Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Άστατος ο καιρός, πολύ άστατος. Ζέστη, χιλιάδες κεραυνοί, τρικυμίες, γεωτρύπανα, χαλάζια, εισαγγελείς, εκπληκτικά ψηφοδέλτια με εκπλήξεις, ένας αγνώριστος Άδωνις, κρίση στη Νίκη και στην Εθνική Ποδοσφαίρου, τουρισμός σε άνοδο, οικονομία σε πτώση (;), πολίτες σε μετάπτωση, πολύ άστατος ο καιρός, συμπολίτες! Εκλογές έρχονται, η Ελλάδα πρέπει να σταθεροποιηθεί επιτέλους.
Καλοκαιράκι. Τριήμερο, έπηξε η παραλιακή οδός, γίναμε θέμα στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ). Το «αστείο» είναι ότι ο καημός ήταν στην έξοδο από Βόλο, όχι στην επιστροφή. Και οφειλόταν, κατά το ΑΠΕ-ΜΠΕ στην «απόφαση να κλείσουν οι αρμόδιες αρχές το μεγάλο τούνελ του περιφερειακού του Βόλου, με αποτέλεσμα τα χιλιάδες οχήματα να εκτρέπονται και να επαναδιοχετεύονται μέσα στην πόλη». Πρόκειται για τη γνωστή απόφαση μονοδρόμησης της σήραγγας, που κι εγώ δεν ξέρω από ποια ημερομηνία και πέρα ενεργοποιείται, και που επίσης δεν ξέρω τι αποτελέσματα έχει – ποιος ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες;
Στον παραλιακό δρόμο, βέβαια, τα κυκλο-φ-οριακά τον Ιανουάριο 2019 έχουν καταγράψει έναρξη εργασιών για κυκλικό κόμβο στο σημείο συνάντησης (ισόπεδος κόμβος τύπου Τ, με φανάρια) της παραλιακής εθνικής οδού με τον Περιφερειακό δρόμο. Έκτοτε το μόνο έργο στο σημείο είναι η μετατόπιση της λίθινης περίφραξης των δεξαμενών καυσίμων κατά 2-3 μέτρα, προφανώς επειδή ο κόμβος χρειάζεται τον χώρο. Τι συμβαίνει και καθυστερεί, ποιος θα μας το πει; Και τώρα, μέσα στο καλοκαίρι, δεν βλέπω δυνατότητα να γίνει έργο, άρα πάμε για φθινόπωρο με τα γνωστά καλοκαιρινά φαινόμενα να συνεχίζονται στην παραλιακή.
Περιμένουμε και το έργο στο Δημοτικό Θέατρο, αυτό που η Δημοτική μας Αρχή «ξεκίνησε» προεκλογικά με ένα …κομπρεσέρ. Ύστερα το κροτάλισμα του εργαλείου εσίγησε και δεν ξαναματακούστηκε άχνα.
Τώρα, αν εσείς που είστε κακοί και καχύποπτοι άνθρωποι θεωρείτε ότι τα παραπάνω, μαζί με την ακόμη μεγαλύτερη μπλόφα, το Μουσείο της Αργούς, ήταν προεκλογικά παιχνιδάκια, τι να σας πω; Κακοί και καχύποπτοι, έτσι θα μείνετε, εγώ δεν θέλω καμία σχέση μαζί σας. Εγώ για την Ιστορία αόκνως εργάζομαι.
Καλοκαιράκι, τραπεζάκια έξω. Και πιο έξω, και λίγο πιο έξω, κάτω εκεί στον Άγιο Κωνσταντίνο δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει, τραπεζοκαθισματάκια φυτρώνουν παντού, δεν τα νιώθω καλά τα πράγματα για τον εν γένει χώρο, αλλά ας μη γίνω είτε μάντης κακών είτε γρουσούζης. Κι ενώ αυτά συμβαίνουν σ’ αυτό το σημείο της πόλης, ο αρμόδιος Οργανισμός Λιμένος δεν εννοεί να αφαιρέσει τις άχρηστες πινακίδες απαγόρευσης στάσης και στάθμευσης και ο αρμόδιος Δήμος δεν εννοεί να απευθυνθεί προς τούτο στον Οργανισμό – άλλωστε το ενδιαφέρον είναι τα τραπεζοκαθισματάκια, αυτά φέρνουν μπικικινάκια και ψηφαλάκια, οι χαζοπινακίδες τι φέρνουν; Και τα πεζοδρόμια γεμίζουν σταδιακά και δεν περνάς από πουθενά – χαχαχα, μόνο από τη μία και μοναδική και παγκοσμίως πρωτότυπη «διαδρομή ΑμεΑ» στην οδό Ελ. Βενιζέλου περνάς, λέει, ανεμπόδιστα, τάχαμου. Οι πεζόδρομοι έχουν κάποια περιθώρια ακόμη, αλλά για κινήσεις σλάλομ, όλα καλά.
Το ζήτημα των διοδίων στους ελληνικούς αυτοκινητοδρόμους είναι μεγάλο και δύσκολο, κατά καιρούς απασχολεί τη στήλη, τώρα μας απασχολεί η Αττική Οδός, που βρήκε τον κατάλληλο χρόνο να κάνει αυξήσεις, οι παραχωρησιούχοι κάνουν, κατά κανόνα, ό,τι θέλουν με τις αποικιακές συμβάσεις που έχουν υπογράψει επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη και Κώστα Καραμανλή. Στη γειτονιά μας συμβαίνει το εξής παράλογο: Ως γνωστόν στον δρόμο Βόλος-Βελεστίνο υπάρχει η γνωστή μας Χαλυβουργία Ελλάδος. Η μεγάλη αυτή βιομηχανία τροφοδοτείται καθημερινά με παλιοσίδερα (σκραπ) που μεταφέρονται με μεγάλες νταλίκες. Μέχρι πρότινος οι κινήσεις αυτές προς και από τη βιομηχανία γίνονταν μέσω του κόμβου Βελεστίνου. Από τη στιγμή που μπήκε διόδιο στον κόμβο, οι φίλοι νταλικιέρηδες αποφεύγουν αυτή τη διαδρομή και προτιμούν τον κόμβο Μικροθηβών και τις διελεύσεις μέσα από τη Νέα Αγχίαλο! Ο δρόμος είναι τώρα δυο φορές πιο επικίνδυνος από όσο ήταν πάντα, κι αν δεν παρθούν κάποια μέτρα πολύ φοβάμαι…
Αλλά δεν ξέρω ποιος ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες…
Τέλος. Οι δυο γέροι του muppet show, αριστερά ο Waldorf και δεξιά ο Statler, στη μνήμη ενός καλού συναδέλφου και φίλου που έφυγε προχθές. Γεια σας.