Το νέο βιβλίο της με τίτλο «Παππού, έχεις… μήνυμα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ήβη, είναι η αφορμή για τη συζήτηση που ακολουθεί με την πολυγραφότατη Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά, ιδιαίτερα γνωστή και αγαπητή στο κοινό της πόλης του Βόλου από την πολύχρονη αρθρογραφία της, τη συγγραφή ημερολογίων και ποιητικών συλλογών, αλλά και από την αέναη δράση της στα πολιτιστικά πράγματα της πόλης μας. Το βιβλίο παρουσιάζεται την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ελληνογαλλικής Σχολής Βόλου (Σπ. Σπυρίδη & Ρ. Φεραίου). Για το βιβλίο θα μιλήσουν η βουλευτής Μαγνησίας Ζέττα Μακρή, ο διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού Ορθόδοξη Μαρτυρία Νίκος Βαραλής, η φιλόλογος Σοφία Κανταράκη και η οικονομολόγος Χριστίνα Λαμπροπούλου. Χαιρετισμό απευθύνουν η Πηνελόπη Παπαθανασίου, δικηγόρος και πρόεδρος της ΧΕΝ Βόλου, και η Άρτεμις Κουτσούκου, πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων Ελληνογαλλικής Σχολής Άγιος Ιωσήφ.
Συνέντευξη Χαριτίνη Μαλισσόβα
«Παππού, έχεις… μήνυμα», το νέο σας βιβλίο από τις εκδόσεις Ήβη, μια συνομιλία του εκλιπόντος συζύγου σας με τον συνονόματό του εγγονό σας. Πείτε μας λίγα λόγια…
Πιστεύω πως αυτοί που «φεύγουν» είναι σαν να μην έφυγαν ποτέ όταν συνέχεια τους «μνημονεύουμε».
Στο μικρό αυτό βιβλίο, ο παππούς Αντώνης που «έφυγε», «μιλάει» με τον Αντώνη, τον εγγονό του, και συζητάνε πολλά.
Οι διάλογοι είναι αυθεντικοί.
Προσπαθώ να διαφυλάξω «μνήμες» για τα εγγόνια μου, να τους υπενθυμίζω τις ρίζες τους για ν’ αποκτήσουν εύκολα φτερά.
Γιατί θεωρείτε απαραίτητη τη διαφύλαξη της μνήμης; Πώς επιτυγχάνεται;
Η μνήμη είναι ένας σκληρός δίσκος πάνω στον οποίο είναι γραμμένα όσα μας ανήκουν. Είναι η βάση δεδομένων, από την οποία μπορούμε ν’ αντλήσουμε για να αντιμετωπίσουμε κάθε δύσκολη κατάσταση, να κάνουμε σωστές επιλογές.
Από πότε γράφετε; Τι σημαίνει για εσάς η συγγραφή;
Μου ζήτησαν τον Λόγο, για του Λόγου το Αληθές.
Γράφω για να επικοινωνήσω…
Γράφω από την πρώτη δημοτικού που έμαθα ανάγνωση και γραφή…
Είναι για μένα μια σανίδα σωτηρίας μέσα στο πέλαγος βιωμάτων και συναισθημάτων που νιώθω, που νιώθουμε…
Όταν καταφέρω να ζωντανέψω στο χαρτί τα τραγούδια της καρδιάς μου, είμαι σίγουρη πως βαδίζω σε σωστό μονοπάτι… πως βλέπω και σχεδιάζω το «ταξίδι».
Γράφω όπως αναπνέω…
Καταγράφω και ερμηνεύω τη Ζωή, τη ζωή μου, τη ζωή μας…
Ταπεινά, όσο μπορώ…
Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας η συγγραφή;
Ψάχνω μέσα στα μύχια της ψυχής μου για να «στολίσω» το χαρτί όπως ο μουσικός «στολίζει» την παρτιτούρα του με νότες.
Γράφω σαν συνάντηση, σαν προσευχή, συγγνώμη, ευχαριστία στον Θεό…
Όταν γράφω, νομίζω πως μοσχοβολάει ο τόπος…
Ποιο λογοτεχνικό είδος προτιμάτε;
Ο πεζός λόγος ήταν η προτίμησή μου…
Τελευταία έδωσε «τόπο» και στην ποίηση.
Πείτε μας για τον ρόλο της ποίησης στη ζωή σας.
Πόσο μου αρέσει…
Ο ρόλος της είναι το παραμύθι, το όνειρο… υπόθεση αισθήσεων και παραισθήσεων.
Είναι δύσκολη, απαιτητική, αλλά και λυτρωτική.
Το πολιτιστικό της υπόβαθρο είναι πολύ βαθύ.
Παντρεύεται εύκολα με τον ρυθμό, τη μελωδία, τον χορό.
Στο σκοτάδι που ζούμε, σε δύσκολες στιγμές, ένας στίχος «φυσάει μέσα μας σαν δροσερό μελτέμι».
Ένα αφτιασίδωτο βιωματικό υλικό ανακατεμένο με το βιωματικό υλικό της… παρέας.
Κακοτράχαλο μονοπάτι ο Λόγος της Ποίησης.
Μια νοσταλγία, κάτι που ζούμε μέσα σ’ ένα όνειρο.
Τελικά, αυτή η καταβύθιση στον εαυτό μας, μήπως είναι παράλληλα και μια πορεία του Εγώ προς τον Άλλο;
Ναι.
Είναι κι ένα είδος μετάνοιας για να συναντήσουμε τον Θεό.
Ένας τρόπος να φωνάξουμε βοήθεια.
Να πούμε σ’ αγαπώ.
Να πλησιάσουμε τον Παράδεισο.
Να μάθουμε να κοιτάμε γύρω μας «λαίμαργα». Να ζωντανεύουμε αυτό που δεν «βλέπουν» όλοι.
Η συνεργασία σας με τις εκδόσεις Ήβη;
Για πρώτη φορά συνεργάζομαι με τις εκδόσεις Ήβη.
Ευχαριστώ τον Χρήστο Αγιώτη, είναι υπέροχος.
Δικά του τα λόγια στο οπισθόφυλλο.
Η επιλογή και η αισθητική επιμέλεια των εικόνων στο εξώφυλλο και στα εσώφυλλα έγινε από τη συνεργάτιδά μου Ηώ Δρετάκη.
Στο Ελληνογαλλικό Σχολείο, φυσικά, η παρουσίαση του βιβλίου σας.
Στις 11 του Δεκέμβρη, στις 7.00, στο αγαπημένο μου σχολείο, το Ελληνογαλλικό, θα μιλήσουμε για το φετινό μου «σκαρί» «Παππού, έχεις… μήνυμα».
Ελάτε να τα πούμε, η παρουσία σας είναι πάντα μεγάλη χαρά για μένα.
Ελάτε να «βρούμε» όλοι μαζί ποιος, τελικά, είναι ο πιο σοφός.
Ο παππούς, η γιαγιά ή ο εγγονός…