Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα και πάλι συμπολίτες! Μέχρι να έρθει, κοντεύει να φύγει το καλοκαίρι, χάσαμε και την πανσέληνο του Αυγούστου ανάμεσα σε κεραυνούς και βροχές, χάσαμε ένα σωρό στρέμματα δάσους στην Εύβοια, έχασαν και οι άλλοι στη Σαμοθράκη, κάτοικοι, επαγγελματίες και τουρίστες, όλοι, και τα αυγά και τα καλάθια δεκαπενταυγουστιάτικα και αίφνης, να, ανεδείχθησαν τα «δομικά» (τι ωραίες λέξεις χρησιμοποιούμε ενίοτε…)προβλήματα της ελληνικής ακτοπλοΐας, τα οποία, αγαπητοί, είναι γνωστά τοις πάσιν από καταβολής θαλασσίων μεταφορών στα ελληνικά πελάγη – πόσο γερασμένος είναι ο στόλος, πώς εκβιάζουν οι εφοπλιστές με τις λεγόμενες «άγονες» γραμμές, τι κάνουν με τα πληρώματα και την αξιοπλοΐα, πόσο υποφέρουν τα νησιά τον χειμώνα κλπ, κλπ.
Αλλά γενικά οι αφίξεις τουριστών στα αεροδρόμια και στα σύνορα της χώρας μια χαρά πάνε, παρά τις αντίθετες περί αυτού προβλέψεις διαφόρων ειδών μέντιουμ, που ένα καλό, ένα «ευχαριστώ», ένα «δόξα τω Θεώ» να πουν, δεν ακούς ποτέ. Τούτο, το άλλο, το παρα-άλλο, πάντα κάτι φταίει, και στο μεταξύ η Ελλάδα εξαντλεί σχεδόν τις δυνατότητές της για φιλοξενία. Σε άνθιση και οι λεγόμενες «βραχυχρόνιες μισθώσεις», αυτό το καινούργιο φρούτο του διαδικτύου, που, όπως όλα τα καινούργια που εισβάλλουν κατά καιρούς στην πατρίδα μας, έχει δημιουργήσει ένα είδος φρενίτιδας, η οποία φρενίτις έχει παράξει ήδη ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα στο πολύ ευαίσθητο θέμα της φοιτητικής στέγης – σε απλά ελληνικά, γονείς αναζητούν να νοικιάσουν διαμέρισμα για το παιδί τους, που ξεκινάει σπουδές σε άλλη πόλη και δεν μπορούν να βρουν, διότι οι ιδιοκτήτες αρνούνται να κάνουν κανονική μακροχρόνια μίσθωση με συμβόλαιο και προτιμούν να νοικιάζουν με τη μέρα, μέσα από τις σχετικές πλατφόρμες του internet. Και δεν μπορεί, ο γονιός, να κάνει και τίποτε, απλώς ψάχνει και ξαναψάχνει κι έχει και αρκετούς μεσίτες ή δήθεν μεσίτες (υπάρχουν πολλοί τέτοιοι…) που τον τρικλοποδιάζουν ακόμη περισσότερο.
Μια πολύ δύσκολη κοινωνία…
«Γολγοθάς» το κυκλοφοριακό, έλεγε το πρωτοσέλιδο και στο ρεπορτάζ μιλούσαν οδηγοί και σταθμάρχης αστικών λεωφορείων και ο πρόεδρος των ταξιτζήδων. Μόνιμος καημός η (παράνομη) στάθμευση, ένας καημός που δεν μπορεί να γιατρευτεί από την Τροχαία και δεν αντιμετωπίζεται, σκόπιμα, νομίζω, από τη Δημοτική Αρχή, που απλώς επαναπαύεται στις δάφνες των κυκλικών κόμβων. Έβαλε «εν παρόδω» και το ζήτημα των φορτοεκφορτώσεων ο πρόεδρος των ΤΑΞΙ, στο οποίο ζήτημα είναι γνωστό ότι υπάρχει μία αυστηρή κανονιστική απόφαση, που ρυθμίζει επακριβώς τις ώρες, κατά τις οποίες επιτρέπονται φορτοεκφορτώσεις στο ευρύτερο κέντρο της πόλης. Μια αυστηρή κανονιστική απόφαση «της πλάκας», που ποτέ δεν εφαρμόστηκε, διότι ποτέ δεν δέχτηκαν να την εφαρμόσουν μηδέ οι μεταφορείς, μηδέ οι έμποροι, εκπροσωπούμενοι τόσο από τον Εμπορικό Σύλλογο, όσο και από το Επιμελητήριο Μαγνησίας. Κι εμείς που κάποτε δοκιμάσαμε να πείσουμε και τους μεν και τους δε, φτάσαμε γρήγορα σε αδιέξοδο και παρατήσαμε την προσπάθεια, αφού είχαμε ήδη πληρώσει υψηλό προσωπικό κόστος. Όμως η ύπαρξη των κορυνών στις αρτηρίες άμβλυνε και αυτό το πρόβλημα, καθώς δεν ήταν εύκολο να ξεφορτώνει ο άλλος με τελείως αποκλεισμένη τη μία από τις δυο λωρίδες, που ήταν διαθέσιμες για τη ροή της κυκλοφορίας.
Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, δηλαδή…
Αύγουστος, όσο κρατάει ακόμη, κυκλοφορούμε κι εμείς στο Βουνό των Κενταύρων. Και διαπιστώνουμε θετικά, ότι έχουν γίνει αρκετά πράγματα σ’ αυτό το έρμο οδικό δίκτυο: Πολλά τμήματα με καινούργιο οδόστρωμα, σχεδόν παντού καλή διαγράμμιση, ένα τεράστιο, και πραγματικά αξιοθέατο, έργο με μια πλαγιά γεμάτη με συρματοκιβώτια στη μεγάλη κατολίσθηση στο Ξουρίχτι, νέες πασσαλομπήξεις για συγκράτηση πρανών, στηθαία ασφαλείας σε πολλά, επίσης, σημεία. Εκείνο που φαίνεται ότι ακόμη πάσχει, είναι το θέμα της πληροφοριακής σήμανσης με τις κατευθύνσεις προς τους πολλούς οικισμούς. Πρόσφατα υπήρξε ένα θέμα (που σίγουρα δεν είναι το μοναδικό), με τη διασταύρωση του εθνικού δρόμου με τον επαρχιακό προς Άγιο Δημήτριο/Αη Γιάννη, όπου οι πινακίδες είναι παμπάλαιες, ξεθωριασμένες και ως εκ τούτου ουσιαστικά άχρηστες για την πληροφόρηση των επισκεπτών.
Αυτά. Τα ξαναλέμε, άντε γεια!