Ο Λευτέρης Χαρίτος σπούδασε σκηνοθεσία στο Royal College of Arts στο Λονδίνο. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μυθοπλασίας μικρού μήκους και σειρές για την ελληνική τηλεόραση, όπως την «Άμυνα Ζώνης» με τον Φίλιππο Τσίτο και τις σειρές ντοκιμαντέρ της Anemon Productions, «1821» και το «Ταξίδι της Τροφής». Συνεργάστηκε για τέσσερα χρόνια στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Πάμε Σινεμά» των υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού, διδάσκοντας κινηματογράφο σε σχολεία της Ελλάδας και του εξωτερικού. Ο σκηνοθέτης της σειράς «Άγριες Μέλισσες» μιλά σήμερα στη «Θ» για τη μεγάλη επιτυχία, πώς αποφάσισε να «εμπλακεί» σε μια καθημερινή σειρά, για την επιλογή των ηθοποιών, τα ριάλιτι, το μέλλον της τηλεόρασης κ.ά.
Πώς εξηγείτε τη μεγάλη επιτυχία της σειράς «Άγριες Μέλισσες»;
Νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός μιας πολύ καλής ιστορίας, ενός πολύ καλού σεναρίου, που γράφουν η Μελίνα Τσαμπάνη με τον Πέτρο Καλκόβαλη, και ενός πολύ επιτυχημένου καστ, με την έννοια αυτό που λένε και οι τηλεθεατές, πως δεν μπορούν να φανταστούν κανέναν άλλον ηθοποιό σε κάθε ρόλο. Αυτό είναι πάντα πολύ σημαντικό για μια σειρά, αλλά και μια ταινία. Δηλαδή όταν ο θεατής δεν μπορεί να φανταστεί κάποιον άλλον να κάνει τον ρόλο.
Επίσης θεωρώ ότι υπάρχει και το στοιχείο της επιστροφής σε μια παλιά Ελλάδα που όλοι νοσταλγούν, αλλά με τη διαφορά ότι είναι με φρέσκια ματιά. Δηλαδή δεν είναι κάτι που το βλέπεις και λες «μου θυμίζει το 1960». Αισθάνεσαι ότι είναι κάτι σημερινό, αλλά αφορά μια παλιότερη Ελλάδα, η οποία την έχουμε μάθει από τις ταινίες του Φίνου και την έχουμε αγαπήσει. Νομίζω πως και αυτό παίζει τον ρόλο του.
Τέλος είναι μία σειρά που αντιμετωπίζει τη γυναίκα με έναν καινούργιο και φρέσκο τρόπο. Δεν είναι κάτι που έχω ξαναδεί σε άλλες σειρές στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό γίνεται εδώ και μια δεκαετία πλέον, που κάπως η γυναίκα έχει έρθει στο προσκήνιο. Είναι μια σειρά που επιτέλους προβάλλει τη γυναικεία ματιά σε θέματα εποχής.
Η επιτυχία σάς βρήκε προετοιμασμένο; Το περιμένατε;
Καμία μεγάλη επιτυχία δεν βρίσκει ποτέ κανέναν προετοιμασμένο, εκτός αν έχει κάνει ήδη άλλη μία τέτοια μεγάλη επιτυχία. Κανείς δεν το περίμενε. Δεν νομίζω ότι τις επιτυχίες αυτού του βεληνεκούς τις περιμένεις ποτέ. Μπορεί να είσαι αισιόδοξος ότι θα κάνεις μία όμορφη σειρά ή ότι θα την αγαπήσει ο κόσμος, όπως την αγαπάς και εσύ, όμως δεν μπορείς ποτέ να προβλέψεις αυτό που έγινε.
Οι «Άγριες Μέλισσες» έγιναν η «οικειοθελής καραντίνα» δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, κάτι που συνεχίζεται. Πώς αποφασίσατε να εμπλακείτε σε μια καθημερινή σειρά, ίσως με κίνδυνο και για την ποιότητα, που μοιραία μπορεί να φέρει το λεγόμενο «καθημερινό»;
Το αποφάσισα καταρχάς διότι ήταν ένα σενάριο που μου άρεσε πολύ όταν το πρωτοδιάβασα. Από κει και πέρα είχα άγνοια κινδύνου, διότι ήταν κάτι που δεν είχα κάνει ξανά. Αν μου το πρότειναν τώρα, θα ήταν τελείως διαφορετική η αντίδρασή μου. Από την άλλη θεωρώ πως εκμεταλλεύτηκα το γεγονός ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω ένα είδος που λογικά δεν θα μου το πρότειναν ποτέ, σύμφωνα με το προφίλ που είχα ως σκηνοθέτης πιο πριν. Και μου αρέσουν αυτές οι πολύ μεγάλες διαφορές, όπου ουσιαστικά από ένα πράγμα να πηγαίνεις σε ένα άλλο, χωρίς να έχουν μεταξύ τους καμία σχέση. Και ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση. Γενικά είναι πολύ μεγάλη πρόκληση να κάνεις κάτι, το οποίο θα παίζεται καθημερινά στα σπίτια των ανθρώπων, αλλά να έχει την ποιότητα αυτή, όπως οι «Άγριες Μέλισσες». Νομίζω ότι είναι κάτι που δεν περιμένει κανείς να συμβεί και αυτό ήταν ικανό να με κάνει να πω το ναι.
Δεν χρησιμοποιήσατε μόνο πρωταγωνιστές «σταρ». Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή των ηθοποιών;
Το μοναδικό κριτήριο είναι να ταιριάζει ο ηθοποιός στον ρόλο. Κανένα άλλο κριτήριο. Δεν λειτουργώ με ονόματα. Ποτέ δεν λειτούργησα με ονόματα. Μετά τη σειρά σίγουρα κάποιοι θα θεωρηθούν ονόματα, που σημαίνει ότι έγινε ένα επιτυχημένο κάστινγκ. Το αναφέρω αυτό, διότι ήταν μια πολύ μεγάλη ανησυχία και του ΑΝΤ1. Εν πάση περιπτώσει έβλεπα μπροστά μου ποιος θα κάνει καλά τον ρόλο του. Δεν έβλεπα το όνομα.
Το μέλλον της τηλεόρασης είναι «ζωντανό» ή «νεκρό»; Κάποια ριάλιτι έχουν κατακλύσει τις οθόνες μας. Πώς βλέπετε το μέλλον της ελληνικής τηλεόρασης; Το δικό σας μέλλον ποιο είναι στην τηλεόραση;
Δεν ξέρω ποιο είναι το μέλλον της ελληνικής τηλεόρασης, δεν μπορώ να το μαντέψω. Τα ριάλιτι υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι προνόμιο της Ελλάδας ούτε θα σταματήσουν ποτέ να υπάρχουν τα ριάλιτι. Είναι παγκοσμίως διαδεδομένη μορφή ψυχαγωγίας. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα δαιμονοποιούμε τόσο πολύ στην Ελλάδα, είναι κάτι που με ενοχλεί προσωπικά. Το ριάλιτι είναι ένα τηλεοπτικό προϊόν, το οποίο όταν γίνεται καλά, ο θεατής το βλέπει, όταν δεν γίνεται καλά, ο θεατής γυρίζει την πλάτη του. Φέτος έχει γυρίσει η πλάτη των θεατών σχεδόν σε όλα τα καινούργια ριάλιτι, τα οποία δεν κάνουν νούμερα. Ούτε το Big Brother ούτε το Bachelor κάνουν νούμερα. Το GNTM πάει καλά, διότι θεωρώ πως είναι μία πολύ καλά στημένη παραγωγή.
Η μυθοπλασία πρέπει να υπάρχει στην ελληνική τηλεόραση. Δεν είμαι σίγουρος αν η ελληνική τηλεόραση, όπως και όλες, θα συνεχίσει με αυτή τη μορφή. Ο κόσμος πλέον έχει εκτεθεί σε πολύ καλά προϊόντα, τα οποία βλέπει σε μεγάλες ψηφιακές πλατφόρμες και αυτό μοιραία φέρνει μια δυσαρέσκεια, όταν το προϊόν δεν είναι καλό και διαφορετικό από αυτό. Όταν έχεις την επιλογή να δεις μια πολύ καλή σειρά με 10 ευρώ τον μήνα συνδρομή, δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να δεις μία μέτρια σειρά σε ένα ιδιωτικό ελληνικό κανάλι. Αυτός είναι ένας ορατός κίνδυνος και οφείλει η τηλεόραση να απαντήσει σε αυτό, αλλά δεν ξέρω με ποιον τρόπο. Είμαι και εγώ μέρος αυτού του προβληματισμού και θα με ενδιέφερε να είμαι μέρος αυτού του προβληματισμού. Δεν έχω τη λύση, παρά μόνο να σκηνοθετώ σειρές. Αλλά θα υπάρξει μια κρίση, η οποία διαφαίνεται ήδη από φέτος.
Όσον αφορά στο δικό μου μέλλον δεν το γνωρίζω ακόμα. Και πρόπερσι αν με ρωτούσε κάποιος, δεν θα έλεγα ποτέ ότι θα έκανα καθημερινή σειρά στον ΑΝΤ1. Μου αρέσει να εκπλήσσω τον εαυτό μου, οπότε πάντα περιμένω λίγο στο πλάι. Προφανώς όταν κάνεις μία επιτυχία, έχεις πολλές προτάσεις, αλλά δεν ξέρω ακόμα τι θα κάνω στο μέλλον. Θα προσπαθήσω να είμαι ψύχραιμος και να επιλέξω προσεκτικά το επόμενο βήμα μου.
Πώς αντιμετωπίζετε το τέλος της σειράς; «Τρομάξατε» πολλούς όταν δηλώσατε ότι οι «Άγριες Μέλισσες» αντέχουν έναν χρόνο ακόμα, δηλαδή τη φετινή σεζόν. Δεν αντέχουν οι χαρακτήρες των ηρώων στον χρόνο;
Δεν το γνωρίζω, διότι δεν είμαι σεναριογράφος. Οι καθημερινές σειρές δεν μπορεί να είναι ποιοτικές, αν αντέξουν στον χρόνο τόσο πολύ. Οι σειρές που βλέπουμε και αγαπάμε από το εξωτερικό, δεν είναι καθημερινές. Μία σειρά που έχει 12 επεισόδια σε κάθε σεζόν, αντέχει στον χρόνο. Πέντε σεζόν μίας τέτοιας επιτυχημένης σειράς, δεν είναι ούτε τα μισά επεισόδια των «Άγριων Μελισσών» σε μία σεζόν. Όταν μιλάμε και αγγίζουμε αριθμούς όπως 200-300 επεισόδια, ε πόσο να αντέξει και ένας χαρακτήρας; Από τους θεατές υπάρχει μια γκρίνια και είναι οι ίδιοι που δεν θέλουν να χαλάσει το προϊόν.
Τελευταία σεζόν για τις «Άγριες Μέλισσες»;
Δεν το ξέρω αυτό. Το πιο λογικό είναι πως δεν θα συνεχιστεί, διότι αυτό είχαμε πει. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις…