Μέσα σ’ ένα ιδιαίτερα φιλικό κλίμα, ολοκληρώθηκε προχθές ο εκπαιδευτικός κύκλος της δωρεάν διδασκαλίας μαθημάτων ελληνικής γλώσσας σε αλλοδαπές γυναίκες, που πραγματοποιεί τα τελευταία χρόνια το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου. Ο φετινός κύκλος ήταν ιδιαίτερα επιτυχής καθότι είχε ως βάση τη δημιουργική εμπειρία των τριών προηγούμενων ετών. Τα μαθήματα αυτά έχουν προσελκύσει σημαντικό αριθμό μεταναστριών που ζουν μόνιμα στον Βόλο και την περιοχή μας, βρίσκοντας στο Λύκειο μια φιλόξενη εστία εκπαίδευσης του ελληνικού πολιτισμού. Έτσι προχθές με το τέλος της εκπαιδευτικής χρονιάς, σαν μια συντροφιά, οι εκπαιδεύοντες και οι εκπαιδευόμενοι μαζί με μέλη του διοικητικού συμβουλίου γεύτηκαν διαφορετικά πιάτα γευσιγνωσίας προερχόμενα από τις χώρες καταγωγής τους, τσούγκρισαν τα ποτήρια, τραγούδησαν σκοπούς του τόπου τους, ενώ παράλληλα πρόβαλαν σε εικόνες τις ομορφιές των πατρίδων τους.
Η ιδέα της διοργάνωσης μαθημάτων ελληνικών για γυναίκες ομογενείς και αλλοδαπές που ζουν στον Βόλο, γεννήθηκε στο Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου πριν τέσσερα χρόνια, έχοντας υπόψη την προϊστορία του ΛΕΒ, σχετικά με το βασικό διαχρονικό καταστατικό στόχο, αναφορικά με την εκπαίδευση των γυναικών: Κυριακή Σχολεία – για τις άπορες δεσποινίδες και μητέρες, Εσπερινές Σχολές Απόρων Μητέρων – και άλλες παρεμφερείς δράσεις που τέθηκαν στην πρώτη γραμμή από το ξεκίνημα του λυκειακού θεσμού.
Η Καλλιρρόη Παρρέν, πρωτοπόρος Ελληνίδα φεμινίστρια και ιδρύτρια το 1911 του Λυκείου των Ελληνίδων, συνδέθηκε άρρηκτα με τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν κατά καιρούς με αποδέκτες αναλφάβητες Ελληνίδες. Η πεποίθηση ότι η καταπολέμηση της αμάθειας και του αναλφαβητισμού που συχνά μαστίζουν μεγάλο μέρος του γυναικείου φύλου αποτελεί προϋπόθεση για την ατομική, κοινωνική, οικονομική και πολιτική ανάπτυξη των γυναικών στάθηκε το θεμέλιο για τη δράση αυτή, η οποία σφραγίσθηκε και από το στοιχείο του εθελοντισμού, στηριγμένου και στην καταστατική διακήρυξη ότι ο ένας βασικός στόχος του Λυκείου είναι να ενισχύσει «τον μεταξύ των γυναικών σύνδεσμο προς εξυπηρέτησιν της προόδου του φύλου των προς προάσπισιν και προστασίαν αυτών».
Η υποχώρηση του αναλφαβητισμού των γυναικών στην Ελλάδα έθεσε κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα στο περιθώριο τη σημαντική σχετική δραστηριότητα. Ωστόσο, η είσοδος στη χώρα μεγάλου αριθμού μεταναστών από την τελευταία δεκαετία του ίδιου αιώνα δημιούργησε νέες ανάγκες. Στη διαπίστωση αυτή οδηγήθηκαν και τα μέλη του Ιστορικού Αρχείου του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών από το 1998, που αποφάσισαν να διερευνήσουν τη δυνατότητα αναβίωσης των μαθημάτων ελληνικής γλώσσας με αποδέκτες γυναίκες που έχουν σήμερα την ανάγκη εξωσχολικής διδασκαλίας ελληνικών, δηλαδή γυναίκες ομογενείς και αλλοδαπές που διαβιούν στην Ελλάδα χωρίς να έχουν διδαχθεί τα ελληνικά και χωρίς να μπορούν να ενταχθούν σε κάποιο από τα προγράμματα εγκύκλιας εκπαίδευσης λόγω οικογενειακών ή και εργασιακών υποχρεώσεών τους.
Με αυτό το πνεύμα, τo Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου ξεκίνησε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού για γυναίκες που ζουν στην πόλη μας, θεωρώντας ότι η γλώσσα είναι πολύτιμη για την καθημερινότητά τους. Ο σκοπός του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι κατά πρώτον οι εκπαιδευόμενες ν’ αποκτήσουν τις γλωσσικές δεξιότητες και τις πρακτικές κοινωνικές και διαπολιτισμικές ικανότητες που απαιτούνται για την κοινωνική ένταξη των ίδιων και των οικογενειών τους και κατά δεύτερον να συμβάλει στην ενδυνάμωση των γυναικών αυτών που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Οι γυναίκες που παρακολουθούσαν φέτος τα μαθήματα στο ΛΕΒ προέρχονται από τις χώρες, Ρωσία, Ισπανία, Δανία, Ρουμανία, Λιθουανία, Ουζμπεκιστάν, Αλβανία και Σρι Λάνκα. Σχεδόν όλες βρίσκονται σ’ ένα ιδιαίτερο μορφωτικό επίπεδο καθότι πολλές έχουν σπουδάσει στη χώρα τους και γνωρίζουν αρκετά πράγματα για τον ελληνικό πολιτισμό. Μάλιστα ορισμένες, δεν είναι οικονομικές μετανάστριες, αλλά ζουν στην πόλη μας παντρεμένες με Βολιώτες συζύγους.
Τα μαθήματα, τα οποία παρέχονται δωρεάν, εκτός από μια συμβολική εγγραφή, πραγματοποιούνται μια φορά την εβδομάδα στον χώρο του Λυκείου μετά από συνεννόηση με τις ενδιαφερόμενες. Τα μαθήματα έχουν διαχωριστεί σε μαθήματα αρχαρίων και προχωρημένων ανάλογα με το επίπεδο γνώσης τους στα ελληνικά. Στα μαθήματα αυτά διδάσκουν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό, συνέπεια και ζήλο τέσσερις μόνιμες εθελόντριες, συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί και μέλη του Λυκείου των Ελληνίδων, οι κυρίες: Βάσω Ακρίβου και Έφη Ρόππα, φιλόλογοι και Γιασεμή Κουτσικού και Ελπινίκη Παναγιωτίδου, δασκάλες. Κατά καιρούς, όταν υπάρχουν άνδρες ενδιαφερόμενοι, το εκπαιδευτικό αυτό έργο ενισχύει- επίσης εθελοντικά- και ο φιλόλογος, συγγραφέας, Κωστής Ακρίβος. Οι παραπάνω εθελοντές εκπαιδευτικοί εκτός από τις γνώσεις τους, προσφέρουν κυριολεκτικά την ψυχή τους, καθότι καταβάλλουν φιλότιμη προσπάθεια όχι μόνο οι εκπαιδευόμενες να αισθανθούν οικεία στον χώρο του Λυκείου που τους φιλοξενεί αλλά γενικότερα να τις βοηθήσουν, μέσω της γλώσσας, οι γυναίκες αυτές να ενταχθούν ομαλότερα ανάμεσά μας, κάτι που το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Αυτό που επίσης έχει ενδιαφέρον είναι η αλληλεπίδραση των διαφορετικών πολιτισμών που επιτυγχάνεται μέσω των δυο πλευρών.