Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλόν μήνα Ιούλιο, συμπολίτες. Πάει ο μισός χρόνος, τον βάλαμε κι αυτόν στην πλάτη, ταχέως προς το 2020 βαδίζουμε, ποιος ξέρει με ποια κυβέρνηση πάλι, αφού την ερχόμενη Κυριακή υπάρχουν εθνικές εκλογές. Μια χαρά, καλοκαιριάτικα, πρώτη φορά – πάντα υπάρχει για τα πάντα μια πρώτη φορά σε τούτη την υπέροχη χώρα.
Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου βρεθήκαμε το Σαββατοκύριακο και μπορέσαμε να διαπιστώσουμε τη δύναμη της στήλης μας (!!) Εμείς ζητήσαμε την περασμένη Τετάρτη να γίνει περίφραξη στο σημείο όπου έχουν κοπεί τα πλατάνια ώστε να αποτραπεί η είσοδος και στάθμευση αυτοκινήτων, και ο Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου ανταποκρίθηκε. Βέβαια απέκλεισε τον χώρο με απλή πλαστική ασπροκόκκινη κορδέλα, αλλά και έτσι η αποτροπή λειτούργησε, δεν υπήρχαν αυτοκίνητα στον χώρο. Καλώς. Το καλοκαίρι του τουρισμού τώρα αρχίζει και ίσως τον επερχόμενο Αύγουστο να μην αρκεί μια ασπροκόκκινη κορδέλα, εμείς συνιστούμε μια απλή πλην ωραία και περιβαλλοντικά ταιριαστή ξύλινη περίφραξη. Και εν ευθέτω χρόνω αναδάσωση με τη βοήθεια του Δασαρχείου, αυτό είναι το πιο βασικό.
Όμως συναντήσαμε και θετικά πράγματα στον Αη Γιάννη του Αιγαίου, και η στήλη, που επί 30 τώρα χρόνια σχολιάζει και τα κακώς αλλά και τα καλώς κείμενα, οφείλει να τα επισημάνει. Πρώτο, ένας καινούργιος χώρος parking. Απέναντι από την είσοδο του camping, χώρος ασφαλτοστρωμένος, διαγραμμισμένος, περιφραγμένος, με πολύ λογικό τιμολόγιο, ένας ωραίος ελεγχόμενος και φυλασσόμενος χώρος στάθμευσης, σε ένα σημείο όπου πάντα ήταν ένα άχτιστο οικόπεδο με βάτα και σκίνα. Χρήσιμος χώρος. Δεύτερο, διαπιστώσαμε σε διάφορα σημεία υποδομή για υπόγειους κάδους απορριμμάτων, σαν κι αυτούς που επί χρόνια λειτουργούν με επιτυχία στον Βόλο. Το σύστημα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, μπήκαμε στον Ιούλιο, πάντως όταν ολοκληρωθεί και λειτουργήσει θα είναι μια ενδιαφέρουσα καινοτομία στις διαδικασίες αποκομιδής απορριμμάτων στο Πήλιο, δεδομένου ότι αυτή η αποκομιδή γίνεται από ιδιωτική εταιρεία αν δεν κάνω λάθος.
Και μιλώντας για κάδους απορριμμάτων, μέσα στον μεγάλο Βόλο υπάρχουν πάντα προβλήματα, που οξύνονται το καλοκαίρι. Ένα από αυτά τα προβλήματα είναι τα απορρίμματα των τσιπουράδικων και των λοιπών καταστημάτων εστίασης, πολλά και… μυρωδάτα. Το συμφέρον τους λογικά σκεπτόμενα τα μαγαζιά (με τα πολλά τραπεζοκαθίσματα, ας μην ξεχνάμε…) δεν επιθυμούν κάδους κοντά τους, δηλαδή κοντά στους πελάτες τους, για ευνόητους λόγους. Άρα οι κάδοι πρέπει να πάνε παραπέρα. Ναι, αλλά παραπέρα κατοικούν άνθρωποι, κατοικούν συμπολίτες, που υποχρεώνονται να υποστούν τη ρύπανση που άλλοι φέρνουν έξω από την πόρτα τους. Στα παράπονά τους η απάντηση του Δήμου είναι «κάθετη»: «οι κάδοι δεν φεύγουν από εκεί, θα αδειάζονται και θα πλένονται συχνότερα», σιγά τα ωά, τίποτε δεν γίνεται και οι άνθρωποι υποφέρουν. Ούτε καν το ελάχιστο δεν γίνεται, να κλείνουν τα ίδια τα μαγαζιά καλά σε καλές σακούλες τα υπολείμματα των τροφών, τίποτε, χαλαρά, το πανηγύρι των γάτων, των κατσαρίδων και των οσμών. Εδώ ταιριάζει απόλυτα η αρχαιοελληνική ρήσις «… δεν είμαστε λαός!».
Χαλαρά και λάιτ. Είμαστε ένας χαλαρός λαός και είμαι απολύτως 1000% βέβαιος ότι μας αρέσει αυτό. Αυτό το μεταίχμιο, ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, δεν το πηδήξαμε ποτέ, ούτε κατά ‘κει, ούτε κατά ‘δω. Μην ακούτε κάτι κατά καιρούς πανηγυρικά «ανήκομεν εις την Δύσιν», ανήκουμε στην Ευρώπη, τρίχες, γεωγραφικά ναι, αναγκαστικά, σε όλα τα άλλα έχουμε καμιά σχέση με την Ευρώπη εκτός του ότι με το ΕΣΠΑ προσπαθούμε να στείλουμε τα παιδιά μας στους παιδικούς σταθμούς; Δέκα χρόνια μεταρρυθμιζόμαστε κι ακόμη αρρύθμιστοι είμαστε και τώρα, ευκαιρίας δοθείσης, αυτοί που 40 χρόνια δεν κατάφεραν να μας ρυθμίσουν μας λένε ότι έφτασε η ώρα τώρα να μας μετα-ρυθμίσουν. Κι εμείς ακούμε, χαλαρά, χαιρόμαστε και χαχανίζουμε…
Όμως να θυμάστε συμπολίτες: την Κυριακή ψηφίζουμε, την Κυριακή αποφασίζουμε για τη ζωή μας. Γεια σας.
