Του Χαράλαμπου Σκυργιάννη
Καλημέρα συμπολίτες. Εμείς εδώ στα ίδια και με την ίδια πάντα φωτογραφία, η «Θεσσαλία» μας με καινούργιο στυλ, καθώς συμπληρώνει φέτος 120 χρόνια συνεχούς, καθημερινής, έκδοσης (1898-2018). Προσβλέπομεν τόσον εις ανώτερα όσον και εις καλλίονα. Erga omnes.
Αυτό το τελευταίο σημαίνει «έναντι πάντων», το μάθαμε κι αυτό τώρα που (ξανα)συζητείται το όνομα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, 25 χρόνια μετά από τότε που ο αείμνηστος αιωνόβιος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δήλωνε, στις 13 Φεβρουαρίου 1993, ότι «το όνομα που θα λάβουν τα Σκόπια δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια», και 24 χρόνια μετά από τότε που ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου κήρυσσε, στις 16 Φεβρουαρίου 1994, μονομερές εμπάργκο .στην ΠΓΔΜ. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο, σήμερα όλοι ανεξαιρέτως οι χάρτες και 150 χώρες αναφέρουν και αναφέρονται στην Δημοκρατία της Μακεδονίας, σκέτο, μεταξύ των οποίων η Ρωσία, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Ινδία, ο Καναδάς, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Βραζιλία, η Αργεντινή και λοιπά και λοιπά.
Όμως είναι άλλο αυτό το «erga omnes» κι άλλο το «έναντι πάντων» μιας εφημερίδας και δη της δικιάς μας «Θεσσαλίας», που επί 120 χρόνια αντικειμενικά και αμερόληπτα ενημερώνει τον Βόλο, και μέσω αυτού το Πανελλήνιο, επί παντός του επιστητού κόσμου. Είναι μεγάλο πράγμα, συμπολίτες, να υπάρχει σήμερα, στην εποχή των παγκοσμίων fake news, ένα μέσον ενημέρωσης που είναι αντικειμενικό και αμερόληπτο.
Με το καλό να βρεθεί, λοιπόν, ένα κατάλληλο όνομα για την γειτονική χώρα, ώστε να διευθετηθεί αυτή η εξωτερική εκκρεμότητα και ταυτόχρονα να πάψει αυτή η άγρια εσωτερική προπαγάνδα των Χρυσών Φράγκων, που κανένα καλό δεν κάνει στην πατρίδα μας. Μια προπαγάνδα που φτάνει μέχρι το σημείο να χαρακτηρίζει «ανάξιο» τον Αρχιεπίσκοπο και να ζητά «το ξύρισμά του»!
Υποβλήθηκαν στον ΟΛΒ για ενοικίαση χώρων στο κτήριο του κεντρικού προβλήτα, τρεις προτάσεις: ένα σουπερμάρκετ, μια βολιώτικη εταιρεία μηχανικών με δραστηριότητα στο εξωτερικό και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας ενδιαφέρονται. Η άποψη της στήλης παραμένει αταλάντευτη: Όχι υπεραγορά στο Λιμάνι. Ναι στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Κι αν μπορέσει να βρεθεί τρόπος συνύπαρξης με την εταιρεία συμβούλων μηχανικών ακόμη καλύτερα – βολιώτικη επιχειρηματικότητα και Μουσείο, ένας ωραίος συνδυασμός.
Πέρα εκεί στον Κραυσίδωνα, Φιλαδελφείας με Καραμπατζάκη, επικρατεί, πλέον, μια άλλη κυκλοφοριακή κατάσταση, τελείως διαφορετική. Πώς λέμε «Να δώσουμε πίσω τον δημόσιο χώρο που κλέψαμε από τους πεζούς, τους ποδηλάτες, τους ευάλωτους χρήστες, τη δημόσια συγκοινωνία, και τον παραδώσαμε ανενδοίαστα στα ΙΧ αυτοκίνητα», το ακριβώς αντίθετο. Ανενδοίαστα, συμπολίτες.
Και μιας που μιλάμε για την οδό Φιλαδελφείας, είναι ο μόνος δρόμος (και μάλιστα όχι αρτηρία) σε όλο το Πολεοδομικό Συγκρότημα που ασφαλτοστρώθηκε ολοκληρωτικά τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω αν ήταν τόσο ιδιαιτέρως κατεστραμμένη η άσφαλτος σ’ αυτόν τον δρόμο. Ξέρω αρκετούς άλλους δρόμους που έχουν κατεστραμμένη άσφαλτο και ίσως, λέω, κάποιοι από αυτούς να έχουν και μεγαλύτερη κυκλοφοριακή σημασία από την οδό Φιλαδελφείας. Όμως εκεί έγινε η μεγάλη επέμβαση, εκεί βγήκαν και οι απαραίτητες φωτογραφίες, δεν ξέρω για ποιον λόγο. Είδα κάπου κι άλλη μία φωτογραφία, σε έργο πλακόστρωσης ενός στενού, ενός από τα εκατοντάδες στενά που υπάρχουν σε όλη την πόλη, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ήδη πλακοστρωθεί, με τις ίδιες ασπροκόκκινες πλάκες, εδώ και τουλάχιστον μια δεκαπενταετία (ξεκίνησε, δηλαδή, επί σάπιου πολιτικού συστήματος…). Δύο από αυτά τα στενά τυχαίνει να βρίσκονται στην γειτονιά μου, εξυπηρετούν πολλές κατοικίες, πλακοστρώθηκαν το 2009 και λειτουργούν έκτοτε εξαιρετικά. Το έργο συνεχίζεται μεθοδικά από την Τεχνική Υπηρεσία όλα αυτά τα χρόνια και δεν θυμάμαι να ξαναέχω δει, όλα αυτά τα χρόνια, σχετική φωτογραφία σε μέσον ενημέρωσης.
Οι φωτεινοί σηματοδότες λειτουργούν γενικά πολύ καλά στην πόλη μας. Η αρμόδια υπηρεσία είναι καλά οργανωμένη και καλά καταρτισμένη, τα προγράμματα λειτουργίας είναι καλά μελετημένα, όλα είναι σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις περί σηματοδότησης και τα περισσότερα φανάρια έχουν λάμπες LED, που προσφέρουν καλύτερη φωτεινότητα, μεγαλύτερη αντοχή στο αναβόσβημα και οικονομία στο ηλεκτρικό ρεύμα. Το μόνο ζήτημα που υπάρχει είναι ο συντονισμός των σηματοδοτών στην κατεύθυνση ενός κύριου δρόμου, αυτό που στην κυκλοφοριακή τεχνική ονομάζεται «πράσινο κύμα». Και πάλι, στην πόλη μας, στις περισσότερες αρτηρίες υπάρχει πράσινο κύμα, εφόσον, βέβαια, δεν υπάρχει συμφόρηση και εφόσον τα οχήματα κινούνται με σταθερή ταχύτητα περί τα 40 km/h. Δοκιμάστε βράδυ στην οδό Δημητριάδος (για πρωί δεν το συζητώ…) και θα βρεθείτε «χωρίς να το καταλάβετε» από το green park στο Δημαρχείο. Με σταθερή ταχύτητα.
Πρόσφατα πρόσεξα ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στα επάλληλα φανάρια της οδού Μαιάνδρου, από το Κουφόβουνο μέχρι τουλάχιστον το Δημαρχείο Ν.Ιωνίας. Νομίζω ότι χρειάζεται ρυθμιστική επέμβαση. Το όμοιον νομίζω και για το σύστημα στο (παλιό) Νεκροταφείο, όπου, εκτός του γενικού, πρέπει να βρεθεί τρόπος (με φωρατή κυκλοφορίας) να δίνει πολύ πράσινο στην οδό Μελίνας Μερκούρη όταν αδειάζει το Πανθεσσαλικό Στάδιο. Θα επανέλθουμε επί αυτών.
Πού βρίσκεται η βάρκα που φύτρωσε; Την ευχή σας να έχουμε. Γεια σας.
