος από τον περιορισμό των τεσσάρων τοίχων και προσφέρει συνθήκες για σύνδεση μεταξύ μας, αλλά και με τον εαυτό μας η καθεμιά. Επίσης ο αυτοσχεδιασμός στο πιάνο για όσους παίζουν κάποιο όργανο και ας μη βγάζει νόημα το αποτέλεσμα και το άκουσμα. Είναι η επαφή, η σύνδεση, η δημιουργία, η εκτόνωση και η χαρά που μετράνε!

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το