Κυριακή των Αγίων Πάντων

Του Γ. Καπουρνιώτη

Πολλές φορές, αναρωτιόμαστε, γιατί ο ιερέας μας μπροστά από το όνομα ενός αγίου βάζει το «του Οσίου ημών Πατρός…» ή «του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος…». Απλά η Εκκλησία μας και δια του στόματος του ιερέα, καλεί τους αγίους, όλους εκείνους τους ανθρώπους, που καταξιώθηκαν με τον συνεχή πνευματικό αγώνα, την αδιάλειπτη προσευχή και άσκησή τους, να πετύχουν τη θέωση και να γίνουν Θεοί κατά χάριν. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, όλοι είμαστε υποψήφιοι άγιοι και όλοι έχουμε τη δυνατότητα να θεωθούμε. Όλοι οι άγιοι ήταν άνθρωποι σαν και μας, με πάθη και αδυναμίες, αλλά με την πολύμοχθη προσπάθειά τους κατάφεραν να φθάσουν στην απάθεια και την ανιδιοτέλεια.
Έτσι στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας υπάρχουν αμέτρητοι Άγιοι. Άνθρωποι που με τη Χάρη του Θεού και την προσωπική τους προσπάθεια, αγάπησαν τον Χριστό και αγωνίστηκαν με ακρίβεια και συνέπεια να Τον μιμηθούν στη ζωή τους και τώρα ευφραίνονται μαζί Του στους ουρανούς. Είναι «νέφος» ολόκληρο. Με τις πράξεις τους, τη ζωή τους και τα λόγια τους διδάσκουν τους ανθρώπους, αποτελούν προστάτες τους και τους φέρνουν πιο κοντά στον Θεό. Η δύναμη της θρησκείας είναι αισθητή ακόμα και στη δύσκολη αυτή εποχή που διανύουμε.

Άνθρωποι, σαν εμάς, με πίστη στον Κύριο, δίδαξαν σε αυτά τα δύσκολα χρόνια το έργο Του και μύησαν εκατοντάδες ακόμα ανθρώπους. Πιο συγκεκριμένα, δύο πολύ γνωστοί Άγιοι της σύγχρονης εποχής είναι ο όσιος Γέρων Παΐσιος, ο όσιος Γέρων Πορφύριος αλλά και ο όσιος Γέρων Ιάκωβος. Κάθε Άγιος γιορτάζεται ξεχωριστά, όμως η Εκκλησία μας έχει ορίσει μία ημέρα προκειμένου να τους τιμήσει όλους μαζί, την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Έτσι στις 14/6/2020, ημέρα Κυριακή, είναι η Κυριακή των Αγίων Πάντων.
Τοποθετείται την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Την Πεντηκοστή πανηγυρίζουμε την έλευση του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο και την ίδρυση της Εκκλησίας. Δεν θα πρέπει να παραληφθεί ότι η αγιότητα είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος και συντελείται μόνο μέσα στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Για αυτόν ακριβώς το λόγο η Εκκλησία μας τοποθέτησε την Κυριακή των Αγίων Πάντων αμέσως μετά την Πεντηκοστή, για να παρουσιάσει τους Αγίους ως καρπούς του Αγίου Πνεύματος.
Η συλλογική αυτή γιορτή υπογραμμίζει ότι όλοι οι Άγιοι αγωνίστηκαν για τον μόνο αληθινό Θεό, σε ένα κοινό στάδιο αρετής και στεφανώθηκαν από τον ίδιο Αγωνοθέτη και μας προτρέπει να αγωνιστούμε κι εμείς στον ίδιο στίβο. Σε ένα στίβο με όλες μας τις δυνάμεις και με την ελπίδα ότι θα κατακτήσουμε το άφθαρτο στεφάνι και τη δική τους δόξα.
Για ποιο λόγο, όμως, καθιερώθηκε μια κοινή γιορτή για όλους τους Αγίους;

Οι Άγιοι είναι αμέτρητοι. Οι Άγιοι είναι οι φίλοι του Θεού. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι υπάρξεις εξωκοσμικές αλλά άνθρωποι ομοιοπαθείς μ’ εμάς. Υπερνίκησαν τον εαυτό τους και έζησαν μιμούμενοι τη ζωή του Κυρίου μας και υπακούοντας σε Αυτόν. Είναι πολλά εκατομμύρια και αυτοί είναι οι μόνο γνωστοί. Θα πρέπει, όμως, να καταστεί σαφές ότι δε γνωρίζουμε όλους τους Αγίους. Υπάρχουν πάρα πολλοί που αγίασαν και κανείς δεν το αντιλήφθηκε, αλλά έμειναν στην αφάνεια, πιθανότατα επειδή οι ίδιοι το επέλεξαν. Η Εκκλησία για να τιμήσει όλους μαζί τους Αγίους, γνωστούς και άγνωστους, θέσπισε αυτή την κοινή γιορτή, που είναι, θα λέγαμε, το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου της Ορθοδοξίας. Το μήνυμα που μας δίνουν είναι ότι μπορούμε κι εμείς να εφαρμόσουμε όσα μας λέει ο νόμος του Ευαγγελίου, όποια ηλικία και αν έχουμε, όποια καταγωγή και μόρφωση, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζούμε. Με πίστη και αγάπη προς τους συνανθρώπους μας αλλά και στον Θεό, μπορούμε να γίνουμε συνεχιστές του έργου τους, προωθώντας την Ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει να αγαπήσουμε αληθινά τον Θεό και τους αδελφούς μας, αρκεί εμείς να το θέλουμε βαθιά μέσα μας. Οι Άγιοι, μας καλούν να μιμηθούμε τη ζωή τους και τις πράξεις τους. Οφείλουμε να τους ακολουθούμε με πιστότητα, ζήλο, αγάπη, πολλή και ταπεινή μαθητική διάθεση, διότι «χωρίς αγάπη για τους Αγίους η ορθοδοξία κάποιου είναι ακρωτηριασμένη και η αίσθηση προσανατολισμού κλειστή – διότι κάποιος πρέπει να ακολουθεί τα παραδείγματα» (π. Σεραφείμ Ρόουζ).

Όλοι μας πρέπει να εορτάζουμε τη μνήμη του Αγίου μας. Εμείς οι Ορθόδοξοι τιμούμε τον Άγιό μας, τον έχουμε προστάτη, μεσίτη και βοηθό και αγωνιζόμαστε να τον μιμηθούμε, ζώντας με κέντρο πάντοτε τον Θεάνθρωπο Χριστό. Όσον αφορά στα γενέθλιά μας και την ονομαστική μας εορτή, πρέπει να τα νοηματοδοτούμε χριστιανικά.
Στην πλειονότητα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά του υπόλοιπου κόσμου, οι άνθρωποι γιορτάζουν μόνο τα γενέθλια και όχι την ονομαστική τους εορτή. Αυτό δεν θα πρέπει να υιοθετηθεί και από τους Έλληνες καθώς θα αποτελούσε ένα ακόμα ξενόφερτο έθιμο. Σύμφωνα με την Εκκλησία μας, αυτό θεωρείτε ανορθόδοξο, με αποτέλεσμα να γινόμαστε ανθρωποκεντρικοί και όχι θεοκεντρικοί.