Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
24 Ιουλίου 1974, 45 χρόνια πριν, επάνοδος της Δημοκρατίας (και του Κωνσταντίνου Καραμανλή) μετά την εφτάχρονη χούντα, αυτή ντε!, που κάποιοι «ψυχικώς νοσούντες» την θυμόμαστε ακόμη – και δεν ντρέπεται που τα λέει αυτά, ούτε η ίδια η «κυρία υπουργός» Δόμνα Μιχαηλίδου, τρομάρα της. ούτε ο Αρχηγός της, που, αν θυμάστε, είχε δηλώσει μέσα στην Βουλή ότι ήταν κι ο ίδιος πολιτικός εξόριστος (δεν πειράζει που ήταν μόλις έξι μηνών τότε…). Απίθανοι τύποι, συμπολίτες, που χωρίς εκείνη την ημέρα του ’74 μπορεί σήμερα να μην υπήρχαν καν, και τώρα με περίσσιο θράσος…
Εντάξει έγινε και σεισμός στην Αττική, τίποτε δεν αποδεικνύει ότι πρόκειται για την γνωστή «κληρονομική γκαντεμιά», αλλά γίνεται «χαμός» στα κοινωνικά διαδίκτυα.
Καλημέρα, λοιπόν, συμπολίτες, ένας χρόνος πέρασε (23 Ιουλίου 2018) και από την φονική πυρκαγιά στο Μάτι με τα 102 θύματα, μνημόσυνο έγινε, τίποτε ουσιαστικό δεν έγινε, καμία ανησυχία όμως, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι ανέθεσε στο ΤΕΕ (το ΤΕΕ δεν είναι μελετητικός οργανισμός…) την εκπόνηση ενός «νέου σχεδίου» για το Μάτι, που θα είναι έτοιμο του χρόνου. Τι σόι σχέδιο θα είναι αυτό μπορεί και να μάθουμε εν καιρώ…
Ελπίζω να σας βρίσκω σε καλή σωματική, πνευματική και ψυχική κατάσταση, καλοκαιράκι είναι, φαίνεται ότι οι καιρικές αγριάδες υποχωρούν, είναι παράλογο να παραπονιέστε για τη ζέστη, ένα καλοκαίρι που δεν είναι ζεστό δεν είναι καλοκαίρι. Γι’ αυτό υπάρχει η θάλασσα και η θαλάσσια αύρα, γι’ αυτό υπάρχουν και οι βουνοκορφές (με κουβέρτα κοιμάται φίλος μου στην Πορταριά), ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο που έχει όλα τα καλά. Αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι τον αγαπάμε όλοι το ίδιο αυτόν τον τόπο…
Αυτός ο ίδιος φίλος που κοιμάται στην Πορταριά και εργάζεται στον Βόλο, βρέθηκε τις προάλλες με το αυτοκίνητό του χωρίς πινακίδες κυκλοφορίας, επειδή είχε σταθμεύσει παρά το αριστερό κράσπεδο της οδού Κ. Καρτάλη προκειμένου να τελειώσει μια δουλειά. Δίκαιον ή άδικον; Η απάντηση βεβαίως είναι «δίκαιον», καθώς στην Κ. Καρτάλη οι συνεχόμενες Πινακίδες Ρ-40 επιτάσσουν πλήρη απαγόρευση στάθμευσης και στάσης. Όμως από Σωκράτους μέχρι Δημάρχου Γεωργιάδου νυχθημερόν αυτή η αριστερή πλευρά είναι μονίμως κατειλημμένη από σταθμευμένα αυτοκίνητα. Που έχουν τις πινακίδες κυκλοφορίας τους. Εγώ, λοιπόν, λέω ότι είναι άδικο για τον φίλο μου, ο οποίος στάθηκε, απλώς, άτυχος! Διότι η κυκλοφορία και η παρεπόμενή της στάθμευση δεν μπορεί να είναι τυχαίο γεγονός: ή υπάρχουν κανόνες ή δεν υπάρχουν – υπάρχουν, βεβαίως, απλώς δεν εφαρμόζονται σε συνεχή βάση, όπως οφείλουν. Κι αυτό δεν είναι ούτε σωστό, ούτε καλό για τη γενική εικόνα της Τροχαίας. Τουλάχιστον να συνέβαινε κάθε μέρα, έστω μια φορά, θα μπορούσε, λέω, να λειτουργήσει κάπως αποτρεπτικά. Έτσι, στη χάση και στη φέξη, ούτε σωστό, ούτε καλό είναι.
Άλλος συνειρμός με Πορταριά. Σε παλιότερους καιρούς, προ Καλλικράτη και με δήμαρχο τον ένα και μοναδικό κύριο Βασίλη Κοντορίζο, είχε μελετηθεί διεξοδικά ένα ωραίο υπόγειο parking, στον χώρο που και σήμερα λειτουργεί ως επιφανειακό parking, δίπλα στην παιδική χαρά. Είχε περάσει κι από τα χέρια μου, έγκριση εισόδου-εξόδου καθότι ο δρόμος που διασχίζει την Πορταριά είναι τριτεύον εθνικό οδικό δίκτυο, όλα καλά κι ύστερα… τίποτε. Έχουν περάσει χρόνια, μπορεί και 10, και μια καλή κουβέντα γι’ αυτή την πολύ χρήσιμη υποδομή δεν έχω ακούσει. Στον Δήμο Βόλου ανήκει, πλέον, η Πορταριά, ο Δήμος πρέπει να βρει χρηματοδότηση και να κατασκευάσει αυτό το υπόγειο parking, που θα απορροφήσει οχήματα τα οποία σταθμεύουν στον δρόμο, με όλα τα γνωστά επακόλουθα.
Εύχομαι καλά να περνάτε και να μην ξεχνάτε. Γεια σας.
Στη φωτογραφία ένα ιδιαίτερο σημείο στον Αη-Γιάννη του Αιγαίου.
