Λα Σπέτσια: «Η Πύλη της Σιών»

Της Άννας Μαρίας Κουτσιρίμπα – Σεμιλιέτωφ,
φιλολόγου – συγγραφέα*

Αυτή τη φορά θα ταξιδέψουμε στην περιοχή της Λιγουρίας που είναι μία περιφέρεια της Βόρειας Ιταλίας. Κυριότερη πόλη είναι η Γένοβα που είναι και η πρωτεύουσά της. Χωρίζεται σε τέσσερις επαρχίες, μία από τις οποίες είναι η Λα Σπέτσια, όπου ανήκουν οι πέντε γαίες που αποτελούν την περίφημη Τσίνκουε Τέρρε, μέρος της Ιταλικής Ριβιέρας.
Θα αρχίσουμε την περιήγησή μας από τη Λα Σπέτσια, μια γραφική πόλη και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, που βρίσκεται στην κορυφή του ομώνυμου κόλπου. Η ιστορία της χρονολογείται από τον 13ο αιώνα, ωστόσο αρχαιολόγοι εκτιμούν πως κατοικούνταν και κατά την προϊστορική περίοδο. Κατοικήθηκε από φυλές της Λιγουρίας, δέχτηκε επιθέσεις από Γότθους, Λομβαρδούς, Βίκινγκς, Σαρακηνούς και τον 12ο αιώνα περιήλθε στην επιρροή της Γένοβας και μετατράπηκε σε σημαντικό λιμάνι. Κατά τη διάρκεια του πολέμου με τον Μέγα Ναπολέοντα έγινε μέρος της Δημοκρατίας της Λιγουρίας. Εκείνος της έδωσε ζωή όταν κατέλαβε την περιοχή το 1797, αφού εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά του φυσικού τοπίου και του κόλπου, που τον θεώρησε ως έναν από τους ομορφότερους στον κόσμο. Κόλπος σημαντικός βέβαια και από στρατιωτική άποψη, αλλά και ιδανικό μέρος για την κατασκευή ναυπηγείων και εργοστασίων που άρχισαν να χτίζονται τον 19ο αιώνα.
Σήμερα αποτελεί σημαντικό εμπορικό λιμάνι και μία από τις πιο σημαντικές και ιστορικές βάσεις του Ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού. Η ανάπτυξη χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα και έκτοτε έχει εξελιχτεί σε ένα από τα κύρια λιμάνια της Μεσογείου.
Το όνομα της πόλης άλλαξε αρκετές φορές και το 1926 απέκτησε τελικά το σημερινό της όνομα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται και ως τουριστικό θέρετρο, με αποτέλεσμα να χτιστούν ξενοδοχεία, εστιατόρια, χώροι ψυχαγωγίας, να δημιουργηθούν μουσεία για να στεγάσουν την πολιτιστική της κληρονομιά.
Οι Εβραίοι αποκαλούν την πόλη «Η Πύλη της Σιών» για τον λόγο ότι όσοι επέζησαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τη Λα Σπέτσια αναχώρησαν προς το Ισραήλ.

Είναι μια όμορφη πόλη με καταπράσινα πάρκα, φοίνικες, μανόλιες και πολύχρωμα λουλούδια σε κήπους στο παραλιακό μέτωπο. Δε θα την πρότεινα όμως για κολύμπι, γιατί παρά το γεγονός ότι διαθέτει παραλίες για μπάνιο, η θάλασσα δε θεωρώ ότι είναι και πολύ καθαρή λόγω του λιμανιού. Ενός λιμανιού που συνδέει τη Λα Σπέτσια με την Τζίνκουε Τέρρε, αλλά δέχεται αρκετά κρουαζιερόπλοια και είναι και εμπορικό λιμάνι.
Πάνω από την πόλη προβάλει το κάστρο του Αγίου Γεωργίου του 14ου αιώνα, που σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο Αρχαιολογίας, όπου κανείς μπορεί να θαυμάσει διάφορα γλυπτά και άλλα τεχνουργήματα. Από το κάστρο έχουμε μια υπέροχη θέα στην πόλη, αλλά και στον ομώνυμο κόλπο που απλώνεται μπροστά μας.
Συνεχίζουμε με τον καθεδρικό Ναό του Χριστού Βασιλιά που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης. Ένας σύγχρονος Ρωμαιοκαθολικός ναός διακοσμημένος με τοιχογραφίες και ψηφιδωτά, που κατασκευάστηκε το 1956 και εγκαινιάστηκε το 1975. Είναι ένας ναός που τραβά αμέσως την προσοχή μας λόγω της αρχιτεκτονικής του και του σχήματός του. Μια επιβλητική κατασκευή σε κυκλικό σχήμα και ένας μεγάλος περίβολος να αγκαλιάζει το εξωτερικό του. Το εσωτερικό του έχει διάμετρο 50 μέτρα και 12 ογκώδεις κίονες που συμβολίζουν τους Δώδεκα Αποστόλους. Στο κέντρο του υψώνεται ένας ξύλινος σταυρός του 18ου αιώνα. Ένας πραγματικά εντυπωσιακός ναός που όμοιό του χριστιανικό ναό σπάνια να συναντήσει κανείς. Δίπλα του το παρεκκλήσι της Παναγίας Πελεγκρίνα.
Σημαντική και η εκκλησία της Santa Maria Assunta του 13ου αιώνα στην καρδιά της πόλης με μαρμάρινη πρόσοψη, που σήμερα στεγάζει μια σημαντική σειρά έργων τέχνης.
Ξεχωρίζει και η εκκλησία Chiesa Parrocchiale di Nostra della Salute, στο κέντρο της πόλης στην πλατεία Brin. Μία καθολική εκκλησία σε νεογοτθικό ρυθμό με όμορφη αρχιτεκτονική και περίτεχνες λεπτομέρειες που εγκαινιάστηκε το 1900. Αποτελεί σημαντικό μέρος της θρησκευτικής κληρονομιάς της πόλης.
Στην Πλατεία της Ευρώπης θα συναντήσουμε το κτίριο του Δημαρχείου, ένα σύγχρονο κτίριο όπου το ένα μέρος του ξεχωρίζει από το ύψος του.
Σημαντικός κόμβος αποτελεί και ο σταθμός που χτίστηκε το 1887 με τέσσερις πλατφόρμες που διευκολύνει τις καθημερινές μετακινήσεις των κατοίκων στις γύρω περιοχές, στην Τζίνκουε Τέρρε, στη Γένοβα και στην Πίζα. Στην πόλη υπάρχει και Εθνικό Μουσείο Μεταφορών που είναι αφιερωμένο στα σιδηροδρομικά ταξίδια.
Κοντά στην παραλία και η Δημόσια Βιβλιοθήκη και μία εκκλησία καθολική που δε μένει απαρατήρητη εξαιτίας της σύγχρονης κατασκευής της, αλλά και του τεράστιου υψηλού καμπαναριού της με τον σταυρό να ξεχωρίζει στην κορυφή. Είναι η Parrocchia di Maria Ausiliatrice, η «Παναγία που βοηθάει τους Χριστιανούς», μια εκκλησία που κατασκευάστηκε τον 20ό αιώνα. Δίπλα στην εκκλησία γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ και εγκαταστάσεις για τις καλοκαιρινές κατασκηνώσεις των παιδιών. Στο σημείο και το Oratorio Don Bosco, ένας χώρος λατρείας.

Συνεχίζεται…
*Οι φωτογραφίες είναι του Μιλτιάδη και του Γιώργου Σεμιλιέτωφ