γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα και πάλι φίλοι και φίλες αναγνώστες, όμικρον και ρεβεγιόν δεν πάνε μαζί, τι δεν καταλαβαίνετε; Όοοοολοι εσείς που σκοπεύετε να κλείσετε ταμπλ ντ’ οτ (table d’hôt) σε ακριβό μαγαζί, απαραιτήτως με σολωμό Νορβηγίας και σαμπάνια πρέπει πρώτα να καταθέσετε έναν οβολό στο φαρμακείο της γειτονιάς σας, να κάνετε ένα γρήγορο τεστάκι αμφιβόλου εγκυρότητος και μετά είστε ελεύθεροι να καταναλώσετε. Εγώ, πάντως, δεν σκοπεύω. Θα μείνω σπίτι με την Οικογένεια δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, που πάλι του κάηκαν αυτά τα ευτελή λαμπάκια που κατά τρισεκατομμύρια παράγουν οι φίλοι μου οι Κινέζοι και διακινούν απανταχού της οικουμένης.
Αλήθεια, θυμάστε πώς πανηγυρίζατε όταν εκείνο το καλό παιδί της εκκλησίας, ο «επικεφαλής λοιμωξιολόγος», έβγαινε κάθε απόγευμα στο γυαλί του σαλονιού μας και εξηγούσε ήρεμα και κατανοητά τα πώς και τα γιατί της καινούργιας, τότε, επιδημίας σε όλους εμάς τους πανικόβλητους Έλληνες; Κοντέψατε να του ζητήσετε να γίνει ο Πρωθυπουργός, μην ξεχνάτε. Αλλά οι μήνες τρέξανε, έγιναν χρόνια, κοντά στα δύο, ο επικεφαλής επιστήμων ενδιαμέσως συναίνεσε στην πλήρη απαξίωση της αρχικώς υπ’ αυτόν Επιτροπής Λοιμωξιολόγων και, ως επιστήμων, συμμετείχε σε μία επιστημονική μελέτη, την οποία όχι μόνο δεν έχει σήμερα το θάρρος να υποστηρίξει αλλά, πολύ περισσότερο αφήνει άλλους, άσχετους και σχετικούς, να την απαξιώνουν συστηματικά (τη μελέτη), προκειμένου να μη θιγεί η εικόνα (όλα μια εικόνα είναι, μια εικονική πραγματικότητα, εκτός από τους θανάτους των συνανθρώπων εντός και εκτός μονάδων εντατικής θεραπείας, κυρίως εκτός Αττικής) του πραγματικού (;) Πρωθυπουργού. Πείτε μου ειλικρινά, καλοί μου αναγνώστες: αισθάνεστε άνετα με όλο αυτό; Πανηγυρίζετε ακόμη για το διαμάντι μας; – πολλές φορές σκέφτομαι πόσο πραγματικά άτιμο πράγμα, με όλη τη σημασία της λέξης, άτιμο, χωρίς τιμή, χωρίς εντιμότητα, είναι η πολιτική.
Αλλά δεν θέλω να σχολιάσω άλλο σήμερα, σήμερα θέλω να ευχηθώ να δώσουν ο Πατήρ Θεός και το οσονούπω αρτιγέννητο Θείο Βρέφος:
Να γλιτώσουμε από τούτο το κακό. Γιατί μόνο ο Θεός, πια, πιστεύω ότι μπορεί να κάνει κάτι. Οι άνθρωποι με έχουν απολύτως απογοητεύσει, η ζωή και ο θάνατος αποτιμώνται στα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών και των παραφυάδων τους, που αναγορεύονται, μάλιστα, και σε ήρωες – εγώ δεν θυμάμαι, εδώ και 50 τουλάχιστον χρόνια που κατάλαβα τον κόσμο να ήξερα ποτέ τον πρόεδρο μιας διεθνούς φαρμακευτικής εταιρείας και μάλιστα να τον βλέπω μπροστά στον καναπέ μου γελοιωδώς συνεντευξιαζόμενο.
Να παραμείνουν υγιείς και ακέραιοι όλοι και όλες που αγωνίζονται νυχθημερόν να σώσουν ζωές, σε πείσμα των τεχνοκρατών και των τσιφούτικων υπολογισμών τους.
Να διαλυθεί το μίσος που φωλιάζει στις καρδιές κάποιων συμπολιτών, μίσος παντελώς αναίτιο, δημιούργημα μικρόψυχων και αχάριστων ανθρώπων, για προσωπικά και μόνο συμφέροντα.
Να ανεβούν στην Α’ Εθνική Κατηγορία (αυτό το «σουπερλίγκ» στον λαιμό μας στέκεται…) ο Ολυμπιακός Βόλου και η Νίκη Βόλου.
Να βρει τη θέση που του αξίζει στη θάλασσα το ταλαίπωρο ναυπήγημα της Αργούς, που με τόσους κόπους και θυσίες αυτή η πόλη κατάφερε να αποκτήσει και να ταξιδέψει σε χρόνους που οι σημερινοί άρχοντες αγνοούσαν ακόμη και την ύπαρξη της ίδιας της πόλης.
Να βρουν το θάρρος οι ντόπιοι κυβερνητικοί βουλευτές να πουν, για μια φορά, την αλήθεια. Δεν μίλησαν ούτε καν για την ανάγκη της απογραφής κι έτσι το 2023, με το καλό, ετοιμάζονται για τη μεγάλη σφαγή, καθώς οι βουλευτικές έδρες της Μαγνησίας θα μειωθούν, όπως φαίνεται, από 6 σε 5, και η πονηρή αλεπού παραμονεύει.
Να κατασταλάξει κάπου το νέο Δικαστικό Μέγαρο Βόλου καθώς εδώ και πάνω από 30 χρόνια «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».
Να λυθούν τα κυκλοφοριακά προβλήματα σε ολόκληρο το τέως Πολεοδομικό Συγκρότημα Βόλου – να καταλάβουν «μικροί και μεγάλοι» ότι οι κυκλικοί κόμβοι από μόνοι τους δεν λύνουν κανένα πρόβλημα.
Να μην έχουμε άλλα τραγικά δυστυχήματα με πεζούς σε διαβάσεις φυλασσόμενες ή όχι.
Να μην συμβούν άλλα εγκλήματα είτε κατά της γενετήσιας αξιοπρέπειας είτε κατά της ζωής μανάδων, αδελφών, συγγενών, συναδέλφων, φιλενάδων της διπλανής πόρτας ή αγνώστων – φέτος παράγινε το κακό…
Να γίνει επιτέλους το θαύμα που περιμένουμε σ’ αυτή την πόλη.
Να πηγαίνουμε πάντα μπροστά, πάντα ψηλά, κι ελεύθερα, όπως ο γλάρος στην οικογενειακή μας ευχετήρια κάρτα.
Καλά Χριστούγεννα φίλες και φίλοι. Γεια σας.