Άρθρα

κυκλο – φ – οριακα … ‘Αλλη Μεριά

Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης

Καλημέρα συμπολίτες. Μεγάλη Τετάρτη, ολοταχώς βαδίζουμε προς την κορύφωση του Θείου Δράματος και την σωτήρια Ανάσταση. Πάσχα των Ορθοδόξων, Πάσχα των Ελλήνων, σε έναν κόσμο που κυβερνάται, πλέον, από τον απόλυτο παραλογισμό. Όπου ο καθένας απειλεί τον καθένα και κανένας δεν έχει ουσιαστικές συνέπειες γι’ αυτό.
Πάσχα των Ελλήνων με την οργιώδη Άνοιξη, τα κόκκινα αυγά, τις αναστάσιμες λαμπάδες και τα κόκκινα παπουτσάκια, τον οβελία. Και με την σκέψη, αλλά και με την πράξη, μιας και η σκέψη δεν αρκεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις, σ’ αυτούς που δεν έχουν, που δεν μπορούν να έχουν αυγά, λαμπάδες, παπουτσάκια, οβελία. Καιρός για μία ακόμη Καλή Πράξη. Και ως Πρόσκοποι που είμαστε θα την πραγματοποιήσουμε και φέτος – ευχόμαστε ολόψυχα να μπορέσετε να την πραγματοποιήσετε κι εσείς την όποια Καλή Πράξη επιθυμεί η ψυχή σας.
Καλή είναι και η πράξη της διάνοιξης του δρόμου στην Άλλη Μεριά, μετά την ολοκλήρωση όλων των γραφειοκρατικών και δικαστικών διαδικασιών, που κράτησαν παραπάνω από είκοσι χρόνια. Άνοιξε, λοιπόν, αυτός ο δρόμος, και τώρα χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη προσοχή και σύνεση από τους αρμόδιους για τους δρόμους. Διότι αυτή η επαρχιακή οδός περνάει μέσα από τον οικισμό της Άλλης Μεριάς. Και περνάει με πολύ φτωχά και επικίνδυνα χαρακτηριστικά (στενότητα, στροφές, φρεάτια, κακό οδόστρωμα), χωρίς καν να υπάρχουν πεζοδρόμια. Όταν ο δρόμος αυτός ανήκε στην αρμοδιότητα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης κι εγώ υπηρετούσα εκεί, είχε υπάρξει ένα έγγραφο από τον τότε Αντιδήμαρχο του (Καποδιστριακού) Δήμου Πορταριάς (όπου ανήκε η Άλλη Μεριά) κ. Γιάννη Γκουντέλια, που ζητούσε να εξετάσουμε τις δυνατότητες για απαγόρευση διέλευσης βαρέων οχημάτων μέσα από τον οικισμό. Εγώ ως «χειριστής» του θέματος το μελέτησα και εισηγήθηκα χωρίς επιφυλάξεις να ισχύσει μια τέτοια απαγόρευση από τον Περιφερειακό και πάνω, με δυο-τρεις εξαιρέσεις για κάποιες επιχειρήσεις οικοδομικών υλικών, συνεργείων κλπ. που ούτως ή άλλως βρίσκονται εκτός του οικιστικού ιστού. Το θέμα δεν προχώρησε παραπέρα ή παραπάνω, έμεινε εκεί. Εκείνο που είχαμε καταφέρει μαζί με τον Αντιδήμαρχο γι’ αυτόν τον δρόμο ήταν οι δύο διαβάσεις πεζών που, έστω και ξεβαμμένες, υπάρχουν ακόμη και σήμερα, μαζί με την σήμανση για το Σχολείο και τους αναλάμποντες σηματοδότες.
Τώρα, λοιπόν, υπάρχει ο κίνδυνος αυτή η διάνοιξη να αυξήσει τους κυκλοφοριακούς φόρτους σ’ αυτόν τον δρόμο. Είτε σε βαριά είτε και σε «ελαφρά» κυκλοφορία – και τα δύο ενέχουν σοβαρούς κινδύνους. Τώρα με τον Καλλικράτη ο δρόμος ανήκει στην αρμοδιότητα του Δήμου Βόλου και είναι αυτός, ο Δήμος, που πρέπει να φροντίσει ώστε να μην μετατραπεί από ευλογία σε κατάρα.
Προχωρεί και η κατασκευή του κυκλικού κόμβου στην περιοχή των ΚΤΕΛ, του εργοστασίου φωταερίου και του οθωμανικού νεκροταφείου (όλα στο ίδιο σημείο ήταν και είναι, μην μπερδεύεστε…), ταλαιπωρία υπάρχει πάντα όταν γίνεται ένα κυκλοφοριακό έργο με την πόλη σε λειτουργία. Εκείνο που είναι πραγματικά τραγικό είναι αυτές οι μπετόβεργες οι καρφωμένες στην άσφαλτο, που έχουν κάτι κουρέλια κρεμασμένα πάνω τους, κουρέλια που σέρνονται ή ανεμίζουν ανάλογα με τις ορέξεις των επικρατούντων ανέμων. Αυτό το χάλι στα ελληνικά ονομάζεται ό,τι φαντάζεται ο κυρ-Μήτσος ο αρχιμάστορας, ονομάζεται καραγκιοζ-μπερντές!. Σε καμία περίπτωση δεν ονομάζεται «σήμανση εργοταξίου», για την οποία πολύ ωραίες προδιαγραφές εδώ και χρόνια έχουμε στην Ευρωπαϊκή μας Ελλάδα, που τις γράφουμε… Δηλαδή θα το πω ευθέως κι ας νομίσετε εσείς ότι θέλετε: με πειράζει, με ενοχλεί, με ταλαιπωρεί αυτό το αισθητικό χάλι περισσότερο από μια περιπορεία ή ένα μποτιλιάρισμα. Γιατί η περιπορεία και το μποτιλιάρισμα θα τελειώσουν. Το μαύρο μας το χάλι με τα κουρέλια δεν θα τελειώσει ποτέ!
Λέμε όχι στην καύση των σκουπιδιών. Λέμε σε όλους και όλες ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Γεια σας.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το