«Μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη – Πολιτική ξενιτιά, 1950-1974» από την Κατίνα Τέντα-Λατίφη στον Βόλο

Οι εκδόσεις Αλεξάνδρεια και το βιβλιοπωλείο Πλαστελίνη προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Κατίνας Τέντα-Λατίφη «Μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη – Πολιτική ξενιτιά, 1950-1974», καθώς και της επανέκδοσης του βιβλίου της «Τα απόπαιδα», αύριο Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου, στις 7 μ.μ., στο κτίριο Ματσάγγου του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (28ης Οκτωβρίου 76-78).
Θα μιλήσουν οι: Ηλίας Νικολακόπουλος, ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, ΕΚΠΑ, Κατερίνα Πορφυρογένη, πρόεδρος Δ.Σ. του Ιδρύματος Πορφυρογένη, Πάνος Σκοτινιώτης, νομικός, πρώην δήμαρχος Βόλου και η συγγραφέας. Συντονίζει η Ελένη Σταμούλη, δημοσιογράφος.
Πληροφορίες στο βιβλιοπωλείο Πλαστελίνη, τηλ. 2421051200.

«Τον καιρό εκείνο υπήρχε μια ατμόσφαιρα ενθουσιασμού ανάμεσα στους πολιτικούς πρόσφυγες γιατί, παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στην εντελώς καινούργια ζωή τους, ανακάλυπταν ταυτόχρονα τις πρωτόγνωρες κοινωνικές παροχές του νέου σοσιαλιστικού καθεστώτος κι αυτό τους έκανε να νιώθουν μια κάποια δικαίωση του αγώνα που είχαν κάνει».
Για τους ναυαγισμένους ήρωες αυτής της σύγχρονης οδύσσειας, η «Ιθάκη» είχε δύο όψεις: Επανάσταση και Ελλάδα – το όραμα μιας κοινωνίας με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, που εκκολάφθηκε στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, για να δικαιωθεί εν μέρει, αλλά και να διαψευστεί οικτρά στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, και το όραμα της χαμένης πατρίδας, που άντεξε στα χρόνια της πολιτικής ξενιτιάς, ώσπου να πάρει τον δρόμο του με τη μεταπολίτευση και τον επαναπατρισμό και να σκάσει στα βράχια της ελληνικής πραγματικότητας.
Το βιβλίο φέρνει πλούσια υλικά: Μαρτυρίες από την άγνωστη ζωή στις σχολές κομματικών στελεχών, τα εργοστάσια και τις ελληνικές κοινότητες πολιτικών προσφύγων της Ρουμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά κι από το πέρασμα σ’ ένα Παρίσι ανήσυχο μετά τον Μάη του ’68 ή απ’ τη βουτιά στην τρικυμισμένη Αθήνα του ’74 (και τη σπαρακτική επιστροφή στον Αλμυρό). Πορτρέτα θρυλικών μορφών της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού – όπως του «Έλληνα Τσε» Γιώργου Λύρα – κυνηγημένων από την ηγεσία ενός κόμματος που τρώει τα παιδιά του, σκέψεις τέλος για τους λόγους που το μεγαλείο και η υπόσχεση της Αριστεράς είχαν για τίμημα τόσες αβάσταχτες τραγωδίες. Σ’ αυτό το ιστορικό αίνιγμα, η συγγραφέας των Απόπαιδων απαντάει ανακαλώντας αμέτρητες ιστορίες επώνυμων και κυρίως ανώνυμων ανθρώπων που βρέθηκαν στη δίνη γιγαντιαίων μηχανισμών και συστημάτων κι αφήνοντάς τες ν’ αστράψουν με τα δικά τους νοήματα κόντρα σε κάθε μεγάλη ιδέα ή σχέδιο που βάλθηκε να μιλήσει για λογαριασμό τους. Κι αυτό δεν είναι μόνο μια αφηγηματική, αλλά και μια πολιτική επιλογή.