Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα, για εννιακοσιοστή ενενηκοστή ένατη (999η) φορά, φτάσαμε αισίως στο παρά-ένα της χιλιάδας. Βροχερός ο καιρός, φλεβαριάτικος, η Αλκυών ή Αλκυόνη βοηθήθηκε από τους θεούς στην επώαση των αυγών της – ένα πολύ ωραίο σχετικό άρθρο μπορείτε να βρείτε εδώ: https://dasarxeio.com/2016/01/15/26723/ – απολαύσαμε τις λιακάδες, τώρα ας πέσει και κανένα χιόνι, καιρός είναι.
Παγκόσμιος τρόμος πάλι. Όπως τότε με τις τρελές αγελάδες, με τη γρίπη των πτηνών, με το στέλεχος Η1Ν1 το 2009, που σήμερα θεωρείται «απλή γρίπη» αλλά τότε προκάλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ατιμώρητα σκάνδαλα στην Ελλάδα: Το σκάνδαλο της προμήθειας από τον τότε υπουργό υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο 16 εκατομμυρίων εμβολίων από τη φαρμακευτική εταιρεία Novartis. Έγκλημα χωρίς τιμωρία και ο εν λόγω κύριος στη συνέχεια και για πολλά χρόνια επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση – σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο. Και όχι μόνο με τα εμβόλια, από τα οποία, σημειώστε, μόνο 3 εκατομμύρια χρησιμοποιήθηκαν, τα υπόλοιπα έληξαν κάποτε κι πετάχτηκαν! Τότε, το 2009, ήμουν Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής στο 2ο Λύκειο Βόλου. Μου τηλεφωνεί ο Λυκειάρχης «Μπάμπη έλα σε παρακαλώ», πηγαίνω και μου δείχνει μια εγκύκλιο από το Υπουργείο Παιδείας, όπου περιγράφονταν επακριβώς τα υγειονομικά υλικά που έπρεπε να προμηθευτούμε «για την προστασία των μαθητών από τον φονικό ιό». Υλικά που θα μπορούσαν να καλύψουν προληπτικά τρία συντάγματα πεζικού για έναν χρόνο έπρεπε, έλεγε το σεβαστό Υπουργείο, να τα προμηθευτούμε εμείς για λιγότερα από 200 παιδιά, διαθέτοντας περίπου ολόκληρον τον ετήσιο προϋπολογισμό του Σχολείου. Ευτυχώς με σωφροσύνη και απόλυτη ομοφωνία Λυκειάρχου και Προέδρου προμηθευτήκαμε τα ελάχιστα απαραίτητα, κυρίως απολυμαντικά για τα χέρια, και όλα κύλησαν ωραία και ήρεμα, χωρίς πανικό.
Δεν έμαθα ποτέ τι έκαναν τα Σχολεία ανά την Ελλάδα, στον Βόλο, ευτυχώς επικράτησε σύνεση και λογική. Αλλά σκεφτείτε πόσα λεφτά άλλαξαν τσέπες εκείνη την περίοδο «υπό την επίβλεψη» του Κράτους, του ΚΕΕΛΠΝΟ, των φαρμακευτικών και παραφαρμακευτικών εταιρειών, και, βεβαίως, των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και τώρα με τον καινούργιο κορωνοϊό, που λέγεται έτσι μόνο και μόνο επειδή στο μικροσκόπιο μοιάζει με στρογγυλή-οβάλ κορώνα – novel coronavirus 2019-nCoV τον λένε οι επιστήμονες. Κατά τη δική μας απολύτως και ανυπερθέτως μη επιστημονική άποψη δεν πρόκειται για τίποτε το ιδιαίτερο, πρόκειται για έναν ακόμη μεταλλαγμένο ιό της γρίπης, που θα αντιμετωπιστεί όπως αντιμετωπίστηκαν όλοι οι προηγούμενοι. Και του χρόνου που θα κάνουμε το σχετικό εμβόλιο θα είναι ήδη ενσωματωμένος. Απλώς τώρα ας παρακολουθήσουμε, όσο μπορούμε, τις ροές των «προληπτικών» χρημάτων και τις υπερβολές των ΜΜΕ.
Πέρα από κάθε φαντασία, πάντως, είναι αυτό που συνέβη στην Κίνα, όπου μέσα σε 10 ημέρες χτίστηκε, εξοπλίστηκε, στελεχώθηκε και άρχισε να δουλεύει ένα Νοσοκομείο 1.000 κλινών. Μέσα σε 10 ημέρες. Εμείς εδώ έχουμε 11 χρόνια που χτίζουμε και εξοπλίζουμε (με τι άραγε;) μια ιχθυόσκαλα, δεν είναι τρομερό; Ιχθυόσκαλα σημαίνει δυο τρία μουράγια με τσιμεντένια προκατασκευασμένα μπλόκια και καναδυό ψευτο-κτίρια να στεγάζουν τους πάγκους (εξοπλισμός;) με τα ψαράκια. Το καταλαβαίνει κανείς αυτό; Το «έχει» κανείς το θέμα, όπως λένε και οι Αμερικάνοι κάθε βράδυ στην ΤV μου; Βεβαίως άλλο Κίνα, άλλο Ψωροκώσταινα (κατ’ αναλογίαν τώρα Ψωροκούλαινα…), εδώ για να προμηθευτεί ένα Νοσοκομείο έναν καρδιογράφο πρέπει να περάσουν καναδυό χρονάκια από την προκήρυξη του διαγωνισμού, αλλά και η διαφορά 10 μέρες με 11 χρόνια, ήτοι 4015 μέρες, χώρια τα δίσεκτα, υπερβαίνει τη λογική.
Αλλά, θα μου πείτε, μήπως είναι το μόνο που ξεπερνάει τα όρια της λογικής σε τούτη τη χώρα. Είναι λογικά τα όσα συμβαίνουν στον χώρο του ποδοσφαίρου, όπου πάλι για στημένα παιχνίδια δίκη γίνεται και κανείς δεν ξέρει τίποτε (μνήμες «κοριόπολις» όπου άπαντες όλοι, πληβείοι και δήμαρχοι, αθώοι…); Είναι λογικά τα όσα συμβαίνουν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες έρμαια στις βλακείες των κυβερνώντων, που μόνοι τους αποφάσισαν πως θα εξυπηρετηθούν για άσυλο πρώτοι όσοι έφτασαν τελευταίοι και τελευταίοι όσοι έχουν ακόμη και χρόνια σ’ αυτό το κολαστήριο της Μόριας;
Έχουμε κι άλλα κατά νου, πλην όμως χώρος και χρόνος τελείωσαν. Γεια χαρά.
Στη φωτογραφία μία υπέροχη γαλάζια αλκυόνη.
